De bossen, paden en velden van Herlaer en Maurick waren inderdaad een fantastisch spannend terrein voor 'n jochie. Ik herinner me nog 't Vaantje - op afstand, want je mocht er nie komme, want dat stond op het bord. Maar wat ik toen niet wist, hoorde ik vorig jaar van de oergezellig flamboyante Joke Leemans, Ton Frenkens vrouw. Zij vertelde dat 't Vaantje met 'r groeiende gezin een lange kampeervakantie improvisatie was - water uit de put, geen electra. Met als gevolg zwoele zomeravond kaarslicht- en houtvuurfeesten, besprekenkeld met lekkere wijn. Dat gebeurde rond een oudere gevierde kunstenaar met een baard en alpino, die een soort goeroe staande op de waterput de steeds wilder dansende meute van kunstvrienden tot grote hoogte stuwde. Waarbij, als ik het goed begreep, de toch al luchtige kledij gaande weg uit het zicht kon verdwijnen - geen mens of konijn na daar aanstoot aan, integendeel.
Wat hebben gelachen toen Joke haar herinneringen ophaalde, vorig zomer, bij de grote overzichtstentoonstelling van Ton schilderwerk. Ik heb toen geregelde dat daar ook hingen de twee pracht schilderijen die ons pa Manus Mens in 1962 van Ton aankocht - "Jouw vader was de eerste", zei Ton me 's op 't terras van café Modern op het Vughtse Marktveld.
Elders/Later volgt nog m'n herinnering aan Boer Schoones in de Bossche Broek - k'heb als joch nog nooit zonne skrik gehad en hard gelopen.. daar was ook onze Jan bij, oh nee Giel, want die had Het Zakmes. En over/buurjochies Gijs van der Sluijs en Sjeffie Schmidt plus, Dorus & Herman van Hooff.