Het is een leuk verhaal, wist niet dat het vroeger zo ging, weer iets geleerd.
Groetjes, Willeke Pr.
van de dierenshop.

De aardappeleters van Vincent aten vanuit de ketel, wij aten al een stuk moderner, uit de ketel legde wij de piepers eerst nog op ons het bord voor wij ze met de vèrket, vork opaten.

@Rini: Dat is een mooie aanvulling. Zijn er meer mensen die pindakaas (pas) tijdens hun diensttijd hebben leren eten? We zijn benieuwd!

Gister bij een verjaardag bracht ik het verhaal van de ketel ter sprake.
Petra, een van de aanwezige verteld, wij stopte een met pindakaas besmeerde snee brood in de bek van de hond en wel zo dat de besmeerde zijde aan de bovenkant zat.
Bij de hond plakte dit voedsel aan het gehemelte, het dier probeerde met alle moeite om het smakelijke voedsel te verorberen.
Ondertussen genoot het gezelschap rond de ontbijt tafel van het “leed vermaak.” (Maar nu, ook voor mij.)
Bij ons stond er geen pindakaas op tafel, in militaire dienst, 1956 heb ik dit beleg leren kennen het gebeurde met mij ook wij hadden de beschikking over een vork.
Pindakaas was van oorsprong een bijproduct van het maken van pindaolie.
De oorspronkelijke pindakaas was dan ook veel droger (want zonder olie) dan de tegenwoordige, die "gewoon" van gemalen pindanootjes wordt gemaakt.

Hij is weer terug !!

Ik zie alleen de afbeelding, mogelijk is er iets fout gegaan.