Kort na het einde van het Tweede Vaticaans Concilie in 1965 besloten enkele broeders van Huize Assisië om de Kapel onder handen te nemen: deze moest soberder worden. Het triomfalistische Rijke Roomse leven is nu voorgoed voorbij!
Bescheidenheid wordt nagestreefd, de togen gingen uit en de broek en de truien aan. Kort daarna werden het hoofdaltaar, de beide zijaltaren en de communiebanken afgebroken. Het grote kruis boven het priesterkoor verdween. De kruiswegstaties gingen weg en de koperen kandelaars voor de Heiligenbeelden werden opgeruimd.
`s Nachts, als de broeders goed en wel te bed zijn, laten broeder overste en rector Van Hoek door enkele medewerkers, waaronder Jan Bus, een zestal gipsen beelden van hun consoles verwijderen en ook gelijk afvoeren! Het waren de Heilige Aloysius, Antonius, Vincentius, Franciscus, Jozef en Maria en nog wat ander klein materiaal. Ze werden die nacht nog in een van de “leemputten” gedumpt. Omdat ze hol waren wilden ze niet zinken, daarom kregen deze zes eerwaarde slachtoffers nog enkele stevige tikken op hun heilige koppen, zodat deze barstten en zij alsnog naar de bodem van deze zandafgravingen verdwenen.
Dat dit `s nachts gebeurde heeft alles te maken met de emoties die deze hele operatie bij nogal wat broeders teweeg bracht. Niet iedereen stond achter deze radicale vernieuwing. Broeder Caspar, die van deze actie op de hoogte was, vertelt dat hij `s nachts uit zijn bed is gegaan om dit drama met eigen betraande ogen te aanschouwen, maar wat moest hij, alleen had hij niets in te brengen. Toen de volgende dag vele broeders dit vernamen waren ze erg verdrietig gestemd en stil: `Vele hebben echt pijn geleden!’ zei broeder Caspar.
De kapel in 1983 (foto: Wies v. Leeuwen / Prov. Noord-Brabant. Bron: BHIC)
Maar zo was niet iedere broeder, want Piet Kroot vertelde dat Broeder Camilles persoonlijk en alleen een heiligenbeeld, dat boven aan de trap van een paviljoen troonde, een stevige tik gaf met de boodschap: ‘Zo, `t is ook mooi geweest met jou. Jij mag ook naar beneden komen.’ Dus zoals je ziet: niet iedere broeder voelde dezelfde pijn!
Als deze beeldenstorm ten einde is, worden de consoles van de verdwenen beelden weggehakt en de beschadigde pilasters hersteld.
In Boekel, in het museum De Kluis, gelegen naast het oude Huize Padua, zijn nog enkele heiligenbeelden van Pascalles en Ambrosius, benevens een aantal kandelaars in veiligheid gebracht.
Het heel oude houten Mariabeeld is tot op de dag van vandaag in de kapel gebleven!
Bron: Pastor Wouters (geestelijk verzorger Huize Assisië), De Paus is de afgod van Jezus
Met medewerking van archivaris historisch archief van Prisma, Elmy Weijtmans
