Hoi Rini. Jazeker reageer ik. Wat een leuk en bijzonder bericht en wat een eer dat het inderdaad nu ons huis betreft waar U destijds over geschreven hebt... ik heb het zojuist aan mijn grote kinderen laten lezen en ze zijn ook helemaal blij om het verhaal van onze ontmoeting en het verhaal wat U geschreven hebt. Precies dezelfde foto hangt hier achter me aan de muur.

Ik hoop U zondag de 31e weer te zien in het museum.

Hartelijke groet
anne mulders

Marilou, ja en heel bijzonder, zelfs wonend in het afgebeelde huis van:
https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/een-blik-op-de-udense-tijd
Hopend reageert de bewoonster bij het verhaal ik heb haar een link gestuurd.

Nou, wat mooi dat die benaming nog steeds aanwezig is, Rini. Ik kan me voorstellen dat het een bijzonder bezoek is geworden.

Dank voor je berichtje!

In het najaar attendeerde de coördinator over de aanmelding van een Udense Mevrouw als Vrijwilligerster in het Museum. Vandaag trof ik haar tijdens de koffie pauze in de Herberg en vroeg naar haar woonlocatie, toevallig bleek dat ik zelfs in dit verhaal het bewuste pand had vernoemd zelfs met foto. De benaming ‘Handel in Olieën en Vetten’ was nog steeds te lezen op het bovenlicht van de winkeldeur. De vorige bewoonster vertelde dat alle ruiten het destijds hadden moeten geloven, met het opschrift was gelukkig bespaard. Zelf na 18 jaar vrijwilliger de eerste maal dat er zich een Udense aanmeld !

Voor informatie voor een volgend verhaal bezocht ik afgelopen zaterdag het Spoorwegmuseum in Utrecht en na 49 jaar deze locatie, de pannenkoeken werden nog gebakken maar ik miste het uurwerk aan de muur.