Ah, hou je ons op de hoogte, Aart? Ik ben heel benieuwd!

Weer een interessant historisch verhaal. Boter werd heel vroeger door boeren zelf gekarnd (veelal voor eigen gebruik). De private boterfabriekjes die rond de eeuwwisseling van 1900 in veel plaatsen werden opgericht produceerden veelal voor de locale bevolking maar ook wel voor export (naar België). Toen de boeren (als leveranciers van de melk) zich gingen verenigen was dat m.n. gericht op een betere uitbetaalprijs voor de geleverde melk. De vele coöperatieve stoomzuivelfabrieken waren daarvan het gevolg. Bijzonder om de naam “De Eendracht” in dit artikel tegen te komen. In Huijbergen staat namelijk naast de voormalige melkfabriek een woning annex café met dezelfde naam “De Eendracht” in glas boven de deur. Zou hier vroeger ook een botermakerij hebben gezeten? Ik ga het uitzoeken!

Vergeten 1917 erbij te zetten dus honderd jaar geleden.

De Voorzitter deelt mede dat van het Bestuur der Coöperatieve stoomzuivelfabriek ‘Oda’, een uitnodiging is ingekomen bij Burgemeester en Wethouders om op 18 juni a.s. tegenwoordig te zijn bij de plechtige opening van die fabriek.

Bedankt Hans, fijn dat je dat doorgeeft.

Hongestraat 17 dient te zijn Hongerstraat.

Al in die tijd een soort 'Weight Watchers'.

Bij het zien van die weegschaal, bij Philips in Best was zo,n Weegschaal aanwezig, een anekdote.
Op maandag kwamen de dames zich wegen, zij plaatste een streepje en hun initialen op de groene buitenring.
Stiekem verdraaide ik daarna die stalen ring.
De volgende maandag bemerkte zij, dat iedereen lichter of zwaarder geworden waren.

Op de tweede foto zijn de namen van de personen v.l.n.r.: Antoon Hendriks (half verborgen achter een stang); onbekend; Gerard Kluijtmans (met witte schort). De foto is genomen in 1954.

Wij woonden in Uden tegenover de Boterfabriek, misschien was de schoorsteen daar hoger, want van roetdeeltjes hebben we nooit last gehad.
Soms was er van die lekkere warme Gortepap te halen, dat werd op school mede gedeeld.
We sloten dan mee aan met de emmer, in de rij wachtende en dan bij het eten ervan kringetjes maken met de lepel stroop.
Jammer kan men nu niet meer zulke pap maken.
Haalde we daar ook niet de "fiets" ondermelk, voor ons Geit ?
In Gemert werd in de jaren ,50 de gelegenheid geboden voor een warme douche.

Wij woonden vroeger langs v.d. Vleuten de toenmalige directeur van het melkfabriek. Als het maandag wasdag was, ging mijn moeder, of wij als kinderen, op het melkfabriek een paar emmers warm water halen om de was te spoelen, wat in die tijd ( de jaren 50 )buiten gebeurde. Ook gebeurde het soms dat op maandag de ketel in het fabriek gestookt werd, en dat er dan roetdeeltjes op de schone was dwarrelden. Daar waren de buren niet zo blij mee. Ook gingen wij bij Hais de Stoker in het ketelhok onze kleren drogen, als wij b.v. in de sloot terecht waren gekomen, en niet nat thuis wilden komen. Ook gingen wij in die tijd een paar liter losse karnemelk halen om daar de lekkerste pap van te koken die ik ooit gehad heb. Als kind was ik ook wel een beetje bang in het fabriek, omdat er heel veel herrie was, het siste, stoomde en rammelde van alle kanten, en overal natte vloeren. Die goeie ouwe tijd.

Bedankt Willie voor je mooie verhaal over het melkfbriek aan de Lindendijk. Mijn schoonvader Marinus van der (niet van de)Schoot heeft daar gewerkt van 1933 tot 1954. Toen werd hij directeur van de melkfabriek in Boxtel. In 1962 kwam hij weer terug naar Rooi en bleef tot de laatste dag. Hij heeft zich bijzonder ingezet voor het Campinamuseum. heelaas is het er niet van gekomen.