Aan het Hinthamereinde in Den Bosch staat de op een na de oudste watertoren van Noord-Brabant. Alleen de bedrijfswatertoren van de Helmondse textielfabriek Vlisco uit 1884 is ouder. De stad Den Bosch bouwde wel als eerste gemeente in de provincie een watertoren voor het algemeen nut. De directe aanleiding voor de bouw van de toren, of beter gezegd voor de aanleg van een voorziening van schoon drinkwater, was de cholera-epidemie van 1866.
In de stad vielen toen relatief veel slachtoffers. De jaren daarna werd er nagedacht over een betere drinkwatervoorziening, omdat inmiddels gebleken was dat onhygiënische waterputten, stadspompen of het gebruik van oppervlaktewater de ziekte hielpen verspreiden. Toen in 1883-1884 een nieuwe epidemie dreigde, zette het Bossche stadsbestuur vaart achter de plannen en in 1885 begon men met de aanleg van een waterleidingnet.
Een watertoren was nodig om druk op het leidingnet te houden en verschillen in de vraag op te vangen. De Bossche toren is 33 meter hoog en beschikte over twee waterreservoirs van elk 180 m3. In totaal kon dus 360 m3 water in de toren worden opgeslagen. De watertoren wekt door zijn zware hoeksteunberen, nog eens benadrukt door het gebruik van natuursteen, en door zijn kantelen de suggestie een burchttoren te zijn. De keuze voor die vormgeving heeft waarschijnlijk veel te maken gehad met de ligging vlakbij de oude stadsmuren.
De toren is ontworpen door J. Kalff, architect en directeur van de Bossche Dienst Gemeentewerken. Zijn ontwerp is een typisch voorbeeld van het eclecticisme, een 19e-eeuwse architectuurstroming, waarbij elementen uit diverse klassieke stijlen werden genomen en gecombineerd tot iets nieuws. Een icoon van deze stroming is het Rijksmuseum in Amsterdam. Architecten zochten met name monumentale waarden aan hun bouwwerken mee te geven. Dat is in Den Bosch zeker gelukt. Omdat de watertoren een van de weinige voorbeelden van deze stijl is in de stad, is hij tegenwoordig een rijksmonument.
Door het gebruik van moderne pompen verloren de meeste watertorens eind jaren zestig hun functie en werden afgebroken of hergebruikt. De watertoren van Den Bosch is in 1974 buiten bedrijf gesteld. De toren heeft vervolgens diverse bestemmingen gehad, zoals een inloophuis voor jongeren. In 1997 kreeg de Bossche Stichting De Watertoren de Watertorenprijs van de Nederlandse Watertorenstichting. De prijs werd toegekend vanwege de manier waarop de Bossche stichting toen al tien jaar lang de watertoren in deze stad op een goede wijze voor een nieuwe bestemming had gebruikt.
Sinds begin 2009 wordt de toren beheerd door de Bossche Atelier Beheer Stichting (ABS) die er vijf atelierruimten in heeft gerealiseerd, bewoond door het kunstenaarscollectief POST.
In de stad vielen toen relatief veel slachtoffers. De jaren daarna werd er nagedacht over een betere drinkwatervoorziening, omdat inmiddels gebleken was dat onhygiënische waterputten, stadspompen of het gebruik van oppervlaktewater de ziekte hielpen verspreiden. Toen in 1883-1884 een nieuwe epidemie dreigde, zette het Bossche stadsbestuur vaart achter de plannen en in 1885 begon men met de aanleg van een waterleidingnet.
Een watertoren was nodig om druk op het leidingnet te houden en verschillen in de vraag op te vangen. De Bossche toren is 33 meter hoog en beschikte over twee waterreservoirs van elk 180 m3. In totaal kon dus 360 m3 water in de toren worden opgeslagen. De watertoren wekt door zijn zware hoeksteunberen, nog eens benadrukt door het gebruik van natuursteen, en door zijn kantelen de suggestie een burchttoren te zijn. De keuze voor die vormgeving heeft waarschijnlijk veel te maken gehad met de ligging vlakbij de oude stadsmuren.
De toren is ontworpen door J. Kalff, architect en directeur van de Bossche Dienst Gemeentewerken. Zijn ontwerp is een typisch voorbeeld van het eclecticisme, een 19e-eeuwse architectuurstroming, waarbij elementen uit diverse klassieke stijlen werden genomen en gecombineerd tot iets nieuws. Een icoon van deze stroming is het Rijksmuseum in Amsterdam. Architecten zochten met name monumentale waarden aan hun bouwwerken mee te geven. Dat is in Den Bosch zeker gelukt. Omdat de watertoren een van de weinige voorbeelden van deze stijl is in de stad, is hij tegenwoordig een rijksmonument.
