Bedankt Peter, voor je reactie en voor je aanvulling bij dit verhaal over de lotgevallen van de kerk en het klooster.

Wat we toen ervoeren bij de vondst van enkel poppen weet ik niet meer. We hebben ze mee naar huis genomen, en onze wederzijdse zussen waren er gelukkig mee. Een raadsel waar die poppen gebleven zijn. De missen dienen bij de zusters was nooit een probleem, d.w.z. geen verplichting Men vroeg er zelf om. Als beloning kregen we na de dienst een ontbijt of lunch aangeboden, wel in een apart kamertje te gebruiken. De nonnen in hun weigen eetzaal.. Het klooster als op de foto staat er nu nog. Meen te weten dat er nu studenten in gehuisvest zijn. Dat de nonnen voorheen in een villa woonden in de Jan Tooropstraat weet ik ook nog. Maar wist niet dat zij vooraf in de Tongelresestraat bij div. families ondergebracht waren zo u omschreef. Wist ook niet of de nonnen in de meisjesschool woonden. Het was enkel een meisjesschool. De jongens hadden hun school in het verderop gelegen andere parochie Villapark, bijna in de binnenstad.....Later uit plaatsgebrek bovenruimten van de parochiekerk St Joseph de pastorie. Kerk is in de begin negentiger jaren, gesloten en gesloopt er staan nu enige tientallen appartementen

Wat een heerlijk verhaal Peter. Waren jullie erg teleurgesteld dat het niet om een pot goud maar om twee poppen ging? Of hadden jullie ook maar mee naar huis genomen?
Was het dienen bij de mis bij de zusters leuk om te doen, of voelde het meer als een verplichting? Kreeg je misschien soms ook wel eens een beloning?

Ik weet nog dat voordat het klooster gebouwd werd, er een weilandje lag Rechts van de laagbouw, was toen der-tijd de kleuterschool waar ik nog bij juffrouw van Hout en juffrouw Wijnen heb gezeten. Eertijds liep een breed pad voorlangs dit klooster {de bruine deur} Van /naar de St. Josephkerk welk pad uitkwam aan de Poeiersestraat waar nu de nieuwe huizen toen nog een veldje, zichtbaar zijn. In dit klooster heb ik nog jaren de missen gediend bij de nonnen. Later zijn er paters in gekomen. Ongeveer bij de hoofdingang hebben toen der tijd Peter Blankers en ik na een hevige onweersbui nog naar een pot goud gezocht. We hadden niet lang daarvoor in de Donald Duck n.l. gelezen dat waar een regenboog neerkwam er een pot goud zou liggen. Tja, hoe je als kind alles gelooft!? We vondenn er echter wel twee poppen die kinderen daar achter hadden gelaten. En geloofden we dat die door de regenboog die we van mij thuis uit gezien hadden. Daar achtergelaten waren.....Heerlijk die onnozelheid van toen.