Bericht aan Inge Mutsaers
Je bent bij mijn vader op bezoek geweest voor het boek over het klooster in Bakel. Hij heeft daar gelegen toen hij TBC had.
Inmiddels is mijn vader overleden en zou ik graag het boek willen kopen. Zou je contact met mij op willen nemen via anne.rovers22@gmail.com ?

Beste John,
Dank voor je reactie. Het emailadres wil ik graag hebben. Stuur het maar naar mijn emailadres: h.thomassen9@upcmail.nl

Hartelijk bedankt alvast.
Met vriendelijke groet,
Huub

Beste Huub,

Als je wil kan ik je wel het mailadres van Inge Mutsaers doorgeven, maar dat moet niet via dit forum.
Overigens heb ik van 1952 tot 1956 in het sanatorium gelegen en ben nu 72, dus we moeten ongeveer in dezelfde periode in Bakel zijn verpleegd.

Beste Inge,
Ik heb als peuter van 2,5 jaar samen met mijn oudste broer en jongere zus 2,5 jaar zo'n beetje platgelegen in St Jozelheil, nadat we in afwachting van de opening eerst in Helmond werden heplaatst. Ik kan me van die periode lang niet alles herinneren ( te jong), maar wel van de laatste 18 maanden. Intussen ben ik 71 jaar en wil wat ik me herinner graag delen. En over delen gesproken: ik zou ook graag met lotgenoten in contact willen komen, om de invloed die zo'n lang afgezonderd verblijf op je heeft gehad als peuter/kleuter uit te wisselen en te ontdekken of er paralellen aanwezig zijn. Ben benieuwd.

Beste Ing, ik heb vanaf mijn elfde jaar1957 tot 1959 in het sanatorium Bakel gelegen. Het eerste verblijfsjaar ben ik niet uit bed geweest. Ik heb daar schaken geleerd, veel met mozaïek gewerkt en veel moeilijke momenten mee gemaakt.

Beste Inge,
Ook ik heb van 1952 tot 1956 in het sanatorium in Bakel gelegen en kan daar wel wat over vertellen.
Als je interesse hebt, kun je ook met mij contact opnemen.

Beste René Tielemans, ik heb het artikel in Trouw geschreven en ben bezig met een non-fictie boek over die tijd. Zou u misschien eens met mij van gedachten willen wisselen? Hoe zou ik u kunnen bereiken? Vriendelijke groeten, Inge Mutsaers

Helena, bedankt voor de snelle manier het bedoelde artikel op te zoeken.
Én René, voor de duidelijke woorden hoeveel kinderlevens werden hiervoor levenslang aangetast!

Dank je wel Helena voor het doorgeven van het adres.
Er komt zoveel naar boven op dit moment en is zo herkenbaar.
Ik was pas zes, maar had daar bijna 3 jaar 'n vreselijke tijd en dat heeft me aardig (mis)vormd. De trefwoorden zijn angst, m'n vertrouwen is erg beschadigd en m'n seksualiteit werd daar zo vervrongen dat ik er bij mijn verkering en huwelijk heel erg kampte met openheid en aanraking. Ik ben nu bijna 70 jaar oud en nog staat me dat vaak voor ogen.
Dit is zomaar 'n stukje van m'n verdrongen verhaal.

Dank René, voor je openhartige reactie. Wat verdrietig te lezen dat je daar - ook na al die jaren - nog altijd last van hebt. Hopelijk biedt het verhaal van Trouw steun en kracht.

Met dank ook Rini en Helena, voor jullie berichtjes en voor jullie hulp.

https://www.trouw.nl/nieuws/op-zoek-naar-het-onheil-dat-de-nonnen-van-sint-jozefsheil-aanrichtten-6o-jaar-na-dato~bcf88dbf/

Dag Rini,
Het bedoelde verhaal over die nonnen en tbc konderen kan ik niet vinden.
Wil je me helpen a.u.b.

René, probeer de bijlage van Trouw 22 juni ll. nog te vinden!!
Heel toevallig las ik in ‘Letter & Geest’ een uitgebreid artikel over
Sint Josefsheil, zelden sprak vader over zijn ellende in het sanatorium.
“Doodstil liggen niet denken” door Inge Mutsaers.
Foto,s van kinderen liggend in de bedjes:
En de straffen, zoals, na het braken zonder het op te ruimen,
haalde de non een lepel, “zorg maar dat je het binnen krijgt.”
Ik kreeg medelijden met kinderen en hun ouders.
En dacht laat BHIC er een verhaal aan wijden! Prompt, heel toevallig
door het plaatsen van je reactie merk ik dat er in 2012 door Paul Huismans
aandacht aan heeft besteed, bedankt Paul en BHIC !!
René, indien je het nummer met verhaal niet te pakken krijg,
ik scan het graag voor BHIC.
Hopende word je hiermee een vaste lezer van BHIC.

Ik heb in het sanatorium gelegen van 1953 tot 1956 als kind van 3-5 jaar.
Van mijn ouders hoorde ik dat het sanatorium gedraaid werd door Duitse zusters van een strenge orde, ik was als de dood voor die zusters en heb van binnen altijd 'n vreselijke afkeer (angst) van nonnen gehad.
Mijn moeder vertelde me vaak dat ik werd opgesloten in een donkere kast als ik b.v. mij boterhammetjes niet op at.
Ik ben altijd nog angstig /clourtrofobisch in enge donkere ruimten en géén enkele herinnering (verdrongen) meer aan deze sanatorium tijd.