Hello Thijs de Leeuw, van BHIC
Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets gehoord heb van BHIC.
Maar vandaag vond ik dit berichtje dat er was gereageerd op mijn verhaal.
Heel jammer dat ik het berichtje niet kan vinden, wie er gereageerd heeft of misschien iemand weet waar mijn zussen wonen.
Onder tussen heb ik ook meer informatie gevonden van het internaat in
Bergen Op Zoom. ST Antonius internaat voor meisjes.
Ook het verhaal van Winny van de Graaf ,Tammy Bauer, Carla en andere
doet me terug denken aan die lange jaren op het kost school, hoe ze dat toen noemde., want jouw kost werd betaald. Daarvoor kost school....
NIET bepaalde leuke herinneringen aan deze plaats, daarvoor lang gewacht voordat ik reageerde.
De drie zusjes Dees.
Els, Hannij, en Frances Dees onze name waren afgekort.
We zaten op het internaat voor zes lange jaren.
Onze eerste H. COMMUNIE gedaan in de kapel
van de H.ANTONIUS te Bergen op Zoom
26 Mei 1960 op de kleine kaartjes was afgedrukt,
Frances en Hannij nu nog klein laat kindje Jesus,
steeds in jullie hartje zijn.
Ja vele heinneringen komen te boven als ik deze verhalen lees.
Elke morgen vroeg op om naar de kerk te gaan, mochten we need missen.
Zondag in de morgen naar de kerk en in de namiddag 3 uur naar het kapel bidden.
Veel bidden dat was ons gewaarschuwd want GOD overzag alles.
De nonnen zeiden vaak wij waren nergens good voor, zo konden ze ons
controleren en de angst aan te jagen in ons leven, en in ons hart.
Vele nonnen waren heel erg streng, en ongelukkig vele wilde geen non zijn.
Ja inderdaad kranten papiertjes in plaats van toilet papier.
Iedere dag was een grote zorg op je hart want je wist nooit welke non was in een kwade bui. Mijn tweeling zus was een trouble maker ongelooflijk
hoeveel ik in een hoek stond te huilen voor haar ongehoorzaamheid.
Zij werd gestraft en moest in de hoek staan, maar ik had veel medelijden
met haar zo daarom stond ik ook in de hoek te huilen.
Het eten was vreselijk, vlees en lever en vrijdag gekookte vis, de lange gangen van het internaat hing vol, uren met de geur van de gekookte vis voor dat we gingen eten.
Ik kon deze vis geur niet verdragen, maar de non op vrijdag was niet een lieveling we moesten de vis eten, vaak met veel straf.
Ik zal niet schrijven wat gebeurde als je de vis niet kon eten.
Elke dag aardappelen, en een gekleurde vla en vrijdag jogurt.
Woensdag was chocolade vla.
Ik kan het gebouw heel goed heinneringen, twee zware houten deuren
met metalen grendels aan de zijkant.
Je moest trapped op om by de deuren te komen.
Onder de trappen was een kelder, dark, koud en niet een leuke plaats
om te verblijven.
Ja het leven op het internaat was voor vele niet gemakkelijk.
Misschien kunnen andere dit nog heinneringen, daarvoor dat er ook niet veel gereageerd word op dit PROGRAM BHIC.
Ondertussen ben ik beniewd wie gereageerd heeft op mijn verhaal.
Misschien kunnen jullie mij daar van op de hoogte houden.
Vele groetjes uit Sandpoint van mij Francesca Dees.
Het gaat jullie goed in Nederland. Veel bidden.
TOT ZIENS.