Dag Benedicte, bedankt voor je berichtje. Een snelle zoektocht leverde mij geen resultaat op maar ik denk dat het Edah Museum uit Helmond je wel meer kan vertellen hierover. Dit is hun website:
https://edahmuseum.nl

met hun mail: info@edahmuseum.nl

Mijn grootouders waren eigenaar van groothandel végé in België meer bepaald Mariakerke bij Gent , gebroeders Baetslé. Is er iemand die mij iets over deze samenwerking zou kunnen vertellen
Ze hadden in de gloriejaren dacht meer als 100 winkels , later is het profi geworden .

Hallo Marga, bedankt voor je berichtje. Een snelle zoektocht levert hier niets op, maar mogelijk zijn er Ossenaren die je hier verder aan kunnen helpen?

Mogelijk biedt het Stadsarchief Oss uitkomst? informatie@stadsarchiefoss.nl

Op dit moment worden er panden gesloopt aan de Berghemseweg in Oss ter hoogte van nummer 103.
Daar zat vroeger ook een VéGé winkel.
Heeft iemand daar verhalen en/ of foto’s van?

Goeie vraag, Frank! We kunnen er hier zo snel niets over terugvinden, maar dit moet vast bij meer mensen bekend zijn... Wie helpt ons verder? We horen het graag!

Had VeGe ook een verhaal over Ridder VeGe en zijn paardje Poedelaine??
Wie weet daar nog iets van???

Dat kan ik me voorstellen, Ad! Heb je toevallig daar een foto van? Dan plaatsen we die hier graag bij!

Ik heb vroeger toen ik een jaar of 10 was nog brood mee rond gebracht als vakantie werk, samen met Jo Broek, in een volkswagen busje die toen als broodventer werkzaam was bij bakkerij van Sprang. Leuke tijd

Probeer de Gruijter eens!

Ik heb nog een volle spaarkaart gevonden waar kan ik die verzilveren

Dank je wel, Marriët, Ik houd het even in de gaten, anders hoor je weer van mij.

Bedankt Mart, dat je zo leuk reageert op deze foto en op de verhalen van Rens en Annie. Ik hoop dat zij snel je oproepje lezen. Mocht het te lang duren, dan mag je ons altijd nog even mailen (info@bhic.nl) dan kan ik hen even mailen of zij contact willen.

Toevallig omdat ik op zoek was naar gegevens van bakker Verstijnen, kwam ik de verhalen over de VéGé tegen. Haaren is mijn geboortedorp en heb er gewoond tot 1963. Nu ben ik bezig met een boek over mijn jeugd met daarin alles wat ik me herinner van de periode tot eind 1963.
In de periode die Annie van Sprang omschrijft, zo rond 1953/1954 was ik 'n jaar of zes en zat op de St Aloysiusschool daar vlakbij. Op weg van en naar school kwamen wij dus òf altijd langs de VéGé maar ook langs Van den Braak die hun winkel hadden tegenover het pad dat leidde naar de school.
Zelf woonden wij toen op het Kerkeind (heet nu Langeweg) en wij waren de buren van Bakker Verstijnen. Toon en zijn vrouw Truus runden daarbij ook een klein kruidenierswinkeltje. Makkelijk was dat wel, want zoals Rens van de Ven omschrijft, kon je altijd gauw even (desnoods achterom) een kilo suiker of zoiets halen. Want suiker mocht niet ontbreken op de heerlijk versgebakken "witte mik" 'Morgens werden wij altijd wakker van die overheerlijke geur.
In het kleine winkeltje verkochten zij ook Davino ijs. Die enkele keer dat wij van onze ouders een ijsje kregen gingen wij vóór de winkel onder de grote lindeboom zitten die in het voorjaar een heerlijke geur verspreidde en genoten zo dubbel.
Toon had ook klanten in Luissel, Lennisheuvel en vooraan in Boxtel . Eens mocht ik mee om het brood te bezorgen. Met paard en huifkar was dat een geweldige ervaring!
Wat fijn dat ik de reacties van Rens en Annie tegenkwam en daarom kon ik het niet nalaten om ook iets te schrijven over Bakker Verstijnen.
Ik ga verder op zoek naar gegevens over het Kerkeind van toen en misschien kunnen jullie mij helpen?

Dag Rens, wat een bijzondere herinneringen één oude foto los kunnen maken! Je brengt met je anekdotes het oude Haaren weer tot leven, hartelijk dank daarvoor!

Ik ben benieuwd of dit ook weer verhalen bij anderen los maakt. We wachten af...

De winkel op de foto was in mijn jonge jaren gewoon het woonhuis van de wed. Op `t Hoog. Mijn ouders met een gezin van 9 kinderen woonden er naast, richting kerk. Het was toen dus nog geen bakkerij. Voor kruidenierswaren konden wij terecht bij een keur van adressen. Tegenover, de wed van den Braak, ook met 9 kinderen, runde een café en een winkel in manufacturen en kruidenierswaren. In die branche had ook bakkerij van de Ven aan de andere kant tegenover een nering en verder deed ook bakker Paymans daarin, ook de wed. Coenraad Boons, bakker Verstijnen en bakker van Sprang op het Eind. Het woord zegt het al, heel ver van het dorp. Misschien vergeet ik er nog wel een of meer, Papen ja, maar die bakte niet maar timmerde en Copal die er fietsen bij maakte. Achteraf gezien onbegrijpelijk, want met zo velen kon niemand iets van betekenis verdienen. Het waren wel allemaal middenstanders, die samen, naast de arbeiderspartij en de boerenpartij een bescheiden vertegenwoordiging konden genereren in de gemeenteraad.

In die jaren waren de kermis en de missiefancyfair de evenementen die de sleur van het jaar doorbraken met de kermis als absoluut hoogtepunt, waarop uit de band kon en moest worden gesprongen. Zelf toen nog maar een ventje van een jaar of 15 keek ik op tegen een groep jonge mannen die schommelden tot aan het doek, dronken en brasten en die luidruchtig van hun aanwezigheid blijk gaven. Het toppunt van hun manmoedigheid bestond een keer uit het `s nachts stelen van een houten paard uit de draaimolen van de Gebroeders Vermolen die al sedert 1935 op de Haarense kermis het vermaak voor hun rekening namen.

En nu terzake, een van die mannen was Huub van Sprang. De anderen zou ik ook nog wel kunnen 'verraaien', maar dat voert te ver van het onderwerp. Kermis was toen een van de weinige gelegenheden waarop jongens en meisjes elkaar konden treffen. Op gewone zondagen werden ze goed uit elkaar gehouden met de ene week na het Lof de H.Familie voor de jongens en de andere week Maria Congregatie voor de meisjes. Maar kermis was dé gelegenheid. Misschien dat toen Huub van Sprang mijn buurmeisje Annie Op `t Hoog heeft leren kennen, al dan niet dank zij dat houten paard. Hoe dan ook, Huub trouwde met haar en trok bij haar in en werd zo onze buurman. De bakkerij van zijn vader op het Eind liet hij voor wat die was en begon een nieuwe naast ons en bracht verder ook de kruidenierswaren mee. Mevrouw van den Braak is er toen maar mee opgehouden en specialiseerde in manufacturen en een onovertroffen erwtensoep op de jaarlijkse teerdag van de Gregorius vereniging in haar café.

Voor ons als buren was het wel makkelijk om naast de winkel te wonen, vooral als er op het laatste moment weer iets te kort kwam en….. ook op zondag wisten we de achterom te vinden. Verder was het heerlijk `s morgens de geur van versgebakken brood, maar er was ook een nadeel. Begrijpelijk was er dagelijks ook veel brood over wat niet meer verkocht kon worden. Daarom hield Huub achter zijn bakkerij, maar tegen onze tuin in een kooi enkele varkens. De lucht daarvan won het regelmatig van die andere want die was er alleen maar `s morgens. Zondag was het ergste en dan op een mooie zomeravond!!!. Ik ben in 1964 maar getrouwd en woon sedert dien... op het Eind.

Dag Annie, begrijp ik het goed dat je daar zelf bent opgegroeid en dat je daar samen een bakkerij hebt gerund? Dan heb je daar vast nog heel veel herinneringen aan! Ik kan me zo voorstellen dat je met een dergelijke winkel bijna heel Haaren over de vloer kreeg (en daardoor ook altijd goed op de hoogte was van al het dorpsnieuws? ;-) Of vergis ik me?

Wat een mooie foto. Nostalgie. Dat is lang geleden!! Dit is de oorspronkelijk woning waar Annie van Sprang is opgegroeid en is gebouwd door Adrianus Op 't Hoog en Antoinette Kuypers in 1934. In het pand waar Annie van Sprang opgroeide werd in 1953 de bakkerij opgericht door Huub en Annie van Sprang. De bakkerij werd gerund samen met kruidenierswaren. De VéGé is gebleven tot 1978 en ze zijn toen gestopt met de kruidenierswaren. Daarna werd de winkel omgezet naar alleen bakkerswinkel van Huub en Annie van Sprang.