Bedankt voor je reactie, Arnoud, waaruit weer eens duidelijk wordt dat er altijd meerdere kanten zijn aan een verhaal- of in dit geval aan een persoon. Wel is het jammer dat je deze negatieve herinneringen aan haar over hebt gehouden.

Ik heb niet zo'n prettige ervaring aan haar gehad.
Als mijn moeder en ik dan bij de Kerk aan kwamen en zij was voor ons liet ze de deur voor ons dicht vallen , als rolstoeler was ik vaak aangewezen op hulp.
Dan moest er iemand anders de deur voor ons open houden.
En het Collecte bakje werd maar amper aangerijkt.
En als je met iemand in gesprek was werd dat al gauw afgekapt en dan was mevrouw er met die persoon in gesprek.
Totdat ze overleed toen was het weer anders.
Toen werdt de deur wel voor ons open gehouden, dat er verschil werdt gemaakt von ik onprettig.
Tot zover mijn kant van het verhaal.

Hartelijk dank voor deze mooie bijdrage, Jan! Wat fijn dat jij, en ongetwijfeld vele andere inwoners van Luyksgestel, zulke positieve herinneringen hebt aan de pastoor en zijn huishoudster.

Bewonderenswaardig hoeveel juffrouw Huijbregts voor haar medemens, jong en oud, heeft betekend. Kwam jij zelf ook regelmatig bij haar en de pastoor over de vloer, Jan? We horen het graag als ook anderen mooie verhalen kunnen vertellen over deze bijzondere vrouw.

Pastoor van Roosmalen was zeer geliefd bij zijn parochianen, maar zeker zo geliefd was zijn huishoudster Adriana (Jij van de Pastoor) Huijbregts. Zij kwam samen met Van Roosmalen vanuit Kaatsheuvel mee naar Luyksgestel en werkte ook na diens dood door in het charitative werk.

De pastorie werd met haar al snel een zoete inval, waar dan eens een kapelaan en dan weer een burgemeester in pension kwamen. Ook kinderen waren er altijd in en om de pastorie te vinden. Zelfs de jongste telg van 2 jaar van burgemeester Roels kwam er enige tijd logeren toen vader en moeder met hun oudere kinderen op vakantie gingen. Het kinderbedje en de box werden naar de pastorie gebracht. Tijdens het dagelijkse brevieren van Van Roosmalen huppelde de kleine in de tuin over het hofpad achter de pastoor aan.

Naast het 'kerkenwerk' besteedde Juffrouw Huijbregts bovendien erg veel tijd en energie aan haar charitatieve werk voor ondermeer Welfare en Zonnebloem. In januari 1971 ging Pastoor Van Roosmalen met emeritaat en betrok hij samen met juffrouw Jij een bungalowtje aan de Doolhof. Pastoor Van Roosmalen overleed in april 1976, waarna Jij zich mogelijk met nog meer overgave op het goede werk stortte.
Zo collecteerde zij jaarlijks voor allerlei goede doelen en bezocht zij dagelijks zieken, eenzame- of gehandicapte medemensen op, zowel thuis in zieken- en bejaarden- en verpleeghuizen. Zij reed 'taxi' voor dorpsgenoten die wat minder ter been waren en bracht ze naar de dokter of het wijkgebouw of ziekenhuis.
Een Koninklijke Onderscheiding, de Koperteutenprijs, een oorkonde van 25 jaar De Zonnebloem en haar 25-jarig lidmaatschap van de Sint Gregoriusvereniging zijn slechts enkele uiterlijke kenmerken van haar jarenlange belangeloze inzet voor de medemens.