De twee portretten hierboven behoorde toe aan mijn grootvader, Jan Cabri. Evenzo de twee kleinere maar fijnere portretten die in den haag hangen. Mijn grootvader heeft ze voor zijn vlucht voor de nazis uit Belgie meegenomen naar Cairo, waar zijn broer Louis werkzaam was als directeur van de KLM. Mijn grootvader kon met die dingen niets en heeft de twee protretten hierboven aan zijn broer louis gegeven en de twee kleinere zijn zus Jacqueline in Rio de Janeiro. Op een dag kreeg mijn vader een telefoontje van zijn tante uit Rio die vroeg om zo snel als mogelijk de twee kleine portretten te komen halen. Een Voovoo priesteres had haar in een seance gezegd dat deze potretten vroegen om naar hun rechtmatige eigenaren terug te gaan. Mijn ouders hebben er dan een klein uitstapje van gemaakt en zijn een maand in Brazilie gaan reizen. En toen ze bij mijn groottante kwamen in Urka stonen de protretten klaar en ingeoakt. Nu hangen ze in Den Haag met verscheidene andere portretten van de familie. Peter, ik heb nog twee fotoboekken van jouw grootvader Pieter Baretta uit indonesie en nog een portret van Jan Cabri zijn broer Philippus die directeur van het groot miltair hospitaal van semarang werd....mr briel....zo ver zijn we nou ook weer niet verwant...ik heb nog je tante Louise Vogelzang/geboren cabri gekend, geboren in indonesie....en haar kinderen en kleinkinderen....de briels en de barettas waren hiermee verbonden...was een eeeeeeeeenig vrouw....je kan haar portret en dat van maurits vogelzang , omgekomen in kamp rintin in Thailand tijdens de tweede wereldoorlog, ergens op internet vinden in het jarige.... register van mensen die in thailand zijn omgekomen....afijn google maar en je vindt haar huwelijksfoto...Het belanrijkste aan familiegeschiedenis zijn niet al die data en plaatsen, maar de context in dewelke die mensen geleefd hebben en wat deze MENSEN meegemaakt hebben. Als ik de berichten lees over kamp rintin krijg ik de tranen in de ogen en denk dan aan willem vogelsang....hoe hij geleden moet hebben...en als ik naar johannes cabri denk, denk ik aan zijn strijd van wees naar volwassen man en hoe hij zijn leven en dat van zijn kinderen verbetern wilde...hij stierf bij zijn dochters in den haag als
groetejs.... )het verhaal was me al lang bekend, daar ik de hele geschiedenis hebt uitgevogeld toen ik 15 was....samen met een van de archivarissen van den bosch, Henk vanden Berk