Jean Mathieu Kofflard, dat is nog eens een chique naam. Maar de Gennepenaar met die naam ontpopte zich wel degelijk als een boefje.
Kofflard (30) woonde in de jaren rond 1917 in het Niersstadje. Hij kwam van Zwolle, waar zijn vader spoorwegbeambte was. Misschien was het hem met de paplepel ingegoten. In ieder geval werkte Kofflard rond die tijd in Gennep bij de Noord-Brabantsch-Duitsche Spoorwegmaatschappij (NBDS). Die exploiteerde de spoorlijn Boxtel-Wesel, die wij kennen als het Duitse lijntje.
In Gennep was een kantoor, maar ook een werkplaats voor het onderhoud van treinmaterieel. Wat Kofflard precies deed, weten we niet. We weten wél dat hij actief was in het vakbondswezen. Zo actief dat hij in januari 1916 werd gekozen tot voorzitter van de Gennepse afdeling van de Roomsch Katholieke Bond van Spoor- en Tramwegpersoneel Sint Raphaël. Een functie die hij twee jaar vervulde en naar behoren, want bij zijn afscheid in januari 1918 kreeg hij een mooi cadeau van het personeel van de NBDS-werkplaats. Kofflard was door de bond gepromoveerd: hij werd propagandist van de zuidelijke gewesten. Kofflard had waarschijnlijk ook oog voor de noden van de Gennepenaren. In de zomer van 1917 probeerde hij in de gemeenteraad te komen. Dat lukte, zij het niet in één keer. In de tweede kiesronde versloeg hij zijn tegenstander met 172 tegen 161 stemmen.
De secretaris van de raad noteerde op 10 mei en 1 juni 1918 dat de heer Kofflard afwezig was. Ziek? Nee hoor. Hij zat achter slot en grendel. Najaar 1917 had hij van een plaatsgenoot, De Kleijn geheten, 3 kilo rubber in bewaring gekregen. Dat was toen een paar centen waard. Met name over de grens, in Duitsland, dat geteisterd werd door de Eerste Wereldoorlog en waar alles schaars was. Kofflard kon de verleiding niet weerstaan. Hij verpatste de rubber. Franz Weinsheimer, een andere Gennepenaar, sleurde hij mee in de verduisteringszaak, zoals zijn wetsovertreding bij de rechtbank zou worden genoemd. Weinsheimer, te goeder trouw, verkocht het rubber in Duitsland en het geld deelden de twee.
Toen De Kleijn zijn rubber kwam ophalen, zal Kofflard de schouders hebben opgehaald. Justitie kwam er aan te pas en het werd een strafzaak. De rechter hoorde de getuigen, De Kleijn en Weinsheimer, en had geen clementie met de vakbondsman: vier maanden cel. Na het uitzitten van de straf verhuisde Kofflard. Hij bleef vakbondsman, maar nu voor de metaalwerkers. Zijn Gennepse kameraden hadden hem niet de rug toegekeerd en nodigden ons boefje nog een paar keer uit om een lezing te komen geven.
Kofflard (30) woonde in de jaren rond 1917 in het Niersstadje. Hij kwam van Zwolle, waar zijn vader spoorwegbeambte was. Misschien was het hem met de paplepel ingegoten. In ieder geval werkte Kofflard rond die tijd in Gennep bij de Noord-Brabantsch-Duitsche Spoorwegmaatschappij (NBDS). Die exploiteerde de spoorlijn Boxtel-Wesel, die wij kennen als het Duitse lijntje. 
