Vanochtend dacht ik ineens aan de retraitedag in Maranatha, Duizel, die we op de lagere school in de zesde klas (nu groep 8) mochten beleven. En dat ik er niet zo veel meer van weet, behalve de stilte, de rust en ruimte, een stil groot, mystiek gebouw in het groen, en een warme lunchmaaltijd. Maar enkele zusters waren er. Het woord retraite is toen voor het eerst in mijn vocabulaire gekomen.
Nu, veertig jaar later ongeveer, ga ik mijn carrière als retraite-begeleider eindigen na 15 jaar. Wat jammer dat ik me bijna niets meer inhoudelijk herinner van deze eerste ervaring…dus ik volg graag hier: mocht nog iemand wel herinneringen hebben dan hoor ik ze graag!