Dat bleek al tijdens de grote Rotterdamse havenstaking van 1970 en twee jaar later tijdens de bedrijfsbezetting van kunstzijdefabriek ENKA in Breda. Opvallend is dat in Rotterdam de havenarbeiders door hun vakbonden in de steek werden gelaten. Maar het marxistisch-leninistisch georiënteerde “Arbeidersmacht “ nam het wel voor hen op.
Arbeidersmacht, onderdeel van de Kommunistische Eenheidsbeweging (KEN) en later van de Socialistiese Partij (SP), zet zich af tegen de feilen van het kapitalisme.
Dat spreekt ook een aantal Osse en Nulandse jongeren aan, onder anderen Ed Verhamme, Toon Voets, Jan Marijnissen, Paul Peters en Ton Bouwens. Zij zijn middelbare scholier, student of arbeider, én jong: hun gemiddelde leeftijd is twintig jaar. Vanuit het pand Peperstraat 7 voeren zij hun acties, vandaar ook de geuzennaam “de jongens van de Peperstraat”. Hun pijlen worden gericht op misstanden in diverse Osse bedrijven. Zij gaan er werken als fabrieksarbeider en breiden er hun netwerk uit.
Tapijtfabriek Bergoss, in de volksmond “de wattenjood” genoemd, staat niet goed bekend in Oss en omgeving: relatief lage lonen en slechte sociale voorzieningen. Er werken 800 mensen onder wie de SP-ers Ton Bouwens en Paul Peters. In april 1973 wordt bekend dat de arbeiders van tapijtfabriek Desso 15 gulden schoon per week erbij krijgen, terwijl de vakbonden bij Bergoss genoegen nemen met minder. Arbeidersmacht komt met hogere eisen, maar de Bergossdirectie geeft niet toe, ook niet na een ultimatum. Dan breekt op vrijdag 18 mei een staking uit.
Ton Bouwens spreekt de stakers toe, zijn eerste optreden in het openbaar. Het is een wilde staking, niet gesteund door Industriebond NKV, die dus de stakingskas gesloten houdt. “Bergoss” wordt landelijk nieuws en voor de stakers wordt overal gecollecteerd; uiteindelijk is voor elke staker 250 gulden beschikbaar. Na tien lange dagen wordt een akkoord bereikt. Daarmee is de Osse SP niet alleen regionaal, maar ook landelijk op de kaart gekomen. Op 28 mei is iedereen bij Bergoss weer aan het werk, terwijl in Den Haag premier Den Uyl de regeringsverklaring aflegt.
Dit verhaal verscheen eerder in Brabants Dagblad
