Reageer op dit verhaal

Heb je al een account? Log in met je gegevens.

Heb je nog geen account? Plaats zonder inloggen, of Registreer een account

Help spam voorkomen en los de volgende som op:
Geef mij een andere som.

Reacties (12)

Ria zei op 23 augustus 2022 om 15:20
Dank je wel voor je reactie. Het zou kunnen, ik weet niet of mijn oma miskramen heeft gehad...
Norah zei op 20 augustus 2022 om 17:25
Vreemd, geen foto's de eerste jaren. Ik ken dit niet.
Wel dat er geen foto's gemaakt werden als je zwanger was, uit angst dat je het kind zou verliezen. Misschien was dit hier eveneens de achterliggende gedachte?
Mvg.
Ria zei op 20 augustus 2022 om 17:18
Mijn moeder was ook een mariakindje (Maria Bernadette … zelfs). Haar enige zus (ook geen broer) was 13 jaar ouder; mijn oma is dan ook naar Lourdes gegaan om te bidden voor nog een kind. Toen is mijn moeder geboren, zij werd de eerste jaren ook alleen in wit-blauw gekleed.
Opvallend is dat er van de eerste 5 jaren van haar leven geen (baby) foto’s zijn, wél van een pleegbroertje dat zelfs nog enkele jaren ouder was. Weet iemand of dit misschien ook een gelofte kan zijn geweest, 5 jaar géén foto’s, niet tonen aan buitenstaanders o.i.d…
Ik hoor graag, alvast bedankt, Ria
Hilde Jansma
Hilde Jansma bhic zei op 22 januari 2019 om 14:42
Het is wel te begrijpen dat jullie daar indertijd mee gestopt zijn, al gingen jullie nog altijd wel trouw naar de kerk. Dankjewel voor je reactie Henny.
Henny Staps zei op 19 januari 2019 om 16:27
Nee, we bleven nog heel lang naar de kerk gaan, onze ouders zelfs tot hun overlijden. Maar het op de knieën een avondgebed bidden was wel wat uit de tijd en toch niets voor tieners. We moesten ieder zelf het avondgebed maar bidden als we dat wilden.
Hilde Jansma
Hilde Jansma bhic zei op 16 januari 2019 om 16:31
Er is eind jaren zestig voor jullie als gezin dus heel wat veranderd, qua religie. Was daar nog een reden voor, dat je weet?
Henny Staps zei op 16 januari 2019 om 12:24
Toen wij tieners werden eind jaren zestig, werd het avondgebed niet meer samen gebeden en werd er door mijn moeder, voor zover ik weet, niet meer regelmatig een kaarsje gebrand. Mijn broer, zussen en ik hebben dat niet van haar overgenomen. Nu steken we nog een enkele keer een kaarsje op in de Hasseltse Kapel.
Hilde Jansma
Hilde Jansma bhic zei op 15 januari 2019 om 16:40
Bedankt voor je reactie Henny. Het is sowieso een hele interessante aanvulling op het verhaal dat iemand ook een mariakindje kon worden na haar geboorte. Ik begrijp wel dat ze het niet leuk vond om jarenlang dezelfde kleuren te dragen. Toch leuk dat ze ondanks dat eigenlijk toch nog haar hele leven met Maria bezig is geweest, via het kaarsje branden bij een mariabeeldje. Heb je dat zelf trouwens van haar overgenomen?
Henny Staps zei op 15 januari 2019 om 11:23
In tegenstelling tot mijn bovenstaand verhaal heeft mijn oma vermoedelijk pas na de geboorte van mijn moeder de belofte aan Maria gedaan. Ze was als baby zo ziek dat ze niet wisten of ze zou blijven leven.
Mijn moeder vertelde dat ze het helemaal niet leuk vond om de eerste zeven jaar alleen maar witte en blauwe kleding te moeten dragen. En een half jaar later op haar eerste communie weer. Maar in haar latere leven droeg ze veel blauw, wat haar heel mooi stond. Ze heeft niet verteld hoe het was om een mariakindje te zijn. De naam mariakindje heeft ze ook nooit genoemd. Maar ze was wel heel godsdienstig en elke avond brandde er een kaarsje voor een mariabeeldje als wij daarvoor op onze knieën op de kokosmatten een lang avondgebed moesten bidden.
Hilde Jansma
Hilde Jansma bhic zei op 8 januari 2019 om 14:04
Bedankt voor deze leuke reactie Henny! Heeft je moeder trouwens ooit verteld over hoe het voor haar was om een mariakindje te zijn, en zo ja zou je daar iets over willen vertellen?
Henny Staps zei op 6 januari 2019 om 12:16
Het laatste couplet is bij mijn eerdere reactie vergeten. Hierbij alsnog:
O Jezus, O Maria,
Gij weet dat ik U min
O leidt m’eens, met mijn Ouders
Uw schoone hemel in.
Henny Staps zei op 6 januari 2019 om 11:31
Toen mijn oma, nadat zij een levenloos geboren baby had gekregen, opnieuw zwanger was, beloofde zij Maria dat zij het kindje tot haar zevende jaar in het wit en blauw zou kleden als ze dit kindje mocht behouden. Ook op haar eerste Communie op 14 oktober 1934 droeg mijn moeder wit met blauwe kleding.
Onderstaand gedicht staat op haar communieprentje.
Aan Maria op den dag
mijner Eerste H. Communie
Ik ben, o lieve Moeder,
Uw kindje steeds geweest,
Maar meer nog op deez’ morgen
Van ’t Eerst Communiefeest.
Weer draag ik nu uw kleuren:
Het smetloos wit en blauw,
Omdat ik aan U toehoor,
O zoete Lieve Vrouw.
Gij wordt opnieuw mijn Moeder,
Want in mijn hartje rein
Ziet Gij Uw Godlijk Kindje,
Uw liefste Jezukijn.

Henny Staps, Tilburg