Ja, Rini, dan wordt er nu toch heel anders tegen het moment van het krijgen van kinderen aangekeken.

Aangebrand of een Oliebruid. Het waren vroeger erbarmelijke tijden voor de betrokken familie. Het Brabants Spreekwoordenboek van Mandos vermeld, een Oliebruid (Oorspronkelijk een meisje dat in de besloten tijd, de vasten, de roepen kreeg en trouwde. Men gebruikte dan olie ipv vet bij de bereiding van het eten. Later werd elke bruid die in verwachting was zo genoemd.)
In Dongen kreeg zo'n bruid kaf voor de deur.
Kijk eerst naar de fouten van jezelf.
Ik vind: je moet het paard eerst in de bek kijken.
Èn het is toch een 'natuur- lijk- gevoel.

Kan me nog altijd de zin herinneren :

"Al wie enig beletsel weet, is verplicht dit aan de geestelijke overheid te melden".

Vreemd, dat je dit nog altijd weet na al die jaren.

Opmerkelijk herinneringen van nu, of wat destijds geschreven is.
Lees in mijn agenda de aantekening van 60 jaar geleden,
dat ik op 23 Juli een bericht ontving dat er geen plaats was
voor deelname aan een Retraite in Vught.
Of ik achteraf in mijn opvoeding wat gemist heb weet ik niet.
Want dat Sinterklaas niet bestond wist ik al, dat de ooievaar de
nèj kiendjes niet bracht, maar geboren werden wist ik ook,
want de boor had ik al jaren eerder gevonden.
Maar onkuisheid dat was toen, jammer genoeg, nog zonde.

Het is weer een pracht-verhaal, Rini! Vraag me af of de namen van de a.s. echtparen in die jaren nog altijd van de preekstoel werd voorgelezen; kan me dat niet herinneren ... [ Het huwelijk zal toch wel ind die tijd het vijfde sacrament geweest zijn wat men kon ontvangen. De biecht was nl vóór de H. Eucharistie (kinderen moesten voor de eerste communie gebiecht hebben)].

http://maria_louise91.infoteur.nl/specials/zeven-sacramenten.html Volgens deze side is het /vierde/ sacrament dat van het huwelijk. Maakt verder niet uit als het maar duidelijk is wat er bedoeld wordt.