Bedankt voor jullie reacties, Michel en Anneke. Wat bijzonder dat jullie allebei refereren aan de spoorwegwachteres! Goed dat jullie hier de aandacht op vestigen. We zijn ook erg blij met de bijdrage van Ineke van Pelt, zodat ook deze vrouwen meer voor het voetlicht worden gebracht.

Vrouwen hadden begin vorige eeuw geen stemrecht en konden ook niet zelfstandig grote aankopen doen. Maar werken mochten ze wel. Zeker arbeidersvrouwen hadden er naast hun eigen huishouden vaak nog een baan bij in de huishouding van een ander of in een fabriek. De 'thuisvrouw' als norm ontstond vooral na de 2de wereldoorlog heb ik altijd begrepen.
Als ik mij de spoorlijnen van vroeger herinner (o.a. het Duits lijntje bij Boxtel), dan moesten de bomen met de hand worden dicht gedraaid als er een trein moest passeren. Vaak woonden de spoorwegwachters in een huisje bij de spoorwegovergang. Naar mijn mening niet vreemd als de vrouw in zo'n geval ook als spoorwegwachter werkte. Bij dat Duits lijntje stopte de trein voor de spoorwegovergang, stapte de machinist uit en draaide de bomen dicht. Vervolgens reed hij de trein voorbij de overgang, stapte weer uit, liep een heel eind terug naar de overgang, opende de bomen weer en moest weer een groot stuk terug lopen naar de locomotief. En dat was vaak een hele lange goederentrein. Ik heb dit meerdere malen gezien bij de spoorwegovergang in de Eindhovenseweg in Boxtel.
Wel heel leuk om te ontdekken dat meerdere generaties vrouwen (en mannen) in één familie spoorwegwachter waren.

Een erg herkenbaar en veel verteld verhaal. In die tijd hadden vrouwen niet veel rechten en was zelfs in de wetgeving vastgelegd dat ze gehoorzaamheid jegens hun man verplicht waren. Zoveel mogelijk kinderen op de wereld zetten was toen het adagium, vooral in het katholieke zuiden. Toen ik informatie over mijn voorouders zocht, kwam ik er achter dat de vader van mijn moeder (1886-1944) bij een van de vele spoorwegmaatschappijen werkte. Hij was spoorwegwerker aan het zg. "Bels Lijntje tussen Tilburg en Turnhout. Van het spoorwegarchief in Utrecht kreeg ik een afschrift van zijn personeelskaart en daar werd ik verrast door een korte aantekening waaruit bleek dat zijn vrouw, mijn oma (1891-1958), ook daar werkte als spoorwegwachteres. Ook haar personeelskaart heb ik gekregen. Wat later ontdekte ik dat mijn overgrootvader (1867-1949) ook aan dat 'lijntje' werkte. Waarschijnlijk is daarom zijn schoonzoon daar terecht gekomen. Uit de personeelskaart ontdekte ik dat ook mijn overgrootmoeder (1868-1942) spoorwegwachteres is geweest. Dus zowel mijn overgrootmoeder als mijn grootmoeder hebben zich niet gevoegd naar de tijd van huisje-boompje-beestje en vormden zo mede de regel bevestigende uitzondering.