Beste Rini, weer een prachtig verhaal, waarbij jeugdherinneringen weer boven komen. Is dit de foto uit je verhaal. En waar zitten of staan jij en je meisje? En ken je nog meer namen?

Hoy Annemarie.
Het is de foto van uit het verhaal, genomen op de cursusavond.
Op de foto staan geen meisjes van me.
De 4e man op de achterste rij, vlnr. is Wim den Dekker uit Uden.
Ik sta boven de rechter schouder van dansleraar Verhoeven.

Leuk, Rini. Dank voor je reactie!

Dag Rini.
Mooi herkenbaar verhaal. Ik weet niet of Harrie van Moorsel (de vader van..) destijds uit Boekel kwam, maar in Boekel mochten mijn ouders destijds geen dansles verzorgen. De pastoor wilde geen vergunning afgeven vanwege het feit de Paus ooit de tango had verboden vanwege zijn onzedelijke danshouding. Mijn vader is ooit bij de pastoor in Boekel geweest voor een vergunning en die verzekerde mijn vader dat zijn volgelingen absoluut geen interesse zouden hebben in zo'n cursus. Mijn vader vroeg hem zijn volgelingen dit zelf te laten beslissen en toestemming te geven voor 1 proefles. Geen animo, dan was het afgelopen met dansen in Boekel. Wel animo, dan zou hij de vergunning verlenen. Pastoor ging akkoord en tijdens de eucharistieviering waarschuwde de pastoor zijn volgelingen voor deze onzedelijke vorm van recreatie. Het hing er met de benen buiten volgens mijn vader, maar een vergunning werd niet verleend. Daarom was Harrie van Moorsel als Boekelse waarschijnlijk in Odiliapeel op les gekomen. Jouw verhaal deed me denken aan dit 'keukentafel' verhaal van mijn vader. De preek van de pastoor over dansen had meer succes als een geplaatste advertentie, hoor ik mijn vader nog zeggen. Het is voor ons toch goed gekomen in Boekel. We hebben vele jaren in Nia Domo met veel plezier dansles verzorgd. Halverwege de jaren '80 zijn Alexander en Desiree Antoniou uit Boekel nog Nederlands Kampioen dansen geweest... Zo zie je maar.
Leuk dat je over mijn ouders zo'n leuk verhaal hebt gepubliceerd.

Wat een verschil in omgeving, en plaats.
Mijn grootmoeder kreeg ook dansles, en wel in de negentiger jaren van de 19e eeuw. Dit was in Maastricht, toch ook een zeer katholiek bolwerk. Nooit íets van een verbod gehoord. Met mijn ouders, een generatie jonger, idem dito. En over mezelf zal ik maar helemaal zwijgen;)
Kun je zien wat die pastoors voor een macht hadden.....

Hans, bedankt voor het schouder klopje, alle reacties geven mij de moed om door te gaan.
Fijn dat je de anekdotes voor iedereen op de website verhaald.
Harrie, geboren Udenaar woonde op buurtschap Hengstheuvel en bleef de cursus
vervolgen bij Heymeriks, zijn stamcafé.
Was tevens mijn collega op de LTS in Uden en later bij fa. Munsters in Erp.
Gepubliceerde misstappen, het is altijd extra gratis reclame, en wat
verboden is krijgt de meeste belangstelling.
Wat Boekel betreft misschien weet Gerard, de vaste schrijver, nog wel een aanvulling uit 1980 te geven.
Vóór Allerheiligen, oktober 2014 schreef ik, ‘Alle Heiligen dansten met ons mee.’
Misschien weet iemand de namen van de cursisten, op de foto.

Norah, ik had eerder verwacht dat het uiterste katholieke zuiden nog
Roomser was.
Ons Moeke stimuleerde dansles te nemen, ipv. het café bezoek.
In de jaren negentig waren boeken over seks zoals Prostitutie,
in de Bieb van Best aanwezig in tegenstelling met Limburg, Sittard.

Sittard en Maastricht nooit vergelijken, Rini:)
Maastricht is natuurlijk altijd wat mondain geweest, Belgische invloeden.

Mijn vriendin en ik, gingen vanuit Veghel vaak dansen in Uden, het was er reuze gezellig.
Zelfs met carnaval waren we er, verkleed en wel in tirolerjurkjes.

60 Jaar geleden, met 2e Pinksterdag ‘57 danste ik in Mill.
Het meisje vertelde dat het vandaag, maandag mogelijk was,
want Vader verbood hun als katholiek meisje op zondag deze kunst te beoefenen.
Ik heb haar daarna nog enige malen in Vught bezocht alwaar zij studeerde,
ik was gelegerd in Oirschot.

Dan scroll ik verder en lees het verhaal van Jan Peters:
21 Jaar eerder, ‘Dansclub Victoria in Mill moet dicht.’
Wat veel publiciteit haalde het zat dus bij vader nog diep geworteld.

En lees de gemaakte aantekeningen, evenals gistermiddag 9 juni,
het zwembad bezocht. Daarna fietsend naar het 15 km verder
gelegen Mill daar stond ik van 16.00 en 22.00 op de dansvloer.
Leerde drie meisjes kennen, zij moesten, “vóór de donker thuis zijn.”
Militaire kleding stond me natuurlijk goed.
Een maand later ontmoette ik, hèt meisje kennen waar ik tenslotte mee huwde. Ik wou dat ik die tijd over kon doen!

Rini, ik ontdekte via internet dat je ca. 2 maanden ouder bent dan ik. We hebben in Mill en in Volkel misschien wel met dezelfde meisjes gedanst in die tijd. In Beers was niet veel te beleven. Ik was daar in Mill lid van Doele Diana bij cafe Hoevenaars op de Beerse weg. Daar heb ik ook, in het zaaltje erachter dansles gehad van Verhoeven. Soortgelijke foto heb ik dus ook een. Wij hadden in Mill onze vrienden, o.a. enkele Keiezen van het kamp daar (later Nistelrode. Een los-vaste club waar mee we ook alle kermissen in Z.O.-richting bezochten; alles per fiets. “Door de Peel” heette dat; “Goei volk, mar rauw”. Dat pastte mij goed en nog! Dus ook in Uden (Heymerincx - Klotz - Moeke Peereboom enz.} Erp, Nistelrode, Volkel (daar heb ik jarenlang gewerkt), Boekel (daar heb ik jarenlang gewoond en getrouwd), Gemert. (daar woon ik nu dus, en ben ik met een Gemertse getrouwd-2de maal). Zeeland lieten we altijd links (eigenlijk rechts) liggen. Dat was te gevaarliijk. De dorpen in het Land van Cuijk stonden nooit op het programma. Daar zou je een boek over vol kunnen schrijven.

Nol Verhoeven woonde toentertijd to. Moeke Perenboom waar ik nooit binnen ben geweest.
Het Thuisfront voor de Vliegbasis, op de dag dat Philips 75 jaar gevierd werd, brak na de middagpauze in Uden pas ‘echt’ het feest gedruis los. Het eindigde bij Moeke Peerenboom alwaar een Millse van de barkruk viel en d’r arm brak en nadien de vraag of het Ziekte- of ongevallenwet werd.
Zij was het ook die 48 jaar na haar uitspraak de titel werd voor: ‘Vinger in het verkeerde gaatje’ kantine juffrouw Bergman bij Philips Keramiek.
HansVerhoeven plaatste toch een aardige reactie.

Rini, dat was dus later de bar van Goorhuis. Ik meen dat het pand van Harry Wolters was. Die heeft er na Goorhuis nog gewoond. Ik heb daar nogal wat tijd versleten. Mijn eerste vrouw werkte daar achter de bar. Moeke Peereboom had een klantenkring tot ver buiten Uden, wijd en zijd bekend in die tijd, of eigenlijk zoon Tonnie, die de zaak dreef. Heel gezellige tijd. Inderdaad een mooie bijdrage van Hans Verhoeven. Als oud-inwoner van Boekel kan ik me daar wel iets bij voorstellen.

Wanneer ik terug denk aan de vele uren die ik op de dansvloer doorbracht en alleen de Wals oversloeg. Het deed me telkens zeer op het moment dat ik met de dame de laatste zwier maakte bij het nu, zo bekende nummer; ‘You never walk alone’ van Richard Rodgers en Oscar Hammerstein. Maar keek heel tevreden terug aan de gezellige avond.

Waarom sloeg je de (Weense?) wals over, Rini?

Ik kon als danspartner de zwier niet maken, ik genoot van het ritme.
Wat heb ik genoten en zeker wanneer ik de goede dame had gevonden.
Ik vond er niks aan toen men begon met het swingen, doch bij de laatste
avond van een feestje heb er toch van genoten je kwam lekker los.
Dansen was een prachtige manier, met onze verlegenheid, om lichaamlijk contact met de partner te maken. ik zou niet willen ruilen met de tijd van nu!!
Met spreekt nu over Huidhonger.

Op Buurtschap Bedaf werd 'op Den Stal.' dansles gegeven.
Mien speelde op de Monica en Dien van de Braak uit Vorstenbosch
verzorgde de les.

Vond een deelnemerskaart voor het volgen van dansles in 1949 van m'n oudste broer, bij Dansschool Eduard Grijsbach. Thuis als ‘Grijnsbag’ uitgesproken. M’n zus haalde daar dansles en vond er niet gezellig de ‘aanwijzingen’ kwamen nooit vriendelijk over. Het was destijds de enige dansles mogelijkheid in Uden en gehouden bij Verkuilen. Het was de plaats voor de, ‘Burgers’ later kwam de Verhoeven voor de ‘Middenstand’.

Wat leuk Rini, die leskaart. Vooral de 'maintien' geeft een prachtig beeld van de omgangsvormen. Hoewel een groot deel van die regels bij mijn danslessen midden jaren '70 ook nog golden. Colberts waren niet meer verplicht, maar spijkerbroeken waren uit den boze.

Toch schitterend om te lezen over de omgangsvormen bij het dansen.
In de zestiger jaren daar ook gedanst met mijn vriendinnen in Uden.