“Heden is de dag gekomen die mijn droeve tranen ziet, heden is het uur geslagen dat ik U mijn afscheid bied, dierb’re ouders”, zo begint het lied. Door de tekst staan twee foto’s van de zussen. Links staat de oudste, Johanna Maria, geboren op 24 december 1889. Zij is de eerste dochter van leerlooier (later ook omschreven als schoenwinkelier) Cornelis van de Ven. Na haar volgt er – zoals destijds zo vaak gebruikelijk – nog een lange rij kinderen. Tussen 1889 en 1906 brengt moeder Johanna vrijwel jaarlijks een kind ter wereld, waarvan er twee als zuigeling overlijden, en één meisje dood wordt geboren. Als de moeder in 1908 op 39-jarige leeftijd overlijdt, telt het gezin twaalf kinderen, waarvan de jongste dan net twee jaar is.
In datzelfde jaar wordt de oudste dochter van dat gezin – Johanna Maria - “postulant”; de eerste stap om het klooster in te treden, zie het als een soort kennismaking. Postulant betekent letterlijk: iemand die rondwandelt. Al snel volgt bij Johanna de ‘inkleding’ waarbij zij als nieuwe kloosterling het habijt krijgt aangereikt. Op 24 januari 1910 doet zij, nu genaamd als zuster Cecilia, haar eeuwige gelofte.
Muziekzuster
Bij haar diploma’s staat: Nuttige Handwerken, Schoonschrijven, Stenografie (‘Groote’). Zuster Cecilia werkt eerst geruime tijd als surveillante en later als koordirigente. In onze collectie komen we een foto van Willem Keeris tegen waarop Cecilia als ‘muziekzuster’ staat, tijdens de operette die wordt opgevoerd in de Mariaschool in Zeeland. Verreweg het grootste deel van haar leven verblijft zuster Cecilia in het Huis van de H. Franciscus van Assissië in Veghel. Zij overlijdt op 87-jarige leeftijd in Reek, op 19 januari 1976.
Eén van haar negen zussen is de acht jaar jongere Isabella, geboren op 30 oktober 1897. Isabella komt in 1915 als postulant naar het klooster in Veghel. Op dat moment is haar vader al hertrouwd met de 40-jarige weduwe Adriana van Kessel, en heeft ze zelfs alweer een nieuw halfzusje. Ook in 1916 komt er nóg een kindje bij in het tweede gezin van Cornelis en Adriana. Daar krijgt Cecilia waarschijnlijk weinig van mee want dat jaar doet zij haar tijdelijke geloften. Op 4 mei 1920 doet zij, als zuster Eustella, haar eeuwige geloften. Van deze zuster weten we veel minder, omdat zij al op 32-jarige leeftijd overlijdt.
Maar ten tijde van het muziekstuk ziet hun wereld er nog heel anders uit: beide ouders leven nog en de twee zussen verwachten nog een lang leven bruid van Christus te zijn. Of zoals in het muziekstaat: “Vaarwel dan Vader, Moeder dier, Ik blijf nog steeds uw kind en als dan eenmaal na deez’ tijd, ons d’eeuw’ge vreugde wacht, dan zijn wij weer voorgoed vereend, Na ’s levenslijdensnacht, dan loven wij vereend den Heer.”
Met speciale dank!
Op het muziekstuk staan weliswaar foto’s met datums maar geen namen. Onderzoeker Wim Jaegers stuitte op dit bijzondere stuk maar de vraag was: om wie gaat het hier?
De enige aanwijzingen die we hadden, was dat de zussen uit Nistelrode kwamen en naar het klooster in Veghel gingen. Een snelle zoektocht door onze online kranten met hun namen leverde niets en ook het genealogische onderzoeksdeel liet te veel opties open. Gelukkig bood Erfgoedcentrum Kloosterleven uitkomst. Samen met de zusters Franciscanessen uit Veghel werd getraceerd dat het hier om Johanna en Isabella van de Ven gaat. Naast de namen kregen we ook meer gegevens over de gezusters zelf. Waarvoor onze oprechte dank!
