Dag Gerard,

ondanks dat de zusters van Huize Sint-Vincentius bepaald niet de aardigste waren, is dit wel een heel sterk verhaal.
Daar laat ik het dan ook bij.

Groet,
André Witlox

Ah, wat jammer, Gerard! Ik zag bijna goddelijke voorzienigheid toen jullie door de kerkmeester werden 'gered'... Maar het levert wel weer een heel mooie anekdote op ;)

Marilou

Ik moet je toch nog een geheim vertellen, dit heeft de Pastoor en de Kapelaan nooit geweten
Het was woensdag voor de verjaardag van de Pastoor dat Toontje en ik toch nog een streek uit gehaald hebben, want in die kersen hadden we wel trek!!
de Leien is een sloot die op dat moment droog stond en die loopt achter onze hof maar ook een eindje verder ook achter de boomgaard van de Pastoor. en je raad het al. wij er heen, de klompen uit en op onze knieën door het gras naar die boom met die lekkere zwarte kersen we waren bijna verzadigd en onze windjack zat vol toen de Pastoor er aan kwam om te Brevieren. We knepen hem!! maar op het juiste moment kwam daar Van Dam de kerkmeester die de Pastoor wilde spreken. Wij maakte hiervan snel gebruik en gleden aan de achterzijden van de boom naar beneden en met onze klompen onder onze armen op huis aan. Maar hier ging het mis ik wilde mijn moeder verassen met de kersen maar zij zag het eerder als wij. n.l. de kersen waren allemaal gekneusd en liepen onder onze jack uit. de buurvrouw hoorde wat mijn moeder zei. dus.....weer geen leuke middag en wij hadden het zo goed bedoeld!!!

Nou Gerard, zo nauw komt dat niet hoor, ik luister toch wel ;)

Bovendien: we zijn veel te blij met mensen zoals jij die de moeite nemen om deze indrukwekkende herinneringen te delen. Dan kijken we niet op een letter meer of minder ;)

Marilou dat mij dat moet over komen dat ik in mijn artikel je naam verkeerd getypt heb,...sorry hier voor, hij was weg voor ik er erg in had...haast....haast ...haast want ik moest snel komen eten en had hem niet nagelezen!!

Wel goed dat jullie toch nog actie hebben ondernemen, ook al was de uitkomst teleurstellend... En die nagel, dat is dan een levenslange herinnering :(

hoi Mariou. ik denk dat ik toen ongeveer 10 jaar was en was al blij dat Kapelaan Simons het voor ons opnam.
ik denk dat we, Toontje en ik een jaar of 18 waren en meer haar op onze tanden hadden bij mij thuis onder de notenboom zaten te buurten en het verhaal nog eens op rakelde over dat sadist e's kreng en besloten nogmaals langs Vincentius te gaan samen en daar kregen we als antwoord toen we zeiden waarvoor we kwamen: ik denk niet dat ze er nog is, maar je kan beter het even vragen aan het moederhuis in dan Bosch. Maar dat moest schriftelijk!
Het antwoord was al net kort en krachtig, dat dit te lang geleden was en zuster Ida zal zich daar vast niets meer van herinneren. DIE IS OOK OUDER GEWORDEN!!! En meer stond er niet in onze brief en rector van Tefelen was ook al gestorven. maar ik heb in ieders geval nog een herinnering er aan over gehouden.................een krommen nagel

Jee Gerard, wat een verhaal! Nu ben ik benieuwd... weet je ook of de kapelaan nog met zuster Ida heeft gesproken? Heeft dit voorval nog een staartje gekregen?