In 1952-1953 was Bob Holt een tijdlang inwoner van klooster Soeterbeek. Hij was op dat moment 17 jaar en al een aantal jaren uit huis, eerst in Zwitserland, en daarna vier jaar in Borculo. Hij kwam naar Deursen om als tuinknecht bij het klooster te gaan werken.
Hij werd ondergebracht in een sober kamertje boven de varkensschuur in het achterhuis. Warm eten kreeg hij in het voorhuis via een luik aangereikt door de nonnen uit het slot. Echt contact met de zusters mocht hij niet hebben. Verder waren er nog de oude tuinman, die eigenlijk vooral nog bij de nonnen in verzorging was; de portier-tuinman, met wie Bob het helemaal niet kon vinden.
Deze portier-tuinman woonde ook in het klooster, samen met zijn vrouw en een aangenomen dochtertje van negen jaar. En van buiten het klooster kwam een aantal keer per week een koetsier de was brengen en weer ophalen voor de wasserij van de nonnen. Ook bracht hij de groente uit de kloostertuin ter verkoop naar het dorp. Deze koetsier werd een soort vaderfiguur voor Bob.
Melk voor de nonnen haalde Bob bij een boerderij niet ver van het klooster, waar hij altijd hartelijk werd ontvangen. Een van de zoons daar was iets jonger dan Bob. De jongen was ook misdienaar in het klooster en samen gingen ze er wel eens op uit: een rondje maken langs de boerderijen in de buurt, of een keer een biertje drinken in Ravenstein. Verder had Bob nog een tante in Nijmegen bij wie hij wel eens in het weekend op bezoek ging. De slechte verstandhouding met de portier-tuinman maakte echter dat deze, om Bob te pesten, bij moeder overste suggereerde dat Bob een soort verhouding met zijn nichtje zou hebben, waarop de nonnen Bob verboden om nog naar Nijmegen te gaan.
Was de rust en stilte enerzijds erg naar zijn zin, de eenzaamheid, vooral als er in het weekend niet gewerkt hoefde te worden, vloog Bob op den duur wel aan. Hij kreeg allerlei rare gedachten, werd angstig en begon steeds slechter te slapen als gevolg van nachtmerries. Dat de portier op een gegeven moment buiten medeweten van de nonnen een ontslagen psychiatrische patient in de kamer naast Bob huisvestte, hielp ook niet echt.
De confrontaties met de portier werden frekwenter en heviger, tot er zelfs met een bajonet gedreigd werd. Uiteindelijk kwam het moment dat Bob, na weer zo’n ruzie die bijna met vechten eindigde, besloot de benen te nemen. Hij vluchtte naar Ravenstein en meldde zich daar bij de politie. Die zorgde dat hij uiteindelijk weer terugkwam bij zijn ouders in Amsterdam. Bob kijkt dan ook met gemengde gevoelens terug op zijn “kloostertijd” in Deursen, meer dan zestig jaar geleden.
Dit is mijn geboorteland daar moet ik ook iets over vertellen voor het nageslacht de tuinman waar Bob het over had was Huibers en echtgenote het aangenomen meisje was Clara ik ben er weleens geweest moesplanten kopen en als slagershhulpje ook in het klooster vlees gebracht van slagerij Verhoeven ze hadden daar de portiernonnen die de hoofdingang open maakte en liep dan helemaal mee naar een houtendraaikast en moest allemaal met stilte gebeuren dan de mand met meestal 5kg gehakt of iets anders in de draaikast en je zag verder niemand anders iik weet nog wel dat de nonnen een wasserij hadden en dat ze later de pil van Organon inpakte als ze dat hadden geweten hadden ze dat natuurlijk nooit gedaan en wist daar de rector Nicolaas Carel Nuijens of was het later deze rector heeft een grote gedenksteen in de urnemuur van het kerkhof in deursen en is in 1949 overleden ik doe namelijk het onderhoud van kerkhof en urnemuur vandaar we moesten vroeger wel eens verplicht mee naar de kapel in Soeterbeeck met onze ouders waar de rector dan de mis deed nu is het studiecentrum nostalgie
Marilou Nillesen
bhiczei op 10 februari 2020 om 09:57
Bedankt voor je bericht, interessant om te lezen! En het studiecentrum nostalgie, dat klinkt ook bijzonder. Kom je daar zelf ook vaak?
A van Zwam
zei op 10 maart 2020 om 19:01
In een latere periode was er beheerder en tuinman G van den Broek ook hij had een tuinknecht Nol, maar dit was meer een vriend. Deze heren hadden geen contacten met elkaar via bajonetten maar bestookten elkaar met moppen tappen. Er werden ook op kleine schaal plantjes verkocht. Wat hebben deze mannen vaak lol gehad samen tussen die Nonnekes.
Marilou Nillesen
bhiczei op 11 maart 2020 om 10:19
Dat klinkt uitermate gezellig, A. van Zwam! In welke periode (ongeveer) is dat geweest? En hoe kende u deze leuke heerschappen?
Hij werd ondergebracht in een sober kamertje boven de varkensschuur in het achterhuis. Warm eten kreeg hij in het voorhuis via een luik aangereikt door de nonnen uit het slot. Echt contact met de zusters mocht hij niet hebben. Verder waren er nog de oude tuinman, die eigenlijk vooral nog bij de nonnen in verzorging was; de portier-tuinman, met wie Bob het helemaal niet kon vinden.
Was de rust en stilte enerzijds erg naar zijn zin, de eenzaamheid, vooral als er in het weekend niet gewerkt hoefde te worden, vloog Bob op den duur wel aan. Hij kreeg allerlei rare gedachten, werd angstig en begon steeds slechter te slapen als gevolg van nachtmerries. Dat de portier op een gegeven moment buiten medeweten van de nonnen een ontslagen psychiatrische patient in de kamer naast Bob huisvestte, hielp ook niet echt.
