Ooit was café-restaurant ’t Voske in Drimmelen een veerhuis aan de rivier de Amer. Daar waar vissers en jagers overgezet werden vanuit Drimmelen naar De Biesbosch. De tijd dat er nog eb en vloed was met een getijdeverschil van zo’n twee meter.
De kasteleinsvrouw Anne Vos runde vanaf de vijftiger jaren van de vorige eeuw het café, het toenmalige ’t Veerhuis, en haar echtgenoot Wim stond klaar voor de veerdiensten. De in Hank geboren en getogen Anne Vos verhaalde vanaf 1950, het jaar dat zij trouwde met Wim.
Het was niet alleen een veerhuis, maar beschikte ook over een twee- of drietal kamers. Een logement zou men dat in die tijd nog genoemd kunnen hebben, hoewel de naam ‘Hotel Vos’ op de gevel van ’t Veerhuis prijkte. De kamers werden voornamelijk verhuurd aan jagers en handelslieden. Ook verhuurden zij bootjes, waar de vissers, jagers en later toeristen mee naar de overkant gingen, De Biesbosch in.
Echtgenoot Wim Vos had zijn handen vol aan het overzetveer, dat het hele jaar doorging. Hij bracht boeren, de dokter of dierenarts, maar ook telegrammen naar de overkant. Verder vertegenwoordigers in graan of andere boerenspullen. En de boerenzonen werden opgehaald om naar school te gaan. In de zomer was het natuurlijk prachtig, maar in de winter lagen vaak flinke pakken ijs op het water. Onder de boot, het overzetveer, kwamen dan ijzers, schenen werden die genoemd. Op open stukken water werd gevaren en over het ijs werd gegleden.
Foto: In de winter werden onder de boot ijzers vastgemaakt. Al varend en glijdend werd dan de rivier overgestoken. Op de boot twee postbodes met tussen hen in veerbaas Wim Vos, echtgenoot van Annie Vos. Achterop zit een boerenzoon uit De Biesbosch, op weg naar school (bron: familiearchief A.Vos)
Vertrekpunt was steevast ’t Veerhuis, maar als er mensen aan de overkant opgehaald wilden worden, werd daar een mand gehesen. Geen echte, maar dat gevlochten ding werd zo genoemd. De kasteleinsvrouw hield vanachter de toog een oogje in het zeil en als de mand door haar werd gezien kwamen Wim of één van de knechten in het geweer. Door alle maanden een heel jaar rond was het flink aanpoten geblazen. Voor dag en dauw, vaak al om een uur of drie in de nacht, stonden vissers al voor de deur van het etablissement, soms helemaal uit België. Met een bak koffie en ook nog de nodige borrels achter de kiezen vertrokken die lui met een gehuurde boot, sterke verhalen waarvan de vloeren barstten steevast achterlatend.
In de jaren die volgden werd 't Veerhuis steeds meer een ontmoetingsplek voor toeristen en dagjesmensen en raakte het veer in onbruik. In het jaar 1974 besloot het echtpaar Vos om de zaak te verkopen aan de familie Van Eijl uit Oosterhout die het in een café-restaurant veranderde onder de naam ’t Voske. Stoppen met werken was er voor het echtpaar Vos niet bij. Zij bleven nog een jaar of tien bootjes verhuren en beheerden ook een benzinestation.
Een apart hoofdstuk, nog voor de tijd van Anne en Wim Vos, is de vrijwel vergeten binnenlandse stoombootonderneming NV Reederij 'Thor' v/h Arie Smit uit Slikkerveer. Deze kleine rederij exploiteerde bootdiensten van Rotterdam op Geertruidenberg, Willemstad en Dordrecht, ’s-Gravendeel en maakte een tussenstop bij de aanlegsteiger van ’t Veerhuis in Drimmelen. Tot kort na WOII werd deze bootdienst onderhouden.
Het veerhuis en de aanlegsteiger op een oude prentbriefkaart (bron: familiearchief A.Vos)
Kort voor de geregelde bootdiensten van rederij Thor werd in 1881 de verkoop van sterke drank toegestaan in de beneden voor- en achterkamer van ’t Veerhuis, dat toen werd bewoond door de familie Stijnis. In 1913, na ruilovereenkomsten binnen deze familie, kreeg Andries Vos het etablissement met logement en café in handen. Door Vos werd met een bootje een overzetveer naar De Biesbosch onderhouden. “t Veerhuis ging van vader op zoon over en de kleinzoon van Andries, Wim Vos zette het bedrijf voort. Wim Vos had de zorg voor het overzetveer en de verhuur van boten. Echtgenote Annie Vos bestierde het café.
Oude prentbriekaart van het veerhuis (bron: familiearchief A. Vos)
Mariët Bruggeman
bhiczei op 7 augustus 2020 om 20:52
Bedankt Jan, voor je mooie verhaal over de geschiedenis van het Veer en en het veerhuis in Drimmelen. Dat zal zwaar werk geweest zijn en vooral lange dagen. Maar zo te lezen was het een familiebedrijf.
