Vermoedelijk stond op deze plek al vanaf de 12e of 13e eeuw een watermolen, die oorspronkelijk als graanmolen diende, waar de bevolking van Kasteren, Liempde en de Bodem van Elde haar graan moest laten malen (een zogenaamde dwangmolen). Uit het eerste document waarin deze molen wordt genoemd, uit 1294, blijkt dat Willem van Cuijk (1260-1319), Heer van Boxtel, de molen op dat moment in leen heeft van Hertogin Johanna van Brabant.
In 1466 kwam de heerlijkheid Liempde geheel in het bezit van de Heren van Boxtel. Zij verpachtten de molen aan particuliere molenaars. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) had het molencomplex met de sluis, de brug e.d. veel te lijden van de krijgsverrichtingen. In de zeventiende en achttiende eeuw bedienden opnieuw weer particuliere pachters de molen.
Het opstuwen van water voor de watermolen leidde regelmatig tot klachten. Door het sluispeil te hoog te houden liepen weilanden onder water. Karel V trachtte dit probleem aan te pakken door in 1545 een maximum stuwpeil vast te stellen voor de molens op de Dommel en de Aa. Ook voor de Kasterense molen werd een zogenaamde pegel vastgesteld. Overtredingen leidden in de zeventiende eeuw nog regelmatig tot waarschuwingen en boetes voor de molenaar.
In 1794 liet de laatste Heer van Boxtel het leven onder de Franse guillotine. Daarna moesten zijn schulden worden vereffend, waardoor onder meer de molen omstreeks 1800 aan particulieren werd verkocht.
De molen was in de eerste helft van de 19e eeuw nog volop in gebruik als graan- en oliemolen, maar raakte daarna in verval. In 1883 kreeg de toenmalige eigenaar en molenaar, Mathijs Merks, nog vergunning van Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant om de sluiswerken te verbeteren. Maar er kwam concurrentie in de vorm van een windmolen en later een stoomgraanmolen. Extra service in de vorm van een ophaal- en bezorgdienst voor graan en meel mocht uiteindelijk niet baten.
In 1925 kocht Waterschap De Dommel het perceel van de oliemolen met het stuwrecht van G.F. Branten. In 1936 werden de sluis en de oliemolen afgebroken. De graanmolen, die ondertussen door een oliemotor werd aangedreven, draaide door tot 1948. Molenaar Branten verkocht de molen in 1949 aan de Coöperatieve Aan- en Verkoopvereniging (CAV) te Liempde.
Op 6 juni 1960 sloeg de bliksem in en brandde de molen geheel af. Het was Pinksteren, maar zo had men zich de vurige tongen vast niet voorgesteld. Later werd de molengang gedempt met houtafval van de Liempdse klompenindustrie.
giel van giersbergen
zei op 29 december 2014 om 13:10
Super leuk om bovenstaande te zien.
Mijn opa heeft er gewerkt ten tijde van de brand (A. van Giersbergen). Op dit moment zijn we aan het bekijken of we de molen kunnen herbouwen. Punt van aandacht is het exploitabel krijgen van de watermolen, met de huidige bestemming.
De molen was in de eerste helft van de 19e eeuw nog volop in gebruik als graan- en oliemolen, maar raakte daarna in verval. In 1883 kreeg de toenmalige eigenaar en molenaar, Mathijs Merks, nog vergunning van Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant om de sluiswerken te verbeteren. Maar er kwam concurrentie in de vorm van een windmolen en later een stoomgraanmolen. Extra service in de vorm van een ophaal- en bezorgdienst voor graan en meel mocht uiteindelijk niet baten.
sluis en de oliemolen afgebroken. De graanmolen, die ondertussen door een oliemotor werd aangedreven, draaide door tot 1948. Molenaar Branten verkocht de molen in 1949 aan de Coöperatieve Aan- en Verkoopvereniging (CAV) te Liempde.
