De kiem voor dit initiatief werd gelegd tijdens een feestelijke lunch bij gelegenheid van de oprichting van de spoorwegmaatschappij Tholen en West-Brabant.
Een belangrijke kracht achter die spoorweg was de arts en jurist J.W. Jenny Weijerman, onder meer voormalig secretaris van de Centrale Gezondheidsraad en geneesheer-bacterioloog van het bacteriologisch laboratorium van de Amsterdamse GG en GD. In Zuid-Beveland (waar hij in ‘s Heer Arendskerke huisarts was geweest) had hij al eerder een intergemeentelijke drinkwatervoorziening voor elkaar gekregen. Dat hij op allerlei gebieden actief was, blijkt ook uit zijn bemoeienis met het spoor.
Bij die feestlunch deed de Fijnaartse burgemeester Biert Dane een beroep op Jenny Weijerman om zijn schouders onder een Westbrabantse drinkwatervoorziening te zetten. Aan de dis zat ook de Leurse suikerfabrikant Heerma van Voss, die meteen - en met succes - een oproep deed aan zijn relaties om financiële ondersteuning voor zo’n project. Dat gaf vaart aan de onderneming, waardoor in 1918 de oprichtingsakte voor de nieuwe waterleidingmaatschappij kon worden ondertekend.
De eerste acht gemeenten die hun nek uitstaken om aan deze gemeenschappelijke onderneming te beginnen, waren Dinteloord, Fijnaart, Hoge en Lage Zwaluwe, Oudenbosch, Standdaarbuiten, Terheijden, Willemstad en Zevenbergen. In 1921 sloten zich daar nog 15 andere gemeenten bij aan.
Onder leiding van ingenieur Jan J. Roelants jr. begon men in 1921 aan de aanleg van het leidingennet: aankoop van gronden voor pompstations en watertorens, boren van watergevende putten, aanleg van het hoofdbuizennet en zo voort. Eind 1924 kon het eerste water geleverd worden. De eerste vier watertorens (Dongen, Etten, Zevenbergen en Steenbergen) van de geplande elf waren al klaar. De andere zeven, die van Raamsdonk, St. Philipsland, Fijnaart, Dinteloord, Loon op Zand, en Hoge en Lage Zwaluwe zouden in 1925 afgebouwd worden.
Al die watertorens werden ontworpen door Hendrik Sangster, die veel bekendheid heeft gekregen met zijn Art Deco watertorens. Ze waren overigens niet allemaal uniek. De torens van Zevenbergen en Steenbergen vormden een identiek paar, net als de torens van Dinteloord en Kaatsheuvel. Geen van deze vier bestaat nog.
De eerste drie zijn tijdens de gevechten in oktober/november 1944 door de Duitsers opgeblazen, die van Kaatsheuvel is in 1985 onder de slopershamer gevallen. Na de verwoesting van de karakteristieke toren van Dinteloord op 2 november 1944 door terugtrekkende Duitse troepen, zijn er na de oorlog geen pogingen meer gedaan om de toren te herbouwen. In Stampersgat verrees een nieuwe watertoren die de taken van zowel de Dinteloordse als de Fijnaartse toren overnam.
Bekijk ook
Watertorens in Brabant
Water in Brabant
