Wegen en paden kunnen eeuwenlang een landschap bepalen. Toch verdwijnen ze soms ook. Eric van Eldijk bespreekt de omgeving van Huisseling en Neerloon.
Maaswerken
Toen in 1938 de grote werken aan de Maas gestaag vorderen kwamen vooral op zondag talrijke vreemdelingen naar het werk kijken. De zogenaamde Kromme Hoek te Neerloon, eerst afgelegen, stond plots volop in de belangstelling. Waar het jaar daarvoor nog koeien graasden liep nu het nieuwe Maasgedeelte tussen Balgoij en Keent. Omdat de oude rivier ter hoogte van Overlangel nog niet gedicht was bracht een veerpont de belangstellingen naar het tijdelijk eiland Keent. Langzaam maar zeker werd de oude Maasoever dicht. De Maas was groen, de bochten grillig, af en toe de stroom vlug en levendig. Maar in rustige tijd hiervoor volgden ze de rivier op een vrolijke tocht, langs de hagen van blauwe sleedoorn en rozebottel. Dan stak je een boterham in je zak en ging je langs de Maas. Je kunt langs mooie stadjes en dorpen lopen maar ook langs natuurrijke Maasoevers waar vissers hun aken langs de kant legden en hun fuiken voor vis en paling langs de kanten hingen. En in deze feeërieke omgeving was het zo’n aak die een weg uit een sprookje benoemde.
[verhaal gaat verder onder de foto]
Tussen Grave en Mook wordt de laatste hand gelegd aan de Maasverbetering (Alg. Handelsblad, 26 juli 1939)
Hans en Grietje
"Ter zijde van den weg, midden in den polder, aan de andere kant van Keent onder de oude gemeente Velp stond een vreemd brouwsel," schreef de Nijmeegse correspondent van het Algemeen Handelsblad. "Bij nadere beschouwing bleek het een havelooze woonark te zijn, die nog bewoond werd. En met groote hanepooten stond er op geschilderd: “Hans en Grietje”. De ark werd bewoond door een zonderling heerschap, een man met een langen, slordigen, verwilderden baard, sluike haren. (...) Lang (...) geleden is (...) hij met zijn aak de Maas komen afzakken en heeft [alhier] ligplaats gekozen." Deze man deed op een dag een vreemde ontdekking. Toen hij zelf boven water kwam was het water weg! Hij had de werkzaamheden wel gezien maar nimmer was het tot hem doorgedrongen dat water land zou worden. Ineens was hij landrot. Het heeft overigens aan zijn levenswijze niets veranderd. Op een plaats tussen Keent en de Maasdijk naar Velp kwam dus een nieuwe verbindingsweg, waar jarenlang vroeger in de oude Maasbedding de aak Hans en Grietje verankerd lag, vlakbij het oude sluisje.
