Vakantiewerk

Ik kon nog wel even de sfeer oppikken en de mij bekende boenwas geur opsnuiven. Herinneringen uit 1971 en daaropvolgende jaren werden geactiveerd.

Hoe ik ooit als 16 jarige vakantiewerker bij van Lanschot bankiers ben terecht gekomen? Gewoon in januari een sollicitatiebriefje sturen!  Ik werd uitgenodigd voor een gesprek. Kort daarop volgde de bevestiging dat ik gedurende een deel van de zomervakantie kon werken.

Ik werkte 3 zomers op de afdeling “Buitenland” en in 1974 op de afdeling “Giro”. Ik zie mij nog zitten achter een grote telmachine en nog grotere stapels gekleurde bankpapieren waarop bedragen en rekeningnummers stonden die ik stuk voor stuk moest invoeren.  Voor zover ik het nu nog goed herinner moest dezelfde stapel twee keer worden ingevoerd. Debiteren en crediteren dus.  Als de stapels waren verwerkt dan was de totaaltelling identiek. Zo niet... dan was het zoeken naar de invoerfout(en) die ik had gemaakt.  Wat een pietje precies moest je zijn!  De lezer kan het bijna raden. Dat was ik dus blijkbaar niet want met enige regelmaat moest ik de stapel nogmaals invoeren.  Als jochie zat ik in een grote kantoor zaal met jong volwassenen en meerdere oudere dames en heren. Slechts één (destijds jonge) vlotte vrouw herinner ik mij van dit gezelschap 50 jaar later nog.  Haar achternaam was Kronenburg (“van de fabrikant in brandweermaterialen uit Hedel” zoals zij indertijd vertelde). Tijdens lunchtijd was een bezoek aan het bedrijfsrestaurant mogelijk. Enkelen aten echter vanuit de bureaulade waar de gevulde broodtrommel bij binnenkomst was opgeborgen.  Aan het einde van de werkdag moest ik bepaalde mappen met documenten ter ondertekening voorleggen bij gebrilde grijze heren in driedelig kostuum. Deze bankiers straalden gezag, betrouwbaarheid en degelijkheid uit (zittend in een eigen kantoor aan massief-eikenhouten bureaus met donkere olieverfschilderijen en sfeerverlichting aan de wand). De boenwas geur in de hal en trappenhuis versterkte dit nog.

Blijkbaar werden mijn houding en werkinzet gewaardeerd door mijn leidinggevende (de heer Nijskens) want de daaropvolgende jaren kon ik weer bij Van Lanschot als vakantiewerker voor meerdere weken aan de slag. Mijn volgende leidinggevende H. van Beers (een gezellige hardwerkende veertiger uit Vught) bleek binnen de afdeling giro te werken.  Wij waren al snel een team die vanwege de vakantievierende collega’s werden geconfronteerd met zoveel extra werk dat wekelijks meerdere avonden overwerken noodzakelijk was. Tot 21.45 uur werd er doorgewerkt (tot 22.00 uur betaald!). Deze extra uren leverden mij mooi meer salaris op. Een extra plus (in mijn ogen) was daarnaast de door de bank betaalde avondmaaltijd (bestaande uit diverse bakken Chinees eten). Het was hard werken voor een relatief laag uurloon maar de werksfeer maakte veel goed. Je werkte toch maar mooi bij Van Lanschot Bankiers!

Na afloop van de vakantiewerk periode in 1971 ontving ik op de laatste werkdag van de kassier mijn eerste zelfverdiende salaris. Contant nog wel! Er werd destijds namelijk nog in een envelopje uitbetaald. Ik liep direct de binnenstad in en kocht een rode brommerhelm voor mijzelf, een grote doos bonbons voor mijn moeder en een doos sigaren voor mijn vader.  Toen ik thuis kwam reageerde iedereen verrast. Ook ik (want mijn portemonnee was weer even leeg als enkele weken daarvoor!).

Mijn meest bijzondere herinnering aan Van Lanschot bankiers is een stomme fout tijdens mijn vakantiewerk in 1974. Er werden vele bankdocumenten in dossiervorm verwerkt waaronder cognossementen. Wist ik veel wat dat voor papieren waren! Aan het eind van de werkweek had ik zo’n scheepsdossier even in mijn lade opgeborgen. De daaropvolgende maandag was ik dat dossier echter helemaal vergeten. Dat was ook de dagen daarna het geval. Op donderdag was er paniek op de afdeling. Een schip in de haven kon niet worden afgehandeld. Dit zou een flinke kostenpost worden etc, etc. Iedereen werd verzocht na te gaan waar dat cognossement was gebleven. Er ging bij mij nog altijd geen lichtje branden. Totdat ik aan het einde van de dag in mijn bureaulade een gummetje wilde pakken. Zou dit …?  Met een zucht van verlichting werden de documenten in ontvangst genomen. Nog net op tijd kon het schip vertrekken.