Dit is inderdaad de Lietingstraat in Haren. Het huis rechts is van de Harense Smid, het huis links daarvan is mijn ouderlijk huis. Daarachter zie je nog net het puntje van het huis daar dáárnaast weer staat. Ik heb er gewoond van 1941 tot 1967. Toen ben ik getrouwd en onder moeders rokken vandaan gegaan. Dat wil zeggen: ik ben aan de andere kant van Haren gaan wonen. Tot 5 jaar geleden, toen ben ik naar Oss verhuisd.
Haren was een prettig, rustig dorp om te wonen. Ons kent ons, je kon overal achterom lopen. Dat dorpscontact vond ik juist leuk. Maar de bakker verdween, net zoals de kruidenier en de bank. Nu ik weg ben uit Haren, zie ik pas wat je in Oss allemaal dichtbij hebt. Maar vroeger was het anders, levendiger. De kerk, de scholen, het vereningsleven en carnaval. Toen had je ook de nonnen nog in het klooster. Later - halverwege jaren zestig - kwamen de Spanjaarden er wonen. Die kwamen gewoon hun paso dople maken in café Hanenberg. Als ik het allemaal zo vertel, voel ik mezelf weer 25 worden. Ik woon niet meer in Haren maar het maakt nog steeds onderdeel uit van mij.