Er is een groot verschil tussen hoe wij in onze kindertijd met dieren omgingen en hoe dat tegenwoordig gaat. Ik schrijf dit in de ogen van nu misschien wel lugubere verhaal om het vast te leggen voor het nageslacht. We schrijven 1948.
In onze kindertijd hebben we heel vaak en veel vogeleitjes uitgehaald. We ruilden ze met elkaar en waren trots als we een bijzonder eitje gevonden hadden. We gingen de weilanden in en zochten vooral in meidoornhagen. We hingen ze aan een ketting en koesterden ze. Het was een soort speelgoed. Honderden musseneitjes hebben we onder de dakpannen vandaan gehaald, ieder jaar opnieuw. De mussen waren toen een echte plaag, nu worden ze beschermd.
Tientallen vogeltjes werden onder een zeef gevangen in de winterperiode. Vaak was dat een kolenzeef waar een stokje onder gezet werd. Enkele dagen in een doos en het vogeltje had het nakijken. Ook kraaien of raven werden gevangen en afgericht. Soms lukte dat met een kraai. We noemden dat een tamme kraai, die bleef bij je in de buurt.
Kikkers werden gevangen en aan een touwtje gebonden om ze te laten springen. Muizen en ratten werden met een klem gevangen en aan de katten gevoerd. Te veel jonge katjes en hondjes werden afgevoerd, door verdrinking of soms op lugubere wijze. Vreemd dat we dat toen gewoon vonden. We waren het gewend: het geslachte varken hing aan een ladder, de kip werd onthoofd door volwassenen. We stonden er bij en keken er naar.
Seksuele voorlichting hadden we bij de boer als de hengst de merrie kwam dekken. We stonden dan om de hoek van een schuur stiekem te kijken hoe alles plaats vond. Maar als de boer ons zag, werden we weggestuurd. De beer, het mannelijk varken, kwam vaak langs. Je had boeren die dit als een vorm van beroep hadden. De beer ging naar het varken en de hengst naar de merrie. Nu is het vaak kunstmatige inseminatie.
Zo zie je maar dat de mensheid beschaafder is geworden. Tijden veranderen ook op welzijnsgebied.
Vroeger was het allemaal anders ,bv gingen wij meikevers vangen in beukenhagen
dan bonden wij een heel dun draadje aan een van de poten en dan kijken wie zijn meikever het langste in de lucht kon houden.
Of in de bossen eenkhoorns vangen ,die uit de dennen schudden en opvangen in een jas ( die krengen konden hard bijten) en dan een sok uittrekken en ze daar in meenemen , daar waren wij dagen mee bezig.
de meeste hebben we afgegeven op de bewaarschool (kleuterschool) daar hadden ze een grote ren om ze in los te maken.
Vroeger moest je met de koe naar de stier , of met de geit naar de bok.
bij Piet den uvender zijn echte naam ken ik niet hadden ze bokken als je daar langs kwam was de stank van die bokken niet te harden.
Dat ik weet ging alleen de hengst naar de merrie.
Het varken ging naar de beer ,de koe naar de stier- de geit naar de bok.
En de haan zat altijd bij de kippen.
Wij vingen kauwen een kleine soort kraai om af te richten,die vogels waren goed tam te krijgen .We noemden die geen kauw maar tjan en als je tjan zei wist iedereen waar je het over had. ook eieren uithalen dan uitblazen en aanrijgen was gewoon. ruilen van eieren hoorde er gewoon bij ,wij haalde uit de kerktoren eieren van de kerkuil die had bijna niemand , om in de toren te komen klommen wij lang de bliksemafleider door de galmgaten de toren in,als ik er aan terug denk levens gevaarlijk. en dan niet te vergeten om te vertellen dat we bij de pastoor in de hof sterappels perziken gingen jatten, en dan zongen wij naar school `we vieren feest van de heilige geest omdat we bij de pastoor aan de spierken (perziken) zijn geweest.
Marilou Nillesen
bhiczei op 28 februari 2016 om 10:42
Prachtige herinneringen, Cor. Wat je zegt: af en toe levensgevaarlijk en allemaal niet meer voor te stellen in deze tijd. Er zijn waarschijnlijk een heleboel mensen die deze anekdotes ook herkennen uit hun jeugd!
In onze kindertijd hebben we heel vaak en veel vogeleitjes uitgehaald. We ruilden ze met elkaar en waren trots als we een bijzonder eitje gevonden hadden. We gingen de weilanden in en zochten vooral in meidoornhagen. We hingen ze aan een ketting en koesterden ze. Het was een soort speelgoed. Honderden musseneitjes hebben we onder de dakpannen vandaan gehaald, ieder jaar opnieuw. De mussen waren toen een echte plaag, nu worden ze beschermd.
Kikkers werden gevangen en aan een touwtje gebonden om ze te laten springen. Muizen en ratten werden met een klem gevangen en aan de katten gevoerd. Te veel jonge katjes en hondjes werden afgevoerd, door verdrinking of soms op lugubere wijze. Vreemd dat we dat toen gewoon vonden. We waren het gewend: het geslachte varken hing aan een ladder, de kip werd onthoofd door volwassenen. We stonden er bij en keken er naar.
