Ton, in militaire dienst zat ik bij de Artillerie en schoten als kanonnier met het 25 ponder geschut. Op het moment dat we een schot mochten lossen, kregen we de afstand voor het doel te horen en hoeveel van de 3 aanwezige kleurig zakje rood, wit of blauw eruit moesten. Het model van de erbij aanwezige munitiekist werd later door m,n broer in het Missiehuis de zgn. ‘dienstbode’ kist. Regelmatig werd thuis het boekje van de Kindsheid bezorgd we keken meteen op de achterste blz. waarop afbeeldingen van weer een aantal omgekomen kinderen. Er vielen na de oorlog meer doden door met munitie tespelen, dan nu met het gevaarlijke vuurwerk. Zoals ik eerder in een verhaal schreef, ook wij maakte het houtfornuis er mee aan.

Rini, dat herken ik. Dat deden wij (en anderen) hier ook. Met een lont van kruit
uiteraard. Nog jaren later zag je hier en daar onder de heggen langs de weilanden de uiteen geklapte jerrycans liggen. Dat kruit kwam uit cilindrische linnen zakken, die de kananiers gebruikten. Het lag her en der. Ze waren wel erg slordig met hun spullen. Mijn vader gebruikte 's-morgens een staafje om de
kachel aan te maken. Hij waarschuwde ons wel om er vooral af te blijven.
Er hing een waarschuwende plaat in de klas, waarop afbeeldingen stonden
van het "helse spul" (met uitleg van de meester.).

Ton, prachtig al die herinneringen. Af en toe vertellen m,n broers wat zij uithaalde soms was ik ergetuige en noteer het. Er was overal 'gevaarlijk speelgoed' thuis werd er veel geëxperimenteerd in Den Hof, tot de knal zo heftig was dat het Rode kruis achterom kwam en iets ergs dachten. Een lont aangelegd van kruid leidend naar een jerrycan gevuld met kruit die na de ontploffing in tweeën gereten was. Voorraad was er genoeg 25 meter van huis was een verzameling van allerlei munitie. Toch konden ze allemaal na de oorlog met de vingers tot
tien tellen.

Wat 'n mooie herinnering Ton, deze gebeurtenis zal een grote impact op jou gehad hebben...