Het Vlooienstoken in Uden op buurtschap Bedaf vindt volgens vaste traditie plaats op de eerste zondag van de Vasten. Die traditie gaat terug op de tijd dat men in het voorjaar bij de jaarlijkse schoonmaak de bedstede leegmaakte en het stro en het kaf waarop geslapen was, verbrandde, omdat er allerlei ongedierten en vlooien in zaten.
Als geboren Udenaar was ik in 1961 bij de activiteiten op de voorafgaande middag en de avond zelf aanwezig en maakte daarbij enkele foto’s. Ik zag hoe vooral de jeugd van Bedaf zich daar op die middag voor inzette, zonder het gebruik van handschoenen maar met tijd voor een lach.
Massaal werd het snoeihout aangesleept. Sommigen sjouwden met in iedere hand een tak om in evenwicht te blijven. Een zwaardere prestatie dan het huidig Nordic Walking, want het koste veel moeite om door het mulle zand naar het topje van de 25 meter hoge Bedafseberg te ploeteren en de brandstapel op te richten.
Een jongeman stapelde het verzamelde, met zweet vermengde snoeihout tot een enorm hoge brandstapel. Stro en kaf uit de bedstee ontbraken: die tijd was voorbij, we slapen tegenwoordig op schuimrubber matrassen.
Op zondagavond beklom vooral de jeugd de berg bij een temperatuur van ± 5°C. Het vuur werd door Has Verbossen precies om 8 uur ontstoken op een sein dat Has van beneden kreeg, waar iemand met een lantaarn zwaaide.
Doordat het hout vochtig is, geeft het begin van het vuur wel eens problemen. De jeugd zit strak tegen elkaar gepakt en geniet van de speelse vlammetjes, de ouderen staan tegen elkaar geleund. Als na enkele minuten de fik er goed inzit, geniet jong en oud van de warmte. Onder de aanwezigen zag ik enkele markante personen zoals Willem van de Elzen en Dorus van de Logt, ook kruisheer Van den Elsen zal er wel bij aanwezig zijn geweest.
Met het inzakken van de brandstapel verdwijnt ook langzaamaan de belangstelling. Ook wij gingen huiswaarts. Vooraf hadden we al een bezoekje aan de Pier gebracht. We hadden een kartonnen doos meegebracht met de vermelding “Vlooien”, maar bij vertrek uit het café vergaten we die doos.
Een ander jaar brachten we na afloop van het Vlooienstoken een bezoek aan de Pier om nog even na te praten. Terwijl we aan een tafeltje zaten, zag ik een affiche aan de muur met het filmprogramma van Parisiën, de Udense bioscoop, waarop met grote letters: De Naakte Maya. Mijn buurman schiet plots in de lach en wijst naar het affiche, want daaronder zit een kalende man. Die voelt zich eerst beledigd, maar nadat hij het filmprogramma gelezen heeft, geniet hij mee.
Het Vlooienstoken vindt plaats op een hoogte en is daardoor in de wijde omtrek waarneembaar. Andere lentevuren vinden plaats op de begane grond, rond Pasen.
Als geboren Udenaar was ik in 1961 bij de activiteiten op de voorafgaande middag en de avond zelf aanwezig en maakte daarbij enkele foto’s. Ik zag hoe vooral de jeugd van Bedaf zich daar op die middag voor inzette, zonder het gebruik van handschoenen maar met tijd voor een lach.
Doordat het hout vochtig is, geeft het begin van het vuur wel eens problemen. De jeugd zit strak tegen elkaar gepakt en geniet van de speelse vlammetjes, de ouderen staan tegen elkaar geleund. Als na enkele minuten de fik er goed inzit, geniet jong en oud van de warmte. Onder de aanwezigen zag ik enkele markante personen zoals Willem van de Elzen en Dorus van de Logt, ook kruisheer Van den Elsen zal er wel bij aanwezig zijn geweest.
Een ander jaar brachten we na afloop van het Vlooienstoken een bezoek aan de Pier om nog even na te praten. Terwijl we aan een tafeltje zaten, zag ik een affiche aan de muur met het filmprogramma van Parisiën, de Udense bioscoop, waarop met grote letters: De Naakte Maya. Mijn buurman schiet plots in de lach en wijst naar het affiche, want daaronder zit een kalende man. Die voelt zich eerst beledigd, maar nadat hij het filmprogramma gelezen heeft, geniet hij mee.
