Toevallig heb ik de Zusters onder de Bogen ook even meegemaakt.

En ´bovendien´ Als je als Katholiek meisje trouwde kwam je in een volgende fase van je leven en dus legde je de oude fase af met ALLES wat daar bij hoorde en kreeg je de achternaam van je man. Immers, je behoort hem dan toe. Ook dan ´verlies´ je je familienaam en -dus zo- een deel van je -oude- identiteit.

Als je als Katholieke Zuster intreed bij een Kloosterorde, trouw je met Jezus., ofwel ´ blijf je trouw aan Jezus´ . En bij dat ´huwelijk´ horen dezelfde regels c.q. gewoonten als bij een burgerlijk huwelijk; je legt je oude leven af en treedt in een nieuwe ( levens- ) fase. Daarbij hoort een nieuwe identiteit, met een nieuwe naam... . En zo is het, net als bij een burgerlijk huwelijk DUIDELIJK dat het oude WEG is en dit NU je -huidige- leven is. Leven in het hier en nu. ( En dat leven in het hier en nu is dus niet iets ( buddistisch ) van de laatste jaren...........

Ja, maar ze mogen hun Zusternaam ZELF kiezen. Zo koos mijn tante ( Cor ) voor de naam Zr Laurita toen ze intrad bij de Zusters onder de Bogen in Maastricht, naar haar vader Laurentius ( roepnaam Laurens ).

Dank voor de reactie en het bijgevoegde verhaal, bij herinnering heb ik dat al eerder gelezen. ik heb wel veel waardering voor deze religieuzen, niet voor de organiserende instantie. Het is nogal wat dat deze religieuzen ontdaan worden van hun naam en in feite ook hun identiteit en van hun familie worden vervreemd.

Bedankt voor deze waardevolle aanvulling, Ton. Over deze zusters vind ik dit mooie verhaal:

https://decorrespondent.nl/6548/de-roze-zusters-bidden-voor-de-wereld-alleen-komen-ze-bijna-nooit-buiten/882408329396-8a4bc798

Ook in Soesterberg was er toch een klooster van de Zusters van altijddurende aanbidding, zij werden door de kleur van het habijt ook wel de Roze Zusters genoemd. Ongeveer 15 jaar geleden zijn de laatste Zusters naar Utrecht verhuisd en wordt daar nog wel gebeden met wat hulp van buitenlandse zusters