Wat leuk, Rini! Dat is toch best een eer. Die korenvelden, daar heeft Wim Daniëls wel wat mee ;)

https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/wim-daniels-mijmert-bij-korenvelden

In het boek dat vandaag uitgeven werd, Het Dorp, van Wim Daniëls,
is bij het verhaal: ‘Een zandweg tussen koren door’ de bovenste foto geplaatst.

In mijn jeugd, zo'n 20 jaar later dan die van Rini, heette het "Driekskespèdje," al het "Zoggelspèdje," Het werd jaarlijks ook niet meer omgeploegd maar was zelfs verhard met puin. Als klèèn mènneke, slingerde we altijd behendig over het pèdje om het grove puin te ontwijken. Als we haast hadden om op school te komen, gingen we op het eind dwars door de spoorsloot, 't spoor over om zo via 't kazernestraotje, de "Straot," in te fietsen. De pad vanaf Nöl Verstraten, de Patrijsweg naar de achterste Hoenderbosch, heette "De Lange Pad. In de zomer werd die door ons, klèèn jong, gebruikt om uit te testen hoe hard de crossbrommers gingen en als je dan tegenliggers tegen kwam moest je even dwars door het koren. De Patrijsweg is het enige weg die na de bebouwing van Uden Zuid, nog onveranderd is. In gedachte zwerf ik nog regelmatig over de oude Hoenderbosch om inspiratie op te doen voor mijn wekelijkse column in de Mooi Uden Krant.

Een goede actie!

Onlangs werd me verteld, dat op een dag het Kerkenpad vanuit de Achterste Hoenderbosch naar de Weeg geblokkeerd was met een gegraven kuil.
Dit namen de voetgangers niet in dank af en werd het gegraven gat met de uitgeworpen aarde gedicht en vereeuwigd met een foto.