 |
Wat zie ik daar! Neptuin, aan ’t woeden,
Beweegt de golven naar omhoog;
De lucht ontsteekt, in ’t onweêrbroeden,
De Zon verdwijnt voor ’t scheepsvolks oog:
Men hoort den donder vreeslyk klateren,
Eool, vergramt, blaast op de wateren,
Gevolgt van zynen dollen Stoet:
De luchtprang komt den grondt beroeren,
Den stroom tot aan de starren voeren,
’t Geen NASSAUS Prins smoort in den vloedt. |
Als generaal in het Staatse Leger was hij meestal in de Zuidelijke Nederlanden om mee te vechten in de Spaanse Successieoorlog. Stadhouder Willem III had hem tot zijn enige erfgenaam benoemd, waardoor Johan vanaf 1702 de titel van Prins van Oranje voerde. Maar meer vorstelijke personen maakten aanspraak op de erfenis van Willem III en om de erfeniskwestie te beslechten, werd er in 1711 een bijeenkomst in Den Haag belegd.
Johan Willem Friso verliet op 11 juli het legerkamp, bracht de nacht door te Rijssel en arriveerde in de middag van de 14e aan de Moerdijk. Zijn koets ging op de gewone pont, hijzelf stapte in een kleine schuit. Het weer, tot op dat moment rustig, sloeg plotseling om. De Prins stapte daarom over op de pont en nestelde zich in zijn koets, om te schuilen voor het slechte weer.
Wellicht door het stormachtige weer kwam de pont niet goed uit aan de kant van Strijensas. Veerknecht Pieter Cornelissen moest daardoor bijdraaien. Op dat moment werd het vaartuig door een sterke windvlaag gegrepen en omgegooid. De Prins slaagde erin uit de koets te komen. Een van zijn metgezellen greep hem met de moed der wanhoop bij de hand, maar vergeefs. Een volgende golf sleurde de Prins mee, het kolkende water van het Hollands Diep in.
De dienaar van de Prins, Hilken, onderging hetzelfde lot, terwijl de rest van de opvarenden maar net konden worden gered door kleine sloepjes die in allerijl vanaf Striensesas waren uitgevaren. Pas acht dagen later, op 22 juli, werd het ontzielde lichaam van de Prins uit het water gevist door een schipper uit Klundert. Het stoffelijk overschot werd naar Dordrecht gebracht, waar het werd gebalsemd. In februari 1712 werd Johan Willem Friso bijgezet in de Grote of Jacobijnerkerk te Leeuwarden.
Oranjes dappren Prins, vol vorstelyke gaven,
Verheerlykt door zyn deugdt in ’t staat- en krygsgebiedt,
Ziet Frieslandts Statendom, met doodelyk verdriet,
Op d’afgevergde reize, in ’t zwalpend nat begraaven. |
Die onvertzaagde Heldt, gewent op ’t ros te draaven,
Als Mavors; (die nooit vuur, noch lyfgevaar ontziet,
Ja, voor wiens scherpe kling het alles schrikt en vliedt;)
Verzeilt aan ’t Striense Sas; doch krygt de Schoone haven. |
