Dit is inderdaad een mooie 'histoire'!
Mijn overgrootopa was in 1934 ook opgenomen op Voorburg. Waarschijnlijk omdat hij hartstikke 'gek' was, of in ieder geval deed, want Voorburg stond toen bekend als het 'gekkenhuis. Mijn opa ging zijn vader op een dag opzoeken toen een ziekenbroeder hem tegemoet kwam. Hij zei:" u moet uw vader mee naar huis nemen, want hij is niet gek.hij heeft suikerziekte ". (Toen heette diabetes nog suikerziekte). Dat herkende men toen slecht en was ook zeer moeilijk te reguleren. Die ziekenbroeder was een jonge kerel die wat modernere inzichten had. Het was waar; het was diabetes.
Met dit voorbeeld wil ik maar zeggen, hoeveel mensen zaten toen in instellingen terwijl er een oorzaak aan ten grondslag lag die men nu heel goed kan behandelen, psychisch en fysiek.

Beste Jolanda,

Kan me niet voorstellen dat jij het dossier van deze cliënt van Voorburg heb kunnen analyseren. De dossiers zijn niet toegankelijk.
Rut

Dat kan ik me voorstellen, Jolanda! Het leest nu al als een spannende, ietwat tragische roman. Hou je ons op de hoogte als het boekje verschijnt?

Een update van dit verhaal door de schrijfster: Sophie Julienne Leonie Huijghe was de jongste telg van een gezin van 18 kinderen en zeer verwend. Zij zat in Brugge op kostschool en heeft daar de zussen van Edmond de Haes ontmoet. Waarschijnlijk is daar een ontmoeting en huwelijk met Edmond de Haes uitgekomen. In ieder geval het huwelijk met Edmond de Haes was niet goed. Ook grootvader Ignatius de Haes wordt hier genoemd als strenge patriarch van de familie. Zij was verwend en zij verwende haar kinderen teveel (volgens de familie), dat was een bron van vele ruzies. Dr. Verschuere was de lievelingsoom van hun kinderen en de tweeling Edmond en Francois zijn vaak in Stekene gaan logeren. Een nazaat heeft Sophie Julienne Leonie Huijghe nog ontmoet. (Dat moet nog voor 1945 zijn geweest). De familie bracht wel bezoekjes aan Vught. Er wordt al door deskundigen geopperd dat Sophie Julienne Leonie Huijghe mogelijk manisch depressief geweest zou kunnen zijn. In ieder geval het materiaal stapelt zich op voor een klein boekje.

Wat een service Marlo, dat je de moeite hebt genomen om deze tekst te lezen én te vertalen. Daar zal Louis, maar zullen zeker ook andere bezoekers van onze website, zeer blij mee zijn.

Beste, een berichtje, wanneer komen jullie en hoe staat het met jullie ... Ik nodig jullie uit om samen met Robert naar het feest van de koningin te komen dat plaats vindt op 31 augustus. Mocht het jullie beter op een ander moment uitkomen, laat me iets weten. Wanneer gaan jullie naar Parijs. Vergeet niet wat jullie beloofd hebben. Hebben jullie geen zin om samen met ons naar een grote
...... wedstrijd in Zeist, bij Utrecht, te gaan? In dat geval zouden jullie moeten proberen de 14de van deze maand hier te zijn. Ik wacht vol ongeduld op jullie komst, jullie zijn altijd Welkom ongeacht met wie of wanneer. ..... liefs .............. Julie.

Ik kon helaas niet alles lezen, maar misschien heb je er toch iets aan.
Groetjes,
Marlo

Beste Louis,
Ik kan het volgende ontcijferen: "Bien chers, un mot(?), quand venez vous, où en êtes vous avec vos .... je vous invite à venir avec Robert aux fêtes de la reine qui auront lieu le 31 août. Si le cœur vous en dit de venir à un moment plus propice pour vous, prévenez-moi. Quand allez-vous à Paris? N'oubliez pas votre promesse. N'avez-vous pas envie de nous accompagner à un grand concours ........ à Zeist, près d'Utrecht? Alors il faudrait tâcher d'être ici le 14 courant. J'attends impatiemment votre arrivée vous êtes toujours les bien venus n'importe avec qui et quand. ................. baisers(?) ......... Julie (de vertaling komt ook nog). Groetjes.

Inderdaad een mooi verhaal. Maar ook een leuk idee voor de redacties van de heemkunde verenigingen die nog een onderwerp zoeken voor hun blad. Immers er zijn van elk dorp wel ansichtkaarten te vinden met een afzender en een geadresseerde

Het verhaal, dwz het resultaat van onderzoek naar de geadresseerde, is aangrijpend. Maar vraagt ook om een leesbare weergave van de tekst op de kaart.

Héél aangrijpend en inderdaad mooi geschreven verhaal. Goed dat Julie [ en alle andere patienten die daar geweest zijn] zo toch nog even onze aandacht kregen hierdoor.
Héél aangrijpend ook hoe de behandeling van de niet-elite was.

Deze Julie heeft wel een gezin op de wereld kunnen zetten. En dan gaat het helaas ergens mis. ' ...analyse van de patiëntendossiers van Voorburg geeft aan dat opname niet gelegen was in psychiatrische symptomen en afwijkend gedrag, maar dat de familie de overlast van de patiënt niet meer aankon.' Wie zal het zeggen wat het precies was. -- Kreeg eens een reactie [vanuit Reinier van Arkel psych. ziekenhuis] waarin het volgende werd opgemerkt: - Men moet bedenken dat de artsen aan begin 20ste eeuw nog niet hetzelfde onderzoek deden en over de diagnostiek beschikten die thans gebruikelijk is. Beschrijvingen van gedrag meestal beperkt tot enkele regels. Met een diagnose achteraf stellen moet men dan ook heel voorzichtig mee zijn. -
Zelden een weg terug als je door die poorten kwam, vermoed ik..?

Aangrijpend en mooi geschreven verhaal en heel illustratief voor de behandeling van de elite binnen krankzinnigengestichten.