In die jaren herbergde Gemert de nodige figuren en aangezien mijn vader een aannemersbedrijf had plus een café, kwamen wij nogal eens met grapjassen als Leo van Koll in contact. De Vondellaan in Gemert bestond nog niet, op die plaats stonden enige huizen, waaronder de bakkerij met winkel van Weduwe Nelleke van Koll.
Leo, de zoon van Nelleke, beheerde de bakkerij. Daar was het altijd erg warm, waarvan je dorst krijgt die dan weer gelest moet worden. Vanzelfsprekend had Leo alle kasteleins als klant, en om op zeker te spelen was hij met de dochter van kastelein Hannes de Wit uit Handel getrouwd.
Als Leo van een vermoeiende rit thuis kwam en flink zijn dorst had gelest, kon het gebeuren dat zijn vrouw hem op zijn donder gaf. Maar Nelleke hield haar zoon de hand boven het hoofd: “onze Leo werkt hard, hij mag gerust een pilsje drinken.”
De andere keer was het omgekeerd en kreeg Leo van zijn moeder de wind van voren en nam zijn vrouw Leo in bescherming. Al bij al leefde het trio vreedzaam samen. Op een dag was het wat laat geworden en in het donker is het nu eenmaal moeilijk om de juiste koers te houden. Leo botste met zijn bakfiets aan de verkeerde kant tegen het huis.
Mik bakken is niet zo eenvoudig als het lijkt, eerst moet het meel in de trog, dan water en gist erbij, het geheel goed mengen en laten rijzen. Daarna gaat het beslag in de bussen. De bovenkant van de mik wordt met suikerwater ingestreken, daardoor ontstaan een mooi glimmende kost. Dat noemen ze glazuren. Daarna gaat de mik de oven in.
Op een dag was Leo zoals gewoonlijk aan het venten in de Molenakkerstraat, tegenover café Verhappen, toen hij plotseling moest niezen. Er vloog een grote snottebel midden op een mik. Met zijn mouw veegde hij alles uiteen, alles netjes verdeeld. Zo ontstond dubbel geglazuurde mik! De krant heb ik de dagen daarna nagekeken, maar geen melding van extra zieken in de Molenbakkerstraat!
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 16 september 2017 om 19:10
Mijn oma heette Drika van Koll ( ook met een bakker getrouwd) en was volgens mij een nicht van Leo. Ze had ook nog een nichtje in Volkel wonen. Als mijn vader en moeder, toen ze verkering hadden naar Volkel kermis gingen zetten ze altijd hun fietsen daar achter het huis van m'n vader's tante. Ook woonde er nog familie in Boerdonk of in Keldonk.
Leo, de zoon van Nelleke, beheerde de bakkerij. Daar was het altijd erg warm, waarvan je dorst krijgt die dan weer gelest moet worden. Vanzelfsprekend had Leo alle kasteleins als klant, en om op zeker te spelen was hij met de dochter van kastelein Hannes de Wit uit Handel getrouwd.
Al bij al leefde het trio vreedzaam samen. Op een dag was het wat laat geworden en in het donker is het nu eenmaal moeilijk om de juiste koers te houden. Leo botste met zijn bakfiets aan de verkeerde kant tegen het huis.
Molenakkerstraat, tegenover café Verhappen, toen hij plotseling moest niezen. Er vloog een grote snottebel midden op een mik. Met zijn mouw veegde hij alles uiteen, alles netjes verdeeld. Zo ontstond dubbel geglazuurde mik! De krant heb ik de dagen daarna nagekeken, maar geen melding van extra zieken in de Molenbakkerstraat!
