Ik ben geboren als Gerarda Broeders en heb mijn jeugd doorgebracht in Vught. Naar school ging ik achter de Petruskerk, althans voor de eerste vier jaar. Daarna ging ik naar Den Bosch op school, ik geloof aan de Postelstraat. Na de vijfde en zesde klas lagere school volgde ik daar de vierjarige Mulo.
Als kind deden we de gebruikelijke spelletjes: knikkeren, hinkelen, hoepelen, schaatsen en zwemmen (op/in de IJzeren Man). Ik herinner me ook een speeltuin op de Bosscheweg. Mijn moeder en ik gingen daarheen als het mooi weer was en na het spelen was er limonade!
Nadat ik mijn mulo-diploma had gehaald, heb ik nog een jaar langer op een secretaresse-opleiding gezeten. Ik leerde daar typen, stenografie en nog meer boekhouden (dat had ik ook al op de mulo gehad). Na dat jaar kreeg ik een betrekking bij N.V. Grasso, waar ik gewerkt heb totdat het kantoorgebouw werd gebombardeerd in de oorlog.
Op de Helvoirtseweg was een café met daarachter een hal. Mijn zuster en ik gingen daar jarenlang heen om gymnastiek te doen. Eens per jaar gaven we een demonstratie. Ik kreeg muzieklessen in de hervormde kerk achter de Lambertustoren. Ik speelde fluit. En Grasso had een toneelvereniging voor het personeel, waar ik ook aan meedeed. Ieder jaar gaven we een voorstelling.
In 1945 was er een dance op Rozenoord en de parochie vroeg alle meisjes om te gaan. Die dance was georganiseerd door een van de Canadese militairen, Albert Charbonneau. Een bekende van ons fungeerde als tolk, en zo kwam Albert aan onze tafel. Zo heb ik mijn man ontmoet.
We zijn op 14 januari 1946 getrouwd in de Petruskerk door pastoor Sanders en een kapelaan (ik kan zijn naam op mijn huwelijksdocument niet meer lezen). Mr. J.H. Van Rooy deed de ceremony in het raadhuis. Mijn man had nog drie broers, die ook allemaal in het leger waren: twee bij de airforce en twee in de army. We bleven in Holland tot 4 juli 1946. Toen moest mijn man Vught verlaten. Dat avond belde de Canadese ambassade mij op om te vragen of ik de volgende morgen op reis kon gaan. En zo vertrok ik naar Canada.
Mijn schoonmoeder sprak alleen Frans, dus het kwam goed uit dat ik Frans had gehad op de Mulo. Na 46 jaar huwelijk is mijn man in 1992 overleden. Ik woon nog in ons huis. Er wonen hier veel Nederlanders, maar geen Brabanders. De meesten komen uit Friesland, Zeeland en Drenthe. Ze zijn vaak boer, en met groot succes. Wij hebben zelf een kaasbedrijf en twee Hollandse bakkerijen.
Ik ben Gerard Broeders en de derde zoon van haar oudste broer Marinus Broeders.
Ik ben geboren op 27 nov. 1936 en Gerarda Broeders is mijn tante.
Op haar bruiloft waren de kinderen van haar broer Marinus aanwezig in het huis van haar ouders aan de kapel laan te Vught
Haar broer en schoonzus waren niet uitgenodigd, omdat haar broer Marinus na de oorlog geheel onschuldig was vastgezet in kamp Vucht en nooit is veroordeeld!
Haar schoonzus ontving van de Nederlandse regering een schadevergoeding van 500 Gulden voor een jaar opsluiting in kamp Vught, waar zij geheel onschuldig verbleef!
Ons gezin werd uit elkaar gerukt,en de kinderen van haar broer Marinus verbleven in kindertehuizen of bij pleeg gezinnen.
Zowel haar broer en schoonzus en hun kinderen hebben nooit enige ondersteuning in deze moeilijke tijd ontvangen van de ouders of broers en zussen van mijn vader Marinus Broeders!
Na zoveel jaren beveel ik een ieder aan het boek van Prof.MR. A.D Belinfante te lezen getiteld: IN PLAATS VAN BIJLTJESDAG.
Natuurlijk zijn vele later na de oorlog tot het inzicht gekomen dat er ook toen verkeerd en impulsief is gereageerd!
Maar van ouders en broers en zussen verwacht je een een ander benadering als van de (helden) die ineens in grote getallen na de oorlog opdoken!
Ik hoop dat mijn tante in Canada gelukkig is waarschijnlijk heeft zij kinderen ik ken ze niet en heb ze nooit ontmoet, ook hen wens ik alle goeds toe vanuit Eimerick 35 5653RJ te Einhoven Holland.
Groetjes je neef Gerard.
Mariët Bruggeman, namens BHIC
bhiczei op 15 mei 2014 om 12:10
Bedankt Gerard,
voor je grootmoedige reactie. Ik weet niet of je tante nog leeft, maar het zou, denk ik, fijn voor je zijn als ze nog zou kunnen reageren. Je hebt gelijk met je opmerking dat het inzicht in goed en kwaad na de oorlog zich heeft moeten ontwikkelen en dat er niet alleen zwart of wit is geweest.
Nogmaals bedankt voor je reactie en met vriendelijke groeten,
Gerard Broedsrs.
zei op 18 mei 2014 om 14:28
Geachte Mv. Bruggeman .
Heb de naweeën van de tweede Wereldoorlog als jongen van acht jaar zeer bewust meegemaakt.
Dat was voor mij en mijn vrouw de aanleiding na het vrijgeven van de dossiers van mijn ouders aan het eind van de vorige eeuw .het nationale archief in den Haag te bezoeken en deze nauwkeurig door te lezen.
Al snel kwam ik tot de ontdekking dat de bijzondere rechtspleging na de oorlog volkomen heeft gefaald!
Dezelfde conclusie als Prof: Belinfante in zijn boek inplaats van bijltjesdag.
120000 mensen werden opgepakt er zijn maar een klein aantal veroordeeld ongeveer 5000 duizend de rest is voorwaardelijk in vrijheid geteld zodat de Nederlandse regering gevrijwaard zou worden van schadeclaims, zij zijn nooit meer vervolgd!!
De kinderen van deze geïnterneerde daarvan hebben een groot aantal nog steeds te lijden van het gebeurde ook al zijn de meeste al ouder als 75 jaar!
Een excuus van de Nederlandse regering is het min ste wat ik verwacht om wat rustiger oud te worden of te overlijden !
Gegroet: G.W.M. Broeders,
Eimerick 35
5653RJ Eindhoven,
Tel : 0402511313.
Mariët Bruggeman, namens BHIC
bhiczei op 20 mei 2014 om 11:59
Beste Meneer Broeders,
Goed om te lezen dat u samen met uw vrouw de dossiers van de Bijzondere Rechtspleging in Den Haag heeft ingezien. Het is mooi dat er in Nederland archieven bestaan, die de bescheiden van overheidsinstellingen voor iedereen bewaren. Ongeacht of diezelfde documenten aantonen dat deze overheden in het verleden fouten hebben gemaakt.
Als u verder nog geïnteresseerd zou zijn in het verblijf van uw vader in kamp Vught, dan zou u dit in een e-mail aan ons (info@bhic.nl) kunnen vragen. Als u daarin alle gegevens (zoals naam, geboortedatum en -plaats, en datum internering en adres vemeld), dan zouden wij voor u een onderzoek kunnen starten in het archief van het kamp Vught (gemeentepolitie Vught).
Met vriendelijke groeten,
G.Broeders
zei op 22 mei 2014 om 09:50
Geachte Mv.Bruggenman.
Hoe krijg ik toegang tot archief kamp Vught, zodat ik zelf dat onderzoek kan uitvoeren?
Hoogachtend: G.W.M.Broeders.
Mariët Bruggeman, namens BHIC
bhiczei op 22 mei 2014 om 11:30
Beste meneer Broeders,
aangezien dit archief niet-openbaar is, maar slechts gericht inzage in gegeven mag worden, verrichtten wij als medewerkers altijd het vooronderzoek. Vandaar ook mijn voorstel om het via de e-mail te laten verlopen.
Met vriendelijke groeten,
G.Broeders
zei op 23 mei 2014 om 10:02
Geachte Mv.Bruggenman.
In het dossier van mijn vader in het nationaal archief heb ik diverse processen verbaal van de Vughtse politie gevonden, heb het gevoel dat er niets nieuws meer te melden valt wat ik niet weet!
Ik bedank U hartelijk voor uw positieve benadering om mij van dienst te zijn, maar ik wil het graag hierbij laten!
Hoogachtend :G.W.M.Broeders.
Mariët Bruggeman, namens BHIC
bhiczei op 23 mei 2014 om 13:08
Beste meneer Broeders,
hartelijk dank voor uw reactie. Ik begrijp uw standpunt; mocht u ooit van mening veranderen dan weet u ons vast te vinden.
Met vriendelijke groeten,
Lies broeders
zei op 18 augustus 2016 om 14:45
Ik kom dit stukje toevallig op Facebook tegen. Wat ontzettend leuk!
Zij is de tante van mijn man, en lezen dit verhaal nu voor de eerste keer.
OK zien we hier de foto's van haar huwelijk waar we nu ook de vader van mijn man , Daan Broeders de leidekker uit Vught, op tegenkomen
Niet beter te weten leeft ze nog steeds.
Marja
zei op 18 augustus 2016 om 15:44
Beste Gérard, ik ben Marja de vrouw van George Broeders.
George is de oudste zoon van Daan en Fransje Broeders-Daamen dus jullie zijn volle neven.
Vroeger kwamen wij bij tante Marie, en kunnen Toon, Wil en Gerrie herinneren, met hoeveel kinderen waren jullie. Wij hebben leuke herinneringen aan de tijd dat tante Marie in Vught woonde. Het is wel spijtig te lezen dat er geen steun kwam, toen deze nodig was, van de familie Broeders.
Vriendelijke groet,
Marja Broeders
G.Broeders
zei op 27 december 2017 om 12:29
Beste Marja in Vught woonde we met vier kinderen Toon, Gerard, wil en Ger.
Het oudste kind Pietje is al op zevenjarige leeftijd gestorven!
Ome Daan ken ik wel goed was in zijn jonge jaren een motorrijder ( Harley-coureur)
George en ik zijn inderdaad volle neven.
Alleen Gerard 81 jaar en Ger 75 jaar leven nog, Toon en Wil zijn beide overleden.
Heb vernomen dat Tante Ger in Canada ook is overleden, zij heeft wel kinderen maar ik heb ze nooit ontmoet.
Vriendelijke groet
Gerard Broeders.
Lisette Kuijper
bhiczei op 28 december 2017 om 12:26
Beste Gerard, bedankt voor je reactie en wat fijn dat je ons meer kunt vertellen over de familie Broeders. Natuurlijk zijn alle herinneringen aan deze familie bij ons van harte welkom!
Lorraine Bishop
zei op 24 april 2021 om 07:15
Hello I am Lorraine, the granddaughter of Gerarda. She passed away in 2017. I am so happy to have found this website as I miss her and think of her often.
She told me much about her life in Holland and her family history. However as I was very young at the time I can't remember many of the names.
I am writing this in English, by the way so I hope it translates properly. I hope if anyone reads this they are happy and in good health! Take care!
Lorraine Bishop
zei op 24 april 2021 om 07:18
Hallo ik ben Lorraine, de kleindochter van Gerarda. Ze stierf in 2017. Ik ben zo blij dat ik deze website heb gevonden, want ik mis haar en denk vaak aan haar.
Ze vertelde me veel over haar leven in Nederland en haar familiegeschiedenis. Maar aangezien ik toen nog heel jong was, kan ik me niet veel van de namen herinneren.
Ik schrijf dit trouwens in het Engels, dus ik hoop dat het goed vertaalt. Ik hoop dat als iemand dit leest, ze gelukkig en gezond zijn! Wees voorzichtig!
Marilou Nillesen
bhiczei op 24 april 2021 om 17:46
Hi Lorraine, how nice that you are responding here! Very nice that you find comfort in this story from your grandmother.
And we are always interested in stories from the past, whether you remember the names or not. So be our guest ;) And stay safe & strong!
Als kind deden we de gebruikelijke spelletjes: knikkeren, hinkelen, hoepelen, schaatsen en zwemmen (op/in de IJzeren Man). Ik herinner me ook een speeltuin op de Bosscheweg. Mijn moeder en ik gingen daarheen als het mooi weer was en na het spelen was er limonade! 
