Ontroerend verhaal en een echt tijdsdocument, Els. Mooi dat je dit met ons deelt.

Beste Els,
je zegt in je laatste zin dat Bet haar brieven ondertekende met "uw dierbare dochter" gevolgd door haar voorletters en achternaam en dat dit kenmerkend was voor die tijd. Ik denk dat het misschien meer te maken had met het op het pensionaat vertoeven. Ik kan me n.l. soortgelijks ook herinneren toen ik eind jaren '60 van de vorige eeuw op internaat (intern) was. Mijn moeder gaf als er andere uit het dorp naar hun zoon op bezoek kwamen van alles mee met daarbij een briefje en een enkele keer zond ze ook een brief met de post. [ heb die nog steeds]. Maar daar in sprak ze mij als jonge tiener altijd met 'U' aan, wat ze in het dagelijks leven nooit zou doen. Waarschijnlijk deed ze dat met de achterliggende gedachten dat de brief ooit gelezen kon worden door de ( Zaal-)Broeder waar ze toch enigszins (Psychisch) tegen op zag .