In 1881 draait de Osse margarine-industrie op volle toeren. Alleen al in de fabrieken van de gebroeders Jurgens en van Simon van den Bergh werken 360 mensen. Die industriële bedrijvigheid in de binnenstad laat de plaatselijke politiek niet onberoerd.
Zo is het een journalist in september 1881 opgevallen dat de gemeenteraadsvergaderingen interessanter zijn geworden voor het publiek “sinds twee boeren zijn vervangen door mannen die met hun tijd meegaan en alles doen om de gemeente te doen bloeien”. Natuurlijk heeft die toegenomen belangstelling te maken met de raadsagenda. Op 6 september vragen Jurgens en Van den Bergh gezamenlijk om een vergunning voor het leggen van rails voor een paardentram, van de goederenloods bij het onlangs in gebruik genomen treinstation naar de margarinefabrieken in het centrum van Oss. Die rails komen in de Molenstraat te liggen, zodat daar dus van tijd tot tijd goederenwagons vlak langs de huizen zullen rijden.
De vergunning wordt binnen één week verstrekt en de aanleg van het spoor volgt snel daarop, want al in oktober schrijven Simon van Dijk en enkele buren in de Molenstraat een klachtbrief: zij ondervinden overlast van het railvervoer. Van Dijk zal niet blij zijn geweest met de reactie van het college van b & w: de vergunning is al op 12 september verstrekt en het besluit is naar de provincie gestuurd. De paardentram blijft dus rijden.
Verpestende uitwaseming
Met de toenemende klachten over de lozing van afvalstoffen van de boterfabrieken in de stadsgracht gaat het aanvankelijk net zo. Adrianus van Bergen uit de Koornstraat laat in september 1881 weten dat hij en zijn buren last hebben van “de verpestende uitwaseming” van de sloot langs hun huizen. En raadslid Witlox vraagt om maatregelen om de lozingen te voorkomen. B & w lijken de boot af te houden vanwege het belang van de fabrikanten, en dus van de werkgelegenheid, maar in het voorjaar van 1882 wordt gewerkt aan een oplossing. Mede dankzij de vasthoudendheid van Witlox krijgt het centrum van Oss een verbeterd rioolsysteem dat deels wordt betaald door de fabrikanten. De gemeente wordt eigenaar en de fabrikanten regelen het onderhoud. De industrie draait ook op voor eventuele proceskosten. Ook in 1881 geldt: de vervuiler betaalt, althans ten dele!
Zo is het een journalist in september 1881 opgevallen dat de gemeenteraadsvergaderingen interessanter zijn geworden voor het publiek “sinds twee boeren zijn vervangen door mannen die met hun tijd meegaan en alles doen om de gemeente te doen bloeien”. Natuurlijk heeft die toegenomen belangstelling te maken met de raadsagenda. Op 6 september vragen Jurgens en Van den Bergh gezamenlijk om een vergunning voor het leggen van rails voor een paardentram, van de goederenloods bij het onlangs in gebruik genomen treinstation naar de margarinefabrieken in het centrum van Oss. Die rails komen in de Molenstraat te liggen, zodat daar dus van tijd tot tijd goederenwagons vlak langs de huizen zullen rijden.
