Pastoor Cooijmans van de St. Remigiusparochie zat met een groot probleem. Lithoijen dreigde zonder zusters te komen zitten. Waar moest hij nu leerkrachten vandaan halen? Goede raad was duur. Een pastoor op zoek naar vers bloed voor het St. Norbertusgesticht...
Toen de Algemeen Overste van de Congregatie J.M.J, ofwel de Sociëteit van Jezus, Maria en Jozef, op 2 februari 1949 aan Cooijmans liet weten dat de zusters wegens gebrek aan religieuzen de parochie zouden gaan verlaten, begon een moeizame speurtocht naar alternatieven. De pastoor schreef alle congregaties aan die zich in Nederland met onderwijs bezig hielden, maar kreeg telkens nul op het rekest.
Tót hij antwoord kreeg van Moeder Pacifisa van de Zusters Penitenten te Haren: “Ik zeg niet ‘nee’” was haar boodschap, toen de pastoor haar vroeg om een nieuwe kloostergemeenschap te stichten in zijn parochie. En zo verhuisden zeven van de Harense slotzusters naar Lithoijen.
Alleen maar winst
Het vertrek van de zusters J.M.J. pakte uiteindelijk, boven alle verwachting, heel positief uit. “Onze schooljeugd”, zo schrijft de pastoor in zijn parochiale gedenkboek, “is volgens het oordeel van de Inspecteur van Lager Onderwijs nu veel beter af. In plaats van een oude zuster van 73 jaar in de bewaarschool, staat die nu onder leiding van een fris jong meisje van 22 jaar, dat de bewaarschoolvormingscursus volgt”.
En niet alleen de kleuters, ook de bejaarden van Lithoijen voeren er wel bij. Cooijmans schrijft verder: “het verlies was niet groot, daar de Zusters van J.M.J. tegen de duidelijke bedoeling van de Stichting in, nooit arme oudjes meer wilden opnemen”.
Ook financieel bleek het vertrek van de Zusters J.M.J. per saldo gunstig voor de parochie. Het kloostergebouw werd verkocht aan de Zusters Penitenten te Haren en de netto opbrengst kon de pastoor besteden aan de zorg voor ouden van dagen die in gestichten buiten de parochie verbleven. Ook de financiële ondersteuning aan de armen, aan de gezinszorg, bij studie en aan andere vrome werken in de parochie profiteerden ervan.
Veranderingen
De komst van de bidzusters van de Maaskant naar het voormalige Sint-Norbertusgesticht leidde ook tot een naamsverandering in “Slotklooster Jerusalem”. Die naam paste bij de namen van het moederhuis in Haren, Huize Betlehem (sinds 1501) en het zusterhuis in Reek, het Nazarethklooster (sinds 1858).
Ten slotte veranderde er veel voor zr. Elisabeth (de nieuwe overste), zr. Leonarda, zr. Gerarda, zr. Louisa, zr. Clara, zr. Caecilia en de twee zusters Petronella, die tot dan toe allemaal gewend waren zich louter aan een leven van gebed over te geven… De zusters hebben hun belangrijke werk voor de Lithoijense gemeenschap tot 1960 kunnen voortzetten.
Mijn complimenten voor het verhaal.En voor mij heeft het ook nog een persoonlijk tintje.
Het wil namelijk dat een zuster van mijn overgrootvader, zuster Agatha (Susanna Marianna Catharina Jansen) indertijd ook is verhuist van Haren of Reek naar het klooster "Jerusalem" alwaar zij in 1957 op 85 jarige leeftijd is overleden. Zij wordt in het verhaal echter niet bij name genoemd. Ik vraag mij dan ook af of het kan kloppen dat er ook zusters uit het klooster Nazareth (Reek) naar het klooster "Jerusalem" verhuisden? Ben benieuwd.
Annemarie van Geloven namens BHIC
bhiczei op 4 november 2013 om 13:29
Beste Eveline, mogelijk staat daarover iets over vermeld in het Memoriaal van de parochie H. Remigius te Lithoijen, (1841) 1867-1958. U kunt dat memoriaal inzien in de studiezaal van BHIC in Den Bosch (toegang 7332, inv.nr. 29).
Ook hebben de zusters zelf een memoriaaal of herinneringsboek bijgehouden.
U kunt ook informatie inwinnen bij mevrouw Rikie de Vries van de Heemkundekring <a href="http://heemkundekringlith.com/activiteiten/werkgroepen" target="_blank">Lith</a>.
Eveline
zei op 10 november 2013 om 09:22
Dag Annemarie,
Hartelijk dank voor de reactie. De eerst volgende keer dat ik weer in de studiezaal van het BHIC ben, zal ik het memoriaal eens opvragen. En probeer uiteraard ook meer informatie in te winnen bij mevr. de Vries. Overigens is ook een broer van deze SMC Jansen in het klooster gegaan, nl in Grave (Mariendaal). Ik neem aan dat ik hierover ook meer kan vinden in de studiezaal van het BHIC. Nogmaals dank.
Toen de Algemeen Overste van de Congregatie J.M.J, ofwel de Sociëteit van Jezus, Maria en Jozef, op 2 februari 1949 aan Cooijmans liet weten dat de zusters wegens gebrek aan religieuzen de parochie zouden gaan verlaten, begon een moeizame speurtocht naar alternatieven. De pastoor schreef alle congregaties aan die zich in Nederland met onderwijs bezig hielden, maar kreeg telkens nul op het rekest.
Het vertrek van de zusters J.M.J. pakte uiteindelijk, boven alle verwachting, heel positief uit. “Onze schooljeugd”, zo schrijft de pastoor in zijn parochiale gedenkboek, “is volgens het oordeel van de Inspecteur van Lager Onderwijs nu veel beter af. In plaats van een oude zuster van 73 jaar in de bewaarschool, staat die nu onder leiding van een fris jong meisje van 22 jaar, dat de bewaarschoolvormingscursus volgt”.
Ook financieel bleek het vertrek van de Zusters J.M.J. per saldo gunstig voor de parochie. Het kloostergebouw werd verkocht aan de Zusters Penitenten te Haren en de netto opbrengst kon de pastoor besteden aan de zorg voor ouden van dagen die in gestichten buiten de parochie verbleven. Ook de financiële ondersteuning aan de armen, aan de gezinszorg, bij studie en aan andere vrome werken in de parochie profiteerden ervan.
