Mijn moeder stond op het punt naar de markt in Bergen op Zoom te gaan. Ze had mijn vader gevraagd de keukenkachel aan te maken en het wasgoed van de lijn te halen. Voor ze vertrok, had ze mijn vader nog ernstig gewaarschuwd de kachel niet met spiritus aan te steken. Mijn moeder had d’r kont nog niet gekeerd of mijn vader stond al te mopperen: “pfoe, in de BBA garage steken we de kachel altijd met spiritus aan”. Alzo ook thuis gedaan ondanks de waarschuwing. Waarna mijn vader naar buiten liep om het wasgoed van de lijn te halen. Toen hij terugkeerde met een volle wasmand en de keukendeur open deed, kreeg de kachel zuurstof. Een grote knal volgde. Mijn vader en het wasgoed zaten onder het roet.
Even terzijde:
Mijn vader heet Piet. En als die huidige, schreeuwende voor- en tegenstanders van Zwarte Piet wat beter opgelet hadden, dan hadden ze kunnen weten dat de roetveeg Piet al uitgevonden was. Begin jaren ’60. In Nieuw Borgvliet. Door mijn vader.
Terwijl mijn vader kwaad werd om mijn gelach, werd er aangebeld. Een behulpzaam typ vroeg of mijn vader wist, dat de schoorsteen plat op het dak lag. Het bleek nog erger. Er zat ook een grote scheur in de buitenmuur.
Na de tirade van mijn thuisgekomen moeder werd besloten de verzekering te bellen.
Met de verzekeringsexpert aan de keukentafel werd er angstvallig gezwegen over spiritus. De kachel trok niet omdat er mist was geweest. Nou is wasgoed buiten en mist niet zo’n voor de hand liggende combinatie. Maar de verzekeringsexpert accepteerde de verklaring.
Toen bekend was wat de verzekering ging uitkeren zei mijn moeder: ”En nou komt er ook gelijk een douche”. Mijn vader vroeg nog schaapachtig of ze daar het geld wel voor had. Alsof hij niet wist, dat mijn moeder een spaarzame vrouw was. De douche kwam aan de andere kant van de muur waar de keukenkachel stond. In de bijkeuken dus. Naar de huidige begrippen een rare plaats. Maar centrale verwarming was er nog niet. Dus boven was geen optie.
Het werd een primitieve douche. Een Vaillant geisertje in de keuken. En in de douche mengkranen, slang en douche kop. Een kleding haakje. En voor de verwarming een spiegelende plaat waarvoor een dikke koperen draad zat in de vorm van een lang uitgerekte “o”.
Echt veilig was het niet die combinatie van water en elektriciteit. Maar jongens, wat was zo’n primitieve douche een weldaad als je het vergelijkt met de wekelijkse emmer warm water in een koude slaapkamer.
Als die verwende nesten van tegenwoordig zich dat eens zouden realiseren.
