Dat is ook een heel bijzondere, Ton ;)

In deze streek is het vrouwonvriendelijke gezegde bekend: "Er is maar één goei
en die staat op Handel".
(Voor alle duidelijkheid: het Mariabeeld in het bedevaartsoord Handel.)

Ja Marilou, dat klopt. Mooi "plastisch" beeld, vind ik. Overigens zal het wel van
toepassing zijn voor op alle overheden

Kijk aan, da's ook een bijzondere! Ik heb hem even opgezocht en dit zou de betekenis zijn: geen ruzie maken met de pastoor/kerkbestuur, want dat vergeten ze nooit. Ken jij het zo ook?

Hier is er nog een.
"Als je tegen de muur van de kerk pist droogt het nooit meer op!"

Bedankt voor jullie mooie aanvullingen, Martien en Rini. Goede voorbeelden hoe zeer de rol van de kerk ook in het taalgebruik naar voren kwam; dat geeft daardoor ook wel een duidelijk tijdsbeeld. Of gebruiken jullie zelf ook nu nog wel uitdrukkingen en gezegden waarin het geloof een rol speelt?

Zoals hier ook weer het Rooms taalgebruik.
Voor het zingen de kerk uit. De kerk in het midden laten
Vóór het bonen zetten zei ons Moeke:
’Wie bonne wil eete, moet Bonifacius nie vergeete’ (5 juni)
bij het zetten, ‘Zurgt da ze de kerkklokke horen luie.’ (niet te diep zetten)
En het, Glaudiamus omnes klonk met Allerheiligen het prachtige eerste gezang
in de Hoogmis. Op de lagere school werden we geattendeerd op het eerste woord van het gezang in de Postcommunio op Drievuldigheidszondag,
(zondag na Pinksteren) ‘Proficiat.’ Dat woord kende we al, misschien ben ik het daarom niet vergeten!

Dat de kerk het hele leven beheerste was toen normaal , zo een uitdrukking.
bij verhuizing ,, nu woon ik in het centrum en dicht bij de kerk ,,
als twee mensen een praatje maakte zei de een ,, toen ik uit de kerk kwam zag ik Doortje lopen ,,
Voor mij in de kerk zat Hendrik die is flink opgeknapt .
zo waren er vele verhaaltjes , nieuwtjes en mededelingen waar altijd de kerk bij vernoemd werd . of wilde die mensen soms aantonen hou gelovig ze wel waren ?
in ieder geval het was een normaal en was toen zo in het taalgebruik ingeburgerd