ik zal de foto uploaden

Bedankt voor jullie reacties, Eugenie en Albert! Het lijkt me inderdaad een heel goed idee om de foto van Eugenie bij dit verhaal te plaatsen, als jij dat goed vindt natuurlijk, Eugenie. Je kunt een scan van deze foto mailen naar info@bhic.nl. We zijn erg benieuwd of het hier inderdaad ook om het veer bij Oeffelt gaat! Leuk ook om te weten dat er in al die jaren maar weinig is veranderd, Albert. Mooi dat je de foto's gebruikt bij het schrijven van jouw levensverhaal!

Ik ben vorige week weer naar het Veerhuis gefietst, dat nog als restaurant aanwezig en weinig veranderd is met dat op de foto. De toegangsweg naar de Maas is nu een zandpad. Ik heb toch foto's gemaakt, omdat over de gebeurtenis staat vermeld in mijn levensverhaal voor mijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind. Misschien de foto van Eugenie ook op het Forum plaatsen?

we troffen in ons familiearchief een foto aan met een aantal passagiers en een auto begin 1900 , waarvan wij vermoeden dat dit over het veer bij oeffelt ging.

De naam "Theunissen" als veerman komt ook terug in mijn herinnering. Ik had die naam ook willen vermelden in mijn verhaal van 18 maart, maar omdat ik niet 100% zeker was, heb ik dat toen niet gedaan. Hij was inderdaad ook de "zondaar", die mij toen een nat pak bezorgde, mijn "Communiepak" van een week oud. Nu ik zijn heldendaad in dit verhaal over dit triest gebeuren heb gelezen, ben ik graag bereid de man meer als een held te herinneren.

Meneer Van Bergen belde ons met een zeer triest persoonlijk verhaal over deze plek. Net na de oorlog werd het nieuwe veerhuis hier gebouwd. Een van de bouwvakkers die meehielp met de bouw kwam uit Enschede en zat doordeweeks bij het gezin van meneer in de kost. In een vakantie had hij ook zijn zoontje meegenomen. Net als meneer toen was hij 8 jaar. Zijn moeder ging 's middags brood en thee brengen naar de bouw. De jongetjes mochten mee, maar bleven aan deze kant van de pont; moeder ging naar de overkant. De jongens liepen de Maas in om pootje te baden, maar gingen te ver. Veerman Theunissen zag het vanaf de overkant gebeuren en schoot te hulp. Meneer is toen uit de Maas gered, maar zijn vriendje, het jongetje van 8 jaar uit Enschede, werd pas enkele uren later gevonden. Hij was verdronken.

We zien het gebeuren helemaal voor ons, Albert. Je zult het binnen jullie gezin wel vaak hebben moeten horen..

Als herinnering aan het pontje kan ik vertellen,dat ik in 1941 daar als 11 jarige de boot letterlijk gemist heb. Op weg naar Ottersum voor familiebezoek zag mijn vader op grote afstand, dat het pontje aan de Oeffeltse kant lag. Mijn moeder had een zusje van mij op de fiets en mijn vader een broertje en een zus. Daarom vroeg hij mij om harder te gaan fietsen en de pontbaas te vragen even te wachten. Ik fietste snel de sterk dalende toegangsweg af, maar de veerman zag mij niet en had door het motorgeronk mijn roepen niet gehoord. Omdat ik enigszins te laat ging remmen kwam ik bij het afstappen met natte voeten tot stilstand.