Beste Heer Huismans,
Aan dit klooster kleven voor mij vele schitterende jeugdherinneringen. Ik had er een "tante nonneke" wonen, Zuster Godelieve, die we tante Mieke noemden en die we jarenlang minstens drie maal per jaar vanuit Antwerpen gingen bezoeken. Voor mij als stadskind waren de tuin en de boerderij een eindeloos grote speeltuin, ik stoeide er met de waakhond, kwam voor het eerst in een koeienstal en reed er m'n eerste meters op een brommer. Ik tokkelde er samen met Tante Mieke op het orgel van de kapel, en erfde later de trompet van één van de broeders. Legendarisch waren de rijkelijk van spijs en drank voorziene jubileumvieringen, de eerwaarde broeders en zusters hadden kaas gegeten van feesten organiseren.. M'n laatste bezoek aan het klooster dateert van 1983, toen de meeste zusters al elders gehuisvest waren en Tante Mieke nog alleen overbleef met enkele broeders. De beslissing om er Vietnamese vluchtelingen in te herbergen was genomen en de laatste oorspronkelijke bewoners verlieten het klooster enkele maanden later.
Tante Mieke, of "Zuster Godelieve", verhuisde met een gebroken hart naar een ander klooster van de congregatie. De mooie tijden waren definitief voorbij en ze werd nooit meer de oude..
Nu, 35 jaar later, m'n lieve Tante Mieke is al jaren dood, komen bij het bekijken van deze pagina al die fantastische herinneringen aan haar, het klooster en z'n bewoners weer naar boven. Dit maakt mijn dag!