In een Sint-Michaëls Almanak van 1947 kwam ik deze twee foto's tegen van de Udense Paters SVD, ook bekend als de Missionarissen van Steyl. Ze zijn gemaakt in Veghel gemaakt in 1941. In november 1941 werd het missiehuis Sint-Willebrord in Uden gevorderd door Duitse soldaten waardoor de paters en hun studenten het pand moesten verlaten.
De studenten vonden een nieuw onderdak in Veghel, alwaar een voormalige fabrieksruimte achter de Hoofdstraat ter beschikking werd gesteld. Enkele kolonnes met karren reden vervolgens tussen Uden en Veghel op en neer om de paters en goederen naar het fabriekspand De Blauwe Kei te brengen. Deze voormalige draadtrekkerij van de firma Klomp-Buetters was het nieuwe onderkomen maar miste alle vormen van comfort.
De almanak beschrijft het relaas van de studenten: "Hun nieuwe verblijf, een oude fabriek 'De blauwe kei' genoemd, wat uiterst primitief en miste het meest elementaire comfort. Vooral het ontbreken van verwarming werd in de felle en langdurige winter van 1941-42 zwaar gevoeld; men doopt het huis om: 'de blauwe kei' werd 'de blije kou'. Dat had nochtans een voordeel: we werden er voor de rest van de oorlog met rust gelaten. Reeds spoedig werd mede door het hartelijk meeleven van Veghel's bevolking de toestand in menig opzicht verbeterd."
Na het verblijf te Veghel, vertrokken de bewoners na de bevrijding in 1944. Niet meer naar Sint-Willebrord in Uden, want dat was door de Duitsers totaal verwoest, maar naar het nieuwe missiehuis te Steyl.
Het gaat hier niet om Kruisheren, maar om SVD-ers. Zie Wikipedia:
In 1845 vestigden de zusters Ursulinen zich aan de Volkelseweg in Uden met een pensionaat. In 1911 werd het gebouw verkocht aan de Missionarissen van Steyl/Gezelschap van het Goddelijk Woord/SVD, opgericht in 1875 door Arnold Janssen), die er jonge mannen opleidden tot missionaris. De congregatie noemde het missiehuis St. Willebrord, waarin tevens een eigen drukkerij was gevestigd. In 1912 arriveerden de eerste Dienaressen van de Heilige Geest (ook wel S.Sp.S., de blauwe zusters of missiezusters van Steyl), in Uden. Zij werden in het missiehuis ondergebracht, totdat de aan de overzijde van de straat liggende nieuwbouw klaar was. Eind 1913 trokken ze in hun nieuwe klooster, dat heden bekend staat als het Retraitehuis. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het missiehuis in november 1941 door de Duitse bezetter geconfisqueerd en in augustus 1944 werd het door de Duitsers opgeblazen. Het gebied waar het missiehuis stond zou enige jaren later het huidige gemeentelijk sportpark worden. Rijen oude bomen verraden de plaatsen, waar de lanen gelopen moeten hebben: van het gebouw zelf is niets meer te zien. In 1954 werd in Deurne het nieuwe Missiehuis St. Willibrord geopend.
Jan Lange. Nw.Vennep
zei op 24 mei 2012 om 19:40
Op de foto staan ook geen Kruisheren, want hun kledij is een wit habijt met zwart scapulier, manteltje etc., terwijl de SVD-ers zich in een soort zwarte priestertoga kleedden (zoals op de foto).
Ik heb 6 jaar bij de Kruisheren in Uden op het College gestudeerd, dus...
In WO II is een deel der studenten naar St. Agatha verhuisd en een ander deel bij particulieren in Uden.
Paul Huismans (namens BHIC)
zei op 25 mei 2012 om 08:06
@ Jan Lange.
Je hebt natuurlijk helemaal gelijk. In overleg met de schrijver hebben we het verhaal aangepast.
Rini de Groot.
zei op 17 juli 2012 om 21:47
Kijk ook even bij bhic uden: "Een andere tijd" het kalenderblad Mei van de uitgegeven Jaarkalender 1939 door Missiehuis St. Willibrordes Uden NB.
johan schepers
zei op 22 januari 2019 om 16:07
mag ik even inhaken op dit onderwerp . een neef van mijn moeder geboren in 1916 te oosterhout is op 20-04-1928 ingeschreven in het missiehuis st.willebrord te uden . na zijn opleiding is hij uitgezonden naar Afrika . in 1957 is er nog iets gehoord van hem via een brief maar daarna is hij als van de aardbodem verdwenen . is er informatie in te zien over deze johannes theodorus martens geb 21-06-1916 te oosterhout . hopelijk kunnen jullie me verder helpen .
groet johan schepers
Norah
zei op 22 januari 2019 om 16:37
Dag Johan,
Je kunt altijd proberen om een persoonskaart van hem aan te vragen via het CBG in Den Haag. Er zijn wat onkosten aan verbonden.
Hadden jullie het al bij de orde zelf geprobeerd?
Mvg.
johan schepers
zei op 22 januari 2019 om 17:16
hoi , ik ben ondertussen als wat verder gekomen . johannes theodorus martens is vanuit het missiehuis st.willebrord te uden naar helvoirt vertrokken .
in helvoirt is hij op 15-07-1938 ingeschreven in het missiehuis lambertus . hier heeft hij zijn priester vervolgopleiding gedaan denk ik .
Gert M. Knepper
zei op 28 januari 2019 om 11:47
Dag Johan, in Helvoirt was inderdaad het 'noviciaat' van de SVD gevestigd, waar ze een opleiding van drie jaar kregen. Daarna gingen ze naar het grootseminarie van de SVD in Teteringen voor nog eens vier jaar. Vervolgens werden ze uitgezonden naar een missiegebied.
Gert M. Knepper
zei op 28 januari 2019 om 11:54
Dag Johan, in Helvoirt was inderdaad het 'noviciaat' van de SVD gevestigd, waar ze een opleiding van drie jaar kregen. Daarna gingen ze naar het grootseminarie van de SVD in Teteringen voor nog eens vier jaar. Vervolgens werden ze uitgezonden naar een missiegebied.
Gertmaarten
zei op 28 januari 2019 om 11:54
Dag Johan, in Helvoirt was inderdaad het 'noviciaat' van de SVD gevestigd, waar ze een opleiding van drie jaar kregen. Daarna gingen ze naar het grootseminarie van de SVD in Teteringen voor nog eens vier jaar. Vervolgens werden ze uitgezonden naar een missiegebied.
johan schepers
zei op 28 januari 2019 om 13:15
hallo gert , klopt wat je zegt over de opleiding van 3 jaar te helvoirt en dat ze daarna naar het grootseminarie te Teteringen gingen . ik heb een krantenknipsel gevonden van 07-06-1941 waarin johannes mertens genoemd wordt in de lijst H.H wijdingen subdiakonaat . congregatie van het goddelijke woord te Teteringen . een rekensommetje leert dat hij daar gezeten moet hebben tot ca 1944 . waarheen hij uitgezonden is en wanneer dat kan ik helaas niet achterhalen . toch bedankt voor je reactie gert
johan schepers
zei op 28 januari 2019 om 13:15
hallo gert , klopt wat je zegt over de opleiding van 3 jaar te helvoirt en dat ze daarna naar het grootseminarie te Teteringen gingen . ik heb een krantenknipsel gevonden van 07-06-1941 waarin johannes mertens genoemd wordt in de lijst H.H wijdingen subdiakonaat . congregatie van het goddelijke woord te Teteringen . een rekensommetje leert dat hij daar gezeten moet hebben tot ca 1944 . waarheen hij uitgezonden is en wanneer dat kan ik helaas niet achterhalen . toch bedankt voor je reactie gert
Gert Knepper
zei op 28 januari 2019 om 18:33
In de lijst met alle overledenen van de SVD is geen Johannes Theodorus Martens te vinden. Dat betekent dat hij hoogstwaarschijnlijk is uitgetreden.
johan schepers
zei op 28 januari 2019 om 18:47
beste gert . ik heb net een uurtje geleden een mail aangekregen van pater jan van zeeland van het SVD . volgens hem is johannes theodorus martens op 09-03-1948 benoemd voor een missie naar chili . in de periode 1950,1951 en 1952 verblijft hij in het liceo aleman in Santiago dit zou een pauselijke universiteit zijn . ca 1953 zou hij uitgetreden en gelaiciseerd zijn ( teruggebracht naar de lekenstaat ) . wat er daarna met hem gebeurd is dat is niet duidelijk . ik vervolg nu mijn zoekactie in chili . de reden van zijn uittreden is ook onbekend , ik heb wel gezien dat er mensen wonen in Santiago met de achternaam martens . misschien nazaten van hem wie zal het zeggen . bedankt voor je hulp gert
De studenten vonden een nieuw onderdak in Veghel, alwaar een voormalige fabrieksruimte achter de Hoofdstraat ter beschikking werd gesteld. Enkele kolonnes met karren reden vervolgens tussen Uden en Veghel op en neer om de paters en goederen naar het fabriekspand De Blauwe Kei te brengen. Deze voormalige draadtrekkerij van de firma Klomp-Buetters was het nieuwe onderkomen maar miste alle vormen van comfort.
een oude fabriek 'De blauwe kei' genoemd, wat uiterst primitief en miste het meest elementaire comfort. Vooral het ontbreken van verwarming werd in de felle en langdurige winter van 1941-42 zwaar gevoeld; men doopt het huis om: 'de blauwe kei' werd 'de blije kou'. Dat had nochtans een voordeel: we werden er voor de rest van de oorlog met rust gelaten. Reeds spoedig werd mede door het hartelijk meeleven van Veghel's bevolking de toestand in menig opzicht verbeterd."
