Reacties (43)

Theo van Dooren zei op 1 oktober 2018 om 15:55

Ik heb ooit een videofilmpje gepost met het lied Het Rijke Roomse Leven van Wim Zonneveld met een aangepaste tekst bij gelegenheid van 75 jaar werk aan de kerk in Esch. Jammer dat ik dat niet terug kan vinden op deze wierook wijwater en worstenbroodsite, waar daar ging het lied over.

Marilou Nillesen bhic zei op 1 oktober 2018 om 21:47

Ah jammer Theo! Ik vind online nog wel het verslag van die bijeenkomst terug. Kijk maar eens hier: https://www.brabantscentrum.nl/oud_archief_2006/nieuws/0617_kerkjubileum.htm

Maar het filmpje zou nog mooier zijn ;) Misschien dat iemand anders het nog voorhanden heeft?

theovandooren zei op 1 oktober 2018 om 23:19

Ik kijk of ik hem zelf nog heb ergens

Marilou Nillesen bhic zei op 2 oktober 2018 om 10:33

Ah dank alvast voor de moeite, Theo!

Lon zei op 3 oktober 2018 om 12:04

Over biechten gesproken...
Persoonlijk denk ik dat het vroeger ook aardig wat mensen uit de psychiatrie gehouden heeft. Toch mooie tovenarij : je vertelt iemand je , al of niet, vreselijke daden en gedachten en dan zegt iemand gewoon tegen je : je zonden zijn je vergeven. !
Zelf heb ik me lang geleden al uitgeschreven uit de kerk . Mijn kleinkinderen hebben een heel ander gevoel bij het betreden van een kerk. Toen ik rond Kerstmis een keer met mijn kleinkinderen de uitgebreide kerststallenexpositie in de kerk bezocht was een van hun opmerkingen : Oma , wat hebben ze hier aparte kleedhokjes !

M.v. Dooren zei op 3 oktober 2018 om 12:09

Eens in de maand was het kinder biechten , de meeste zonden waren
ik ben ongehoorzaam geweest en heb uit de suikerpot gesnoept.
Telkens ging een jongen de biechtstoel in , een rechts en dan een links.
Frans Maas was aan de beurt , doch zijn broer Tiny schoot voor.
Frans de giftkikker kwam uit de bank en trok zijn Broertje uit de biechtstoel
in het looppad ontstond een slaande ruzie , de kapelaan kwam uit de biechtstoel en pakte de twee bij hun kraag . zo lelijke deugnieten moeten jullie vechten en de kerk . wij keken onze ogen uit .
Vele jaren later heb ik het Frans nog verteld en hebben we samen om gelachen

theo van dooren zei op 3 oktober 2018 om 13:33

Het filmpje zit in het archief van LOESCH

Marilou Nillesen bhic zei op 3 oktober 2018 om 16:56

Mooie reacties weer! Goed om er eens heel anders naar te kijken, Lon, naar de biecht als een soort 'tovenarij'. En ja, die kleedhokjes zijn voor kinderen nu wel heel apart ;)

Ook voor M. van Dooren geldt dat ik erg moest lachen om de bijdrage. Je ziet het als het ware zó voor je gebeuren, die twee ravottende jongens. Prachtig om deze anekdotes te lezen, dank!

En Theo, kunnen wij in dat archief? Of staat het ergens online, weet je dat toevallig?

Theo van Dooren zei op 4 oktober 2018 om 08:34

Na november komt dit archief online . Misschien kunnen jullie er al eerder bij via eschweb.nl. of LOHA (lokale omroep Haaren.

Marilou Nillesen bhic zei op 4 oktober 2018 om 11:35

Ah, helemaal mooi, Theo! Dank voor je toelichting (wederom ;)

Marilou Nillesen bhic zei op 15 oktober 2018 om 11:10

En opnieuw dank aan Theo, want inmiddels hebben we een linkje ontvangen naar YouTube waarop het fragment is te zien.

Klik maar eens hier:
https://www.youtube.com/watch?v=9il7jyo56II&feature=youtu.be

Henny Jansen zei op 27 oktober 2018 om 01:03

Een alles omvattend theater in de brakkegrond want
je werd als kind toch ergens voor het blok gezet
wanneer je moest gaan biechten. De bankjes....mijn
knie zat platgedrukt wanneer ik de biechtstoel uitkwam
en het boetegebedje moest doen.Ik kreeg er een naar gevoel
door en telkens moest er gebiecht gaan worden,als afsluiting van
de week. Houten bankjes in de kerk; houten bakjes in
biechtstoel. Ik was een "armenluiskindje" dus was er
altijd angst voor die kale man, die achter zo'n groen
groen gordijntje naar je uitkeek waarvan ik alleen al
het heen en weer kreeg. Ik krijg het niet geteld
maar er moest veel gelogen worden en je leerde heel
goed liegen,snap je wel....ha ha...

Marilou Nillesen bhic zei op 28 oktober 2018 om 13:17

Bedoel je dat je wat bedacht, om maar iets te kunnen biechten, Henny? Dat horen we inderdaad wel vaker (en vooral snoepen uit de suikerpot blijkt een populaire...)

Of bedoel je iets anders?

henny Jansen zei op 29 oktober 2018 om 13:22

Ik voelde(onbewust?) dat de biecht bestond uit het opvoeden van
hoe een kind zich diende te gedragen tegenover "grote
mensen" ….Ik had al geen leuk leven en was erg "wijs"
op een leeftijd van 9 a 10 jaar. Ik verstopte me weleens
onder een zuil opdat niemand me zag....Pastoor Kees Wetzer
heb ik in mijn hart gesloten omdat die een beetje grip had op
"verlaten"kinderen….Ik was een van 'die kinderen. In de biechtstoel
bij hem kon ik wat 'klagen' zoals ik dat nog steeds altijd benoem.

Marilou Nillesen bhic zei op 29 oktober 2018 om 16:21

Jee, indrukwekkend Henny. Toch goed dat er een pastoor was die zich ontfermde over jou en andere 'verlaten' kinderen (wat een treffende omschrijving trouwens).
Dank voor je toelichting.

Wilma Jansen zei op 4 november 2018 om 13:35

Zat op de Barbaraschool in Gestel Eindhoven. Biechten ja dat was vaak met de school (nonnen). En ik had: Onkuisheid begaan en een snoepje weggepakt. Onkuisheid, wat dat was wist ik niet eens.

Lisette Kuijper bhic zei op 7 november 2018 om 10:40

Onkuisheid, dat is inderdaad wel een heel bijzondere zonde voor een kind, Wilma! Had je deze zelf bedacht of misschien ergens gelezen? Het wegpakken van een snoepje werd vast vaker op de biechtstoel genoemd!

Henny jansen zei op 7 november 2018 om 13:10

Over onkuisheid werd vroeger niet gesproken. Als kind wist je niks...…??
dacht 'men'. Biechten werd door menig kind beschouwd als "straf". Met de
biecht werd ik bang gemaakt, door het adoptiegezin waar ik verbleef en waar in die dagen niet zo nauw werd om gegaan met gevoelens en emoties van kinderen..tenminste zo heb ik meegemaakt en ervaren.

Lisette Kuijper bhic zei op 8 november 2018 om 11:34

Bedankt voor je reactie, Henny. Wat naar dat je als kind je gevoelens en emoties niet goed hebt kunnen uiten en dat de biecht in het adoptiegezin gebruikt werd als een straf. Woonden er in dat gezin nog meer kinderen en zo ja, ervoeren zij dit net zo?

Ton van Riet, Gemert zei op 2 januari 2019 om 19:21

Deze vond ik op een engelstalige site, Iers van oorsprong, denk ik. Een dronken man komt de cafe uitgestompeld. Over de straat waggelend, komt hij voorbij een kerk. Daar gaat hij naar binnen en zich voortbewegend langs de banken, ziet hij een biechtstoel. Daar gaat hij naar binnen. De priester die daar aanwezig is, ziet het gebeuren en denkt: “Daarmoet er een zijn zonden belijden”. Hij gaat ook in de biechtstoel, wacht even. Hij hoort een diepe zucht. “Mijn zoon, kan ik je misschien helpen?”vraagt hij. Dan hoort hij aarzelend: “Ja, hangt er aan jouwe kant soms papier”.

Hilde Jansma bhic zei op 3 januari 2019 om 09:32

Leuk verhaal Ton. Dat is wel weer een hele andere kant van het biechten; de moppen en grappige verhalen. Of dít ook echt ooit is gebeurd, is weer een ander verhaal...

Ton van Riet zei op 3 januari 2019 om 13:26

In Ierland zou zoiets wel kunnen. Daar bestaan ook nog kabouters en dat soort
wezens. "De werkelijkheid is een illusie die ontstaat door gebrek aan alcohol".
(Iers gezegde.)

Rini de Groot. zei op 10 februari 2019 om 23:55

In m,n Prentjes verzameling ontdekte ik een oningevuld document,
met een aanmaning, Draag dit altijd bij U.
Betreft de laatste biecht; ‘Acte van volmaakt berouw.’
Een kopie ervan heb ik inmiddels naar BHIC verzonden.

Rini de Groot. zei op 11 februari 2019 om 00:17

Ja Marilou en Lisette wat leven jullie in een vrije wereld!
Over echte gevoelens werd vroeger niet gesproken.
En de Lichamelijke gevoelens, onze natuurdriften moest je vermijden want dat koste je zonde.
Wat zijn we toch voor de gek gehouden, eerst met Sinterklaas, toen met de ooievaar, bij ons werden de kindjes zelfs gekocht. En toen de natuurlijke gevoelens met de Missieweek in 1951 een avond voor de jongelui,
we werden gewaarschuwd; de handjes boven de dekens bij het slapen gaan. Misschien zijn er wel kinderen met handschoenen naar bed gestuurd.

Marilou Nillesen bhic zei op 11 februari 2019 om 09:59

Daar zijn we ons van bewust, Rini, goed dat je dat hier verwoordt. Dank voor je aanvullingen, en dat geldt ook voor jou, Ton. Prachtig Iers gezegde, in ieder geval goed voor een brede lach op de maandagmorgen :)

Ton van Riet, Gemert zei op 11 februari 2019 om 14:20

Een groot deel van mijn leven heb ik beroepshalve doorgebracht met kleine kinderen. Ik denk dat ik meer van die kinderen heb geleerd dan zij van mij.
Onze dochter is "öpgevoed" zonder godsdienst, zonder rolmodellen en zonder
sancties. Toen iemand tegen haar zei; "Jij hebt zeker een goede opvoeding gehad"
reageerde zij: "Ik heb helemaal geen opvoeding gehad". Het GEDRAG van de ouders is de maatstaf voor het gedrag van kinderen, positief of negatief.

Albert zei op 11 februari 2019 om 15:10

Rini, bij ons kwam "de ooievaar" altijd als wij niet thuis waren en bij oma op vakantie waren.

Ton van Riet zei op 11 februari 2019 om 15:39

Toen in Nederland het aantal geboorten terug liep, werd dat in "wetenschappelijke"
kringen in verband gebracht met het vermindering van het aantal ooievaars in
Nederland.

Rini. zei op 13 februari 2019 om 23:38

Wilma, voor mij zat het schuifje aan de verkeerde zijde, want ik zou het schuifje gesloten hebben. Of was ik nog te groen, achteraf had ik graag met hem verder willen praten, over de vraag die hij me stelde. dan had ik nog wat van hem kunnen leren. Het waren heren van het Kruis, begreep ik later.

Ton van Riet, Gemert zei op 14 februari 2019 om 15:22

Ik had jarenlang hetzelfde rijtje. Als ze me 's nachts wakker maakten kon ik het meteen opzeggen, zogezegd. Onkuisheid kwam er niet in voor, dat was
te ingewikkeld; dat nodigde maar uit tot verdere vragen, had ik begrepen.
Ziezo, daar was ik dan weer vanaf. De penetentie was ook altijd hetzelfde: drie weesgegroeten en een "oefening van berouw", daar was ik wel tevreden mee, tot de volgende keer.

Marilou Nillesen bhic zei op 18 februari 2019 om 10:10

Mooi beschreven, Ton. Over welke tijd (decennium) spreek je dan hier?

Ton van Riet, Gemert zei op 18 februari 2019 om 10:52

Marilou, ca. midden '40-eind'50. Het begon me langzaam te dagen. "Waar bemoeien
ze zich mee?" Het meest stond hun mateloze arrogantie me tegen. Ik heb me dus "ontkeerd".

Henny zei op 18 februari 2019 om 12:20

Er is een gezegde wat ik leerde opzeggen wanneer er in de biechtstoel aan me gevraagd werd; "Waartoe ben je op aarde"? Mijn antwoord dat ik van buiten had geleerd was; 'Om te eten en te zuipen om daarna ik het kistje te kruipen'.
Ik hoorde 'onze pastoor Wetzer' verscholen achter het groene gordijntje lachen en haast niet meer bijkwam van zo'n gewiekst antwoord. Hij zei me; "Laat dat geen mens horen want dan zijn de rapen pas echt gaar.." Welke "rapen" dat waren wist ik niet. ...nu dus wel....

Marilou Nillesen bhic zei op 18 februari 2019 om 21:34

@Ton: Bedankt voor je reactie, Ton. Ik vind het eigenlijk ook altijd wel heel krachtig, dat je je dan toch weet los te maken. Zeker als het je zo met de paplepel is 'ingegeven'

@Henny: je maakt niet alleen de pastoor aan het lachen, Henny, ik schiet ook in de lach :) Ik vind het wel een bijzondere reactie van pastoor Wetzer. Had je zelf al ingeschat dat hij daar niet boos om zou worden?

Henny zei op 19 februari 2019 om 03:24

Marilou , Ik kon inderdaad goed met de pastoor overweg. Weet je; Dit was een man die zelf als aalmoezenier jaren had gewerkt voor en bij de (jonge) militairen
en was erg met deze gasten begaan. Ik wist dit en hij had humor, veel humor.

Marilou Nillesen bhic zei op 19 februari 2019 om 09:20

Zoveel is duidelijk, Henny, mooi dat je hem hier toch weer even in herinnering hebt geroepen. Dank daarvoor.

Ton van Riet, Gemert zei op 20 februari 2019 om 18:50

Lon, over biechten gesproken. Je kunt je natuurlijk ook afvragen of er door hun toedoen juist aardig wat bij de psychiater terecht gekomen zijn!

Henny Jansen zei op 21 februari 2019 om 12:34

Ik ken nog een gezegde; Vroeger ging men naar de pastoor wanneer je in de shit zat maar nu loopt men naar de apotheek. Ton, ik denk dat je aardig in de goede richting zit. Toevallig dat vandaag de Paus in een soort "conclaaf" zit met zijn Aartsbisschoppen van over de hele wereld. Even afwachten wat eruit komt en maar hopen dat deze van enig betekenis heeft voor de Vrede.

Annette zei op 21 februari 2019 om 12:49

Ik herinner me deze uitspraak ook nog van vroeger: Schelden doet geen zeer, maar biechten moet je meer.

Ton van Riet, Gemert zei op 21 februari 2019 om 13:06

Die arme paus. Henny. Ik denk dat de aardige man stapelgek wordt van de mallemolen, daar in Rome, waarin hij verzeild is geraakt. Het zal wel bij mooie woorden blijven, zoals gewoonlijk. Wat zou je anders moeten verwachten van zo'n zelfgenoegzame achterhaalde organisatie?

Henny zei op 22 februari 2019 om 13:21

Ja Ton, je hebt gelijk. Deze Paus komt op mij als zeer krachtdadig over, in de goede betekenis van het woord. Een menselijk en innemend iemand waar zo'n zelfgenoegzame organisatie niet aan tippen kan. Ik mag hem wel.

Ton van Riet, Gemert zei op 25 februari 2019 om 18:20

Biechten. Een van de zekerste manieren om macht uit te kunnen oefenen over mensen is, om ze op te zadelen met een gevoel van schuld. En tegelijkertijd te laten geloven dat jij de enige bent die je van die schuld af kan helpen. Het begint al vroeg. Iederen moet er “aan geloven”. De eerste mensen eten van een vrucht waar ze af hadden moeten blijven. Resultaat: alle afstammelingen zijn schuldig! (erfzonde). Voeg daar nog aan toe het fenomeen “zonde” en de hersenspoeling is een feit. Je hele leven moet je jezelf achterna hollen om toch maar op het “rechte pad” te kunnen blijven. Als je niet uitkijkt, verlies je ook nog je “staat van genade”. Nog zo’n griezelig bedenksel. Dan ben je in de aap gelogeerd.. Maar goed dat er dan zo’n arrogante kwast in zo’n donker hokje je weer op weg kan helpen, met een beetje poespas. Op de achtergrond, zo heb je van jongsaf geleerd, loert altijd de eeuwige vedoemenis (of het lokkertje: hemel natuurlijk). Als kind ben je al meteen de dupe. Mij vervult zulke ”banale tovenarij” met afschuw.
Prachtig, zo’n geloof, vindt U niet?
(P.S. Dit geschrijf is mij natuurlijk ingefluisterd door de satan.)

Rini de Groot. zei op 18 oktober 2020 om 18:00

Las dat de biechtstoel voorzien was van teller. Door de biechtvader gebruikt om bij te
houden hoeveel parochianen hun verplichte Paasbiecht spraken. Ik beschikte er over
enkele en jaren negentig er eentje aan Pastoor Maas van de St. Odulphus Parochie gegeven.