Na de Bataafs-Franse Tijd en de oprichting van het Koninkrijk der Nederlanden was er veel veranderd voor de heerlijkheden Land van Altena en Stad en Land van Heusden. Begin 1815 kwam het hele gebied definitief bij de provincie Noord-Brabant.
Hoewel de autonomie van de waterschappen intact bleef, kreeg het provinciaal bestuur wel een toezichthoudende taak. In 1846 werd het stemrecht voor de ingelanden provinciaal geregeld in het Reglement op het beheer van dijken en polders.
In datzelfde jaar 1846 werd ook geregeld dat de Koning de dijk- en polderbesturen benoemde van zee-, rivier- en andere waterkerende werken. In 1861 stelt de provincie een Algemeen Reglement voor de waterschappen in Noord-Brabant vast. Dat Algemeen reglement vormde de basis voor de bijzondere reglementen van alle individuele waterschappen.
De aanleg van de Bergse Maas veranderde de complete waterhuishouding in het Land van Heusden en Altena. Daarom werd in 1911 het Hoogheemraadschap Hoge Maasdijk opgeheven. Er kwamen twee nieuwe waterschappen voor in de plaats: het Hoogheemraadschap van de Hoge Maasdijk van het Bovenland van Heusden en eenzelfde instelling voor het Benedenland van Heusden.
Ten zuiden van de Bergse Maas werd in de jaren ’30 van hogerhand steeds meer druk uitgeoefend om tot een fusie te komen van het grote aantal waterschappen daar, maar verder dan wat kleinere samenvoegingen ging dat proces niet. Een groot aantal polders werkte wel samen in vier boezemwaterschappen (de Drie Sluizen; Vierbannen; Noorderafwateringskanaal en Hellegat). Daarnaast waren er nog steeds twee dijkwaterschappen actief: het Oudland van Altena en het Hoogheemraadschap van de Hoge Maasdijk van het Benedenland van Heusden.
Gedeputeerde Staten wilden al in 1933 voor het hele Land van Heusden en Altena tot één waterschap komen, maar zowel het bestuur van het Oudland van Altena als dat van de Hoge Maasdijk wezen die provinciale plannen af. Blijkbaar was daarvoor de tijd nog niet rijp. Alleen voor de Biesboschpolders werd in 1936 het overkoepelende waterschap de Brabantse Biesbosch opgericht.
De watersnoodramp van februari 1953 zette het fusieproces wél weer in werking: ten noorden van de Amer/Bergse Maas voegde de provincie het Oudland van Altena en het Hoogheemraadschap Hoge Maasdijk samen tot het Hoogheemraadschap Land van Heusden en Altena voor het dijkbeheer. En in 1962 werden de 34 waterschappen en drie boezemwaterschappen in deze regio samengevoegd tot het waterschap De Alm, dat het waterbeheer voor zijn rekening nam.
In 1977 werden de taken van dijkbeheer, waterzuivering en waterlozing bijeengebracht in een fusie van deze drie grote waterschappen, het Hoogheemraadschap Alm en Biesbosch. Uiteindelijk werd ook dit Hoogheemraadschap na lange discussies in 2005 opgeheven en gevoegd bij het waterschap Rivierenland.
Hoewel de autonomie van de 
In datzelfde jaar 1846 werd ook geregeld dat de Koning de dijk- en polderbesturen benoemde van zee-, rivier- en andere waterkerende werken. In 1861 stelt de provincie een Algemeen Reglement voor de waterschappen in Noord-Brabant vast. Dat Algemeen reglement vormde de basis voor de bijzondere reglementen van alle individuele waterschappen.
Gedeputeerde Staten wilden al in 1933 voor het hele Land van Heusden en Altena tot één waterschap komen, maar zowel het bestuur van het Oudland van Altena als dat van de Hoge Maasdijk wezen die provinciale plannen af. Blijkbaar was daarvoor de tijd nog niet rijp. Alleen voor de Biesboschpolders werd in 1936 het overkoepelende waterschap de Brabantse Biesbosch opgericht.
De 
