Vandaag werd ik verrast door een bezoek van een kleindochter van Nellie, dochter van het 15e en jongste kind Dora uit 1917.
Zij vertelde me dat zij vernoemd is naar haar oma Nellie, met wie zij zich - ook al heeft zij haar nooit gekend - erg verbonden voelt. Veel flarden van verhalen van vroeger vielen op hun plek.
Ze kwam mij namens haar 'grutje, de grote kleine Nelleke uit Boekel' een heel lief boeketje bloemen brengen. Zo fijn vond ze het dat het BHIC aandacht aan haar dappere oma had besteed. Ik kon haar verder nog meer informatie geven aan de hand van de bevolkingsregisters.
Wat een prachtig beroep hebben wij toch, als je mensen zo blij kunt maken!

Wat een aangrijpend verhaal ook.. dank voor uw reactie! En een man die in die tijd met 5 kinderen als weduwnaar achterbleef, had het extra moeilijk. Hebt u daar in de familie ook verhalen over gehoord? Soms nam het oudste meisje de taken van moeder over of een oma of ongetrouwde (schoon)zuster maar soms ook werden de kinderen uitbesteed.

In mijn familie komt iets dergelijks voor.... de overgrootmoeder van mijn vader trouwde in 1859 in Nederweert op 22 jarige leeftijd. Zij stierf toen ze 35 jaar was in het kraambed: bij de geboorte van haar 9e kind!! Van die kinderen waren er ook al 3 vóór het 1e levensjaar overleden en ook de laatste heeft de geboorte niet overleefd.... Vader is overleden toen hij 63 was. Hij is nooit hertrouwd.....

Hartelijk dank Hans, we hebben de datum aangepast. Prachtig, maar zwaar beroep had je moeder Henk!

Ik weet nog hoe mijn moeder als vroedvrouw [in Tilburg bekend als 'Juffrouw Severijnen'] volkomen 'van slag was' als ze werd geconfronteerd met een doodgeboren kindje of dat het bij zo'n bevalling faliekant mis kon gaan. Ik heb me wel eens afgevraagd hoe zij dan als verloskundige zo'n ouderpaar getroost moet hebben. Dat is nl. de ethische kant van dat prachtige beroep [roeping] Die finesses heeft ze me nooit verteld maar ik heb er ook eerlijk gezegd nooit expliciet naar gevraagd. Naarmate je zelf ouder wordt begin je die zaken beter te beseffen en denk ik soms....had ik ze dit en dat maar eens gevraagd, wat was haar drijfveer, hoe serieus ging ze te werk e.d. . Overigens.....mijn moeder was nogal heel consequent in de beleving van haar 'beroepsgeheim'.

De datum 2015 moet inderdaad 1915 zijn. Typefoutje. We zullen het aanpassen!

de datum in ondertaand stuk is deze corrct?
Zij was beslist in haar tijd niet de enige moeder die zo’n zwaar lot in het leven droeg. Na het overlijden van haar 1-jarige dochtertje op 12 december 2015, beviel ze veertien dagen later al weer al weer van een kindje.. Zo toepasselijk is dit gedichtje van Guido Gezelle

God gaf het ons,
God nam het ons,
Gods name zij geprezen;
‘t was wel bij ons,
‘t ging weg van ons,
‘t was beter in de Hemel;
daar blijft het ons,
daar wacht het ons,
daar zien wij ‘t eenmaal weder!