Marian Papavoine stuurde ons deze foto’s van pensionaat Onze Lieve Vrouw van Lourdes in Engelen, waarvoor dank!

Bron: nalatenschap Thea Willemse-Steemers

1.

2.

3. Zr Modesta, hoofd van de bewaarschool van het pensionaat. Ze werkte in Engelen vanaf 1902. Ze kreeg op 30 aug 1929 (Koninginnedag 31 aug.) de Eremedaille goud Oranje-Nassau-Orde vanwege haar 60 jaar professie. De foto is dus waarschijnlijk rond die tijd gemaakt in de tuin, bij de Lourdesgrot.

Onze moeder heeft ook op een kostschool in Oudenbosch gezeten en als ik de verhalen hier lees, zou dat best wel eens dit internaat kunnen zijn geweest. Kan iemand zich Liesbeth Opfergelt herinneren. Ze is in 1930 geboren, maar we weten niet wanneer ze op het kostschool zat.

Hallo Gerdien, je kunt een foto daarvan sturen naar info@bhic.nl o.v.v. internaat O.L.V. van Lourdes in Engelen, dan komt deze bij mij en voeg ik de foto aan je reactie toe. Benieuwd!

Het Mutsenmuseum in Sint-Oedenrode heeft een bruin koffertje met opschrift 'Pensionnat Notre Dame de Lourdes' Engelen met daarin piepkleine handwerkjes, kan ik een foto daarvan uploaden?

Noot van de redactie: inmiddels hebben wij de foto's ontvangen, waarvoor dank! Ze zijn hieronder toegevoegd:

Bedankt Yvonne voor deze bijdrage. Een behoorlijk spartaans regime, dat is wel duidelijk. Was die lieve zuster, Théres, een van de leraressen? En in welke jaren verbleef je er eigenlijk, in de jaren vijftig misschien? Drie keer per jaar naar huis is wel streng zeg. Bij veel internaten zie je dat dit aantal later in de twintigste eeuw iets toeneemt - maar dan nog...

Denk nog dikwijls aan die tijd, veel heimwee gehad! Een van de slechtste periodes in mijn leven. Als ik nu vertel aan mijn kleinkinderen hoe de dagen vergingen , is dat voor hun in deze tijd niet te begrijpen.Alleen zondag’s wat snoep, wat je zelf van thuis mee moest brengen. Retraites 3 dagen lang niet praten. Zondags drie keer naar de kerk 8 uur 11 uur, en om drie uur naar het lof!
Aten veel sla ( eigen kweek) denk ik, zat op de rand van mijn bord een groene rups, maar moest van de non die bij de tafel stond de sla toch opeten. Er was een lieve zuster, zuster Thérès, en daar hield ik me altijd aan vast.
En wat denk je van drie keer per jaar naar huis!! Kerstmis, Pasen.........en de grote vakantie.
Er stond daarna 1 keer vast, mijn kinderen NOOIT naar kostschool.
Amen.

Ah, ik begrijp het, L. Kreft. Misschien maar een geluk ook, dat die ernst niet helemaal doordrong. Toch bijzonder om te realiseren wat u destijds allemaal hebt meegemaakt, vindt u niet?

Nee,dat heb ik wel als spannend ervaren,maar was te jong(nog geen 6 jaar)om de ernst ervan in te zien. De eerste dagen lagen de kleinste in de speekkamer op de grond te slapen,en wij maakte van onze zakdoek een muis en gooide die stiekum naar elkaar!!!!!! "Soeur"mocht dat natuurlijk niet merken. Ik was de enige die zo jong was en nog niet naar school ging.

Bedankt voor uw reactie, L. Kreft. Dat klinkt als een behoorlijk onrustige, onzekere periode. Heeft u dat destijds ook zo ervaren?

Begin 1940 in Engelen op kostschool gekomen,en daar het begin van de oorlog meegemaakt. In 1942 werd het Moederhuis van JMJ in Den Bosch, door de Duitsers gevorderd,en kwam het noviciaat in het kleine pensionaat. Wij moesten weg en ik ging toen naar Lithoyen. Dat was eigenlijk en internaat voor schipperskinderen,maar ook van JMJ.