Ik heb vaak gedacht dat ik een van de weinigen was die met heimwee naar vruuger keek, maar gelukkig zijn er nog veel meer mensen die graag over vroeger praten en lezen. Als Cor van den Broek ben ik in 1959 geboren als jongste telg in een gezin van vier kinderen. Wij woonden op den Hoenderenbosch in Uden.
Mede dankzij mijn vader, die melkboer was, heb ik een geweldige jeugd gehad. Mijn vader was met z'n verhalen over vroeger ook mijn grote inspiratie om te schrijven.
In 1996 heb ik mijn Újese schrijverstalent ontdekt. Mijn eerste verhaal, Wurrum, heb ik geschreven uit protest tegen de toenmalige plannen om den Hoenderenbosch vol te bouwen. De op typemachine geschreven brief in het Újese dialect heb ik bij het Udens Weekblad ingeleverd en ik was er kei gruts op toen het geplaatst werd. De schrijver Bruukske (=klein, jong broekje) was geboren.
Met enige regelmaat heb ik daarna verhaaltjes en gedichtjes voor het Újes krèntje geschreven die in de kolom Úje zoas ut vruuger waor geplaatst werden. Mijn romantische verhalen over vroeger hebben vaak een grappige kwinkslag maar ook een serieuze boodschap van hoe het beter kan (kon). Op de vraag of die verhalen echt gebeurd zijn, antwoord ik meestal: “De helft heb ik verzonnen en de rest is fictief!” Uit protest tegen een wereld die steeds onpersoonlijker wordt, bezuinigingen in de zorg en de afbraak van de gemeente Uden heb ik ook enkele gedichten geschreven. Ook voor het Brabantse Boekenweekboek 2012 heb ik een verhaal aan mogen leveren, Van un pòr dikkoppe, over vriendschap en andere ongemakken.
De verhalen en gedichten ontstaan meestal tijdens het rijden in mijn vrachtwagen, waarna ik ze thuis uitwerk achter mijn pc.
Wa blèt ‘r óvver Wa blèt ‘r óvver van ons dúrrep, as ze alles zo mar afbreeke. En d’r nie wordt geluisterd, as gewone mense spreeke.
Wa blèt ‘r óvver van ons dúrrep, as ze alles zo mar volbouwe. En as bè hullie die protesteere, de mond word dichtgehauwe.
Wa blèt ‘r óvver van ons dúrrep, as alles drèijt um geld en macht. Dan wordt ons dúrpke èrrem en nog donkerder dan de nacht.
Wa blèt ‘r óvver van ons dúrrep, as ’t hart van Úje gao verdwijne. En de zon in d’n aovend, noit mèr zo skòn zal scheijne.
Wa blèt ‘r óvver van ons dúrrep, as Úje wil worre as ’n stad. Geleuf men dan mar mense, dan we hebbe ’t kojste nog nie gehad.
Rien Wols, namens BHIC
bhiczei op 27 april 2012 om 14:57
Nou John,
Die wens wordt meteen vervuld, want Cor heeft een paar nieuwe ingestuurd: vanaf Cnèlike van de Knip... Veel plezier!
Luciën Bressers
zei op 29 april 2012 om 12:21
Hoi Cor
Kun je een keer je verhaaltjes en rijmsels doorsturen naar mij. Als ik ze download van de site van het BHIC is de kwaliteit niet geweldig.
Maar dat is normaal bij internet.
Helene Litjens
zei op 21 juni 2012 om 21:19
Skonne verhaaltjes Cor,
leuk dat ik oe ff snel gezien heb.
Succes met je verdere verhalen en gedichten;)
Tineke
zei op 29 juni 2012 om 17:05
Ti,s wer kei sckon Corke. Be ziede kik Kei goeed Go mar dur he?Mak mar operensie vort vort as ge wit wak bedoel ?????Het kumt allemaol goed
sandra
zei op 27 augustus 2012 om 09:25
GEWELDIG COR!!!!
Ellie Adam
zei op 8 februari 2014 om 17:56
Ervanuitgaan dat dit bericht "bruukske"ook bereik: Cor, wa kunde toch skon skrijve, jonge, wa herken ik er toch veel van.
COmplimenten!
Groet
Ellie
Tineke
zei op 9 februari 2014 om 00:42
Hallo Uje
Vruger d'n inne boogert no den andere overal han ze kersen appel of pirre be de pestoor de boeren en de burgers Wore ge kwaamt dor stone overal kersebeum Wa waar de fijn overal kon de kersen plukken En de ha wel wa We gingen mi de fiets overal hinnen er waar ginne harde weg overal pedjes die hers en twers dur de Peel liepen en dur volkel En zeker nort hultje De kwam vur de fietsers heel goed uit Ze han wa te buurten en te beproten onderweg De kumt noe nie drekt mer veur toch? Maar schik as we han altijd Maar merge gok meer vertellen Ik veind skon Groeten Tineke
Mede dankzij mijn vader, die melkboer was, heb ik een geweldige jeugd gehad. Mijn vader was met z'n verhalen over vroeger ook mijn grote inspiratie om te schrijven.
